کودکان از طریق مشاهده و همکاری با دیگران در خانه، روستا، مزرعه، فضای شهری و محیط بازی می‌توانند بیاموزند و هر چه مشارکت کودکان در فرایند یادگیری بیشتر باشد در آینده بزرگسالانی کارآمدتر خواهیم داشت، این جان کلام کتاب «انسان شناسی یادگیری در کودکی» [The Anthropology of Learning in Childhood] است که تاکید دارد: کودکان باید در فرایند یادگیری مشارکت کنند.

انسان شناسی یادگیری در کودکی» [The Anthropology of Learning in Childhood]

سلسله مقالات کتاب «انسان‌شناسی یادگیری در کودکی» با ویراستاری دیوید لنسی قوم‌نگار، جان باک، انسان‌شناس تکاملی و سوزان گسکینز انسان‌شناس روانشناسی در پنج بخش «فهم پژوهش انسان‌شناسانه، یادگیری به مثابه فرایندی اجتماعی، یادگیری معانی فرهنگی، یادگیری امرار معاش و یادگیری در قرن بیست و یکم» چشم‌اندازهای متفاوت دیرینه‌شناسان، انسان‌شناسان فرهنگی، انسان‌شناسان تکاملی، زبان‌شناسان و دیگرانی که پیوند مشترک انسان‌شناسی دارند را با هدف تلفیق بازنمایی این سنتهای پژوهشی و یافتن مخرج مشترک آنها گردآورده است.

در این کتاب دیوید لنسی قوم‌نگار بر تجربه فردی فرهنگ پذیری و وجوه اشتراک و افتراق میان صورت و کارکرد کودکی در فرهنگهایی با ابعاد جغرافیایی و زمانی مختلف تاکید می‌کند، مطالعات جان باک، انسان‌شناس تکاملی بر این متمرکز می‌شود که محیط چگونه الگوی مبنایی انسان را شکل داده است و افراد چگونه در فرایند رشد به زمینه‌های اجتماعی، بوم‌شناسانه و فرهنگی خود واکنش نشان می‌دهند و هدف کار سوزان گسکینز انسان‌شناس روانشناسی تولید و بازتولید فرهنگ از طریق ساخت معنا از تجربه افراد بوده است.

اما در نهایت دیوید ف.لنسی، جان باک و سوزان گسکینز در این کتاب بر شش اصل توافق دارند: انسان در کودکی ظرفیت منعطف و قدرتمندی برای یادگیری دارد، فرهنگ اهداف و نتایج یادگیری را تعیین می‌کند، فرهنگ برای پیشبرد انتقال خود شامل ایده‌های قوام‌یافته در این باره است که کی و چگونه می‌توان از کودک توقع داشت رفتارها و مهارتهای باارزشی را فراگیرد که باعث موفقیتش می‌شود، یادگیری در فرایندهای اجتماعی جاسازی شده‌اند، کودکان همزمان در حال بودن و شدن‌اند و حین کنش هر لحظه‌شان با رفتاری متناسب سن خودشان در حال حرکت و سیر به سوی بزرگسالی نیز هستند و در نهایت اینکه کودکان باید در فرایند یادگیری نقشی فعال برعهده داشته باشند.

در مجموع، چشم‌اندازهای انسان‌شناسانه بیانگر این است که یادگیری در کودکی از راه مشارکت معنادار اجتماعی در دوره طولانی پیش از بلوغ رخ می‌دهد و اگر کودکان فعالانه در محیطهای روزمره مشارکت کنندگانی مولد در پی یادگیری باشند در طول زمان نیز به بزرگسالانی کارآمد بدل خواهند شد.

کتاب «انسان‌شناسی یادگیری در کودکی» با ویراستاری دیوید ف.لنسی، جان باک و سوزان گسکینز با ترجمه سید محمد بهروز را انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد در 392 صفحه رهسپار بازار کتاب کرده است.
دیوید ف. لنسی، انسان‌شناس و استاد باز نشسته‌ی دانشگاه یوتا، جان باک، استاد دانشگاه فولرتن و سوزان گسکینز، استاد روانشناسی دانشگاه ایلینوی است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...
بابا که رفت هوای سیگارکشیدن توی بالکن داشتم. یواشکی خودم را رساندم و روشن کردم. یکی‌دو تا کام گرفته بودم که صدای مامانجی را شنیدم: «صدف؟» تکان خوردم. جلو در بالکن ایستاده بود. تا آمدم سیگار را بیندازم، گفت: «خاموش نکنْ‌نه، داری؟ یکی به من بده... نویسنده شاید خواسته است داستانی «پسامدرن» بنویسد، اما به یک پریشانی نسبی رسیده است... شهر رشت این وقت روز، شیک و ناهارخورده، کاری جز خواب نداشت ...
فرض کنید یک انسان 500، 600سال پیش به خاطر پتکی که به سرش خورده و بیهوش شده؛ این ایران خانم ماست... منبرها نابود می‌شوند و صدای اذان دیگر شنیده نمی‌شود. این درواقع دید او از مدرنیته است و بخشی از جامعه این دید را دارد... می‌گویند جامعه مدنی در ایران وجود ندارد. پس چطور کورش در سه هزار سال قبل می‌گوید کشورها باید آزادی خودشان را داشته باشند، خودمختار باشند و دین و اعتقادات‌شان سر جایش باشد ...
«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...