هیات داوران جایزه کتاب ملی آمریکا برندگان این رقابت ادبی را در پنج شاخه داستانی،‌ غیرداستانی،‌ شعر، آثار ترجمه شده و ادبیات جوانان معرفی کردند.

به گزارش ایسنا و به نقل از گاردین، «سوزان چوی» برای پنجمین رمان خود یعنی «تمرین اعتماد» توانست برنده بخش داستانی این دوره از جایزه ادبی کتاب ملی آمریکا شود.

«پلنگ سیاه، گرگ قرمز» نوشته «مارلون جیمز»، «سابرینا و کورینا» نوشته «کالی فاجاردو آنستین»، «زمین در حال ناپدید شدن» نوشته «جولیا فیلیپز»، «آمریکایی‌های دیگر» نوشته «لیلا لالمی» از دیگر رقبای «چوی» برای کسب جایزه بهترین اثر داستانی این رقابت ادبی بودند.

همچنین «خانه زرد» نوشته «‌سارا ام بروم» نیز به عنوان برگزیده بخش غیرداستانی این دوره از این جایزه ادبی معرفی شد.

«ترسی مک‌میلان کاتم» برای «قطور»، «کارولاین فورش» برای «چیزی که شنیدی حقیقت دارد»، «دیوید تروئر» برای «تپش زانوی زخمی: آمریکا از سال ۱۹۸۰ تاکنون»، «آلبرت وودفاکس» و « لزلی جورج» نیز مشترکا برای نگارش «منزوی»، برای کسب جایزه کتاب ملی آمریکا در بخش آثار غیرداستانی با «‌سارا ام بروم» به رقابت پرداختند.

«مارتین سندلر» نیز توانست برای نگارش «۱۹۱۹: سالی که آمریکا را تغییر داد» جایزه بهترین اثر بخش ادبیات جوانان این دوره از جایزه کتاب ملی امریکا را به خود اختصاص دهد.

«آرتور سوز» نیز برای «خطوط دید» به عنوان برگزیده نهایی جایزه کتاب ملی آمریکا در بخش شعر معرفی شد.

همچنین «لازلو راسناهورکای» برای «بازگشت بارن ونکهایم»‌ جایزه کتاب ملی امریکا را در بخش ترجمه به خانه برد.

ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...
عدالت در یک جامعه پسادیکتاتوری چگونه باید تأمین شود؟... آلمان پیش از این نیز مجبور شده بود با بقایای حکومت دیکتاتوری هیلتر و جرائم آنها مواجه شود... آیا باید دست به پاکسازی ادارات دولتی از افرادی زد که با حکوت کمونیستی همکاری داشته‌اند؟... احکام بر اساس قانونی تنظیم می‌شدند که کمترین مجازات را مقرر کرده بود... رسیدگی به هتک حیثیت افراد در رژیم گذشته... بسیاری از اساتید و استادیاران به عنوان خبرچین برای اشتازی کار می‌کردند ...