رمان «من تپه‌ام» [Ich bin ein Hügel] نوشته فریدریکه کرتسن [Friederike Kretzen] با ترجمه عباسعلی صالحی توسط نشر لگا راهی بازار نشر شد.

رمان من تپه‌ام» [Ich bin ein Hügel] نوشته فریدریکه کرتسن [Friederike Kretzen]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، فریدریکه کرتسن، متولد ۱۹۵۶ در آلمان، آثار متعدد ارزشمندی در ادبیات داستانی آلمانی‌زبان نوشته و در تثبیت ادبیات معاصر زنان بسیار تأثیرگذار بوده است. او در رشته‌های جامعه‌شناسی و قوم‌شناسی تحصیل کرده است. کرتسن به ایران و سینمای عباس کیارستمی علاقه بسیاری دارد و تاکنون چندین بار به ایران سفر کرده است. او در آثار خود بسیار به موضوع ایران پرداخته است. در سال ۱۳۹۸ در ایران، مجله بخارا، مراسمی تحت عنوان «شب فریدریکه کرتسن» با حضور این نویسنده به منظور تجلیل و تحلیل آثار او برگزار کرد.

از سوابق ادبی کرتسن می‌توان به دریافت جایزه نگارش کتاب سال از «شورای هنر سوئیس» در سال‌های ۱۹۹۵ و ۲۰۰۳، «جایزه ادبی کشور» سوئیس سال ۲۰۱۸، و جایزه نگارش «کتاب سال» از هیأت ادبی شهر بازل سوئیس اشاره کرد.

کرتسن در رمانِ خودنگارانه «من تپه‌ام» با زبانی طنز و واقع گرا، شرحی بی‌دلیل از دورانِ سردرگم کننده و سرگیجه‌آورِ گذر از کودکی به نوجوانی و چهارده سالگی، رسیدن به شانزده سالگی و رسیدن به نگاه و فکرهای نو به دست می‌دهد.

دخترِ نوجوانِ راوی این رمان از سرآغاز دورانِ پرتلاطمِ شکل گیری هویتِ خود در نوجوانی می‌کوشد در خانه بلوغِ جان و تنِ خود نیز وطن کند؛ همین طور در دنیای واقعی جدیدش. و او خود را نه دشت می‌خواند و نه کوه، بلکه چیزی بینابین یعنی «تپه». مادرش را در این دوران گذار الگوی خوبی برای زن شدن نمی‌داند، از اتاق خوابِ مشترک با مادرش دوری می‌کند و معنایی برای سازگاری و زندگی مشترک با خانواده اش هم نمی‌بیند. پدرش را اما همچون دوست صمیمی خود می‌داند، همین طور خاله‌هایش را. دوستان همکلاسی اش و او خواستار هویت بخشی به نقش خود در جریانات اجتماعی - سیاسی اروپای اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد میلادی هستند.

راوی نوجوان قصه خود را در تیررس مشاجره‌های هواداران تروتسکی می‌بیند. او تنها راه نجاتش را از همهمه روزگار نو در پناه جستن به غیبت، گریز و تخیل می‌داند و نیز در استقلال از خانواده‌اش. در کنار این همه، فریدریکه کرتسن در این اثر با تخیل‌های شگفت‌انگیزِ راوی نوجوان، کیهانی بی حد و مرز از کشفیات را روبروی دیدگان‌مان به تصویر می‌کشد.

کرتسن از هنرِ واژه و تصویر و از هنرِ درهم آمیختنِ واژه و تصویر سخن می‌گوید و با مثل‌های معروف و قصه‌های کودکانه‌ رنگ‌هایی از کودکی نیز به اثر خود می بخشد.

این کتاب با ۱۶۶ صفحه و قیمت ۲۱۵ هزار تومان، عرضه شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...