با معرفی برندگان هشتادو هشتمین دوره جوایز کتاب آنسفیلد-وولف [Anisfield-Wolf Book Awards] بهترین کتاب‌هایی که در زمینه تبعیض نوشته شده و با نژادپرستی مقابله می‌کنند انتخاب شدند.

جوایز کتاب آنسفیلد-وولف [Anisfield-Wolf Book Awards]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، جوایز سالانه آنسفیلد-وولف ۲۰۲۳ که جویس کارول اوتس از داوران آن بود، برندگان خود را شناخت. این جایزه هر سال به بررسی بهترین آثاری که در زمینه تبعیض نژادی نوشته می‌شوند می‌پردازد.

در بخش رمان: «اسب» [Horse] نوشته جرالدین بروکس [Geraldine Brooks] استرالیایی به عنوان برنده انتخاب شد. بروکس ۶۷ ساله با نهمین کتاب خود رابطه بین یک اسب مسابقه‌ای پیش از جنگ آمریکا و پرورش دهنده‌اش را تصویر می‌کند. این رمان در دوره‌های زمانی متفاوت ۱۸۵۰، ۱۹۵۰ و ۲۰۱۹ می‌گذرد. بروکس در سال ۲۰۰۶ با «مارس» برنده جایزه پولیتزر شده است.

در بخش داستان: لان سامانتا چانگ [Lan Samantha Chang] با «آشوب خانواده» [The Family Chao] برگزیده شد. چانگ ۵۸ ساله در این کتاب که به نوعی بازآفرینی طنز «برادران کارامازوف» داستایوسکی محسوب می‌شود داستانش را از زاویه یک خانواده ناکارآمد چینی-آمریکایی روایت می‌کند. آنها صاحب یک رستوران هستند و عجله دارند رویای آمریکایی خود را محقق کنند. چانگ فارغ‌التحصیل دانشگاه ییل و هاروارد است.

در بخش غیرداستانی: متیو اف. دلمونت [Matthew F. Delmont] با «نیمه آمریکایی: داستان حماسی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار مبارز در جنگ جهانی دوم در داخل و خارج کشور» [Half American: The Epic Story of African Americans Fighting World War II at Home and Abroad] به عنوان برنده انتخاب شد. این مورخ ۴۵ ساله به بررسی کمک‌های حیاتی سیاه‌پوستان چه مرد و چه زن در طی جنگ جهانی دوم پرداخته است. هیات داوران گفته‌اند این کتاب درگیری آمریکای فاشیست و درگیری آمریکای سفید را در برابر آمریکای سیاه و نحوه تعلق انسان‌ها به ائتلاف‌های چندگانه نشان می‌دهد و اینکه چگونه شناخت این تضادها می‌تواند به تغییرات اخلاقی و تاریخی منجر شود. دلمونت تحصیل کرده دانشگاه هاروارد و استاد تاریخ است.

در بخش شعر: سعید جونز [Saeed Jones] برای «زنده در انتهای جهان» [Alive at the End of the World] به عنوان برنده انتخاب شد. این شاعر ۳۷ ساله در سال ۲۰۱۴ فینالیست جوایز حلقه منتقدان ملی کتاب بود و با کتاب خاطراتش با عنوان «چگونه برای زندگی خود می‌جنگیم» در سال ۲۰۱۹ برنده جایزه کرکوس شد. «زنده در انتهای جهان» دومین مجموعه شعری وی و شامل ۴۶ شعر است که از قول هیات داوران یادآوری دردناکی از یک سیاه‌پوست است که نمی‌تواند بدون فکر کردن به زندگی، زندگی کند؛ از خشونت پلیس گرفته تا کوچک‌ترین واکنش‌های متعصبانه.

در جوایز امسال شارلین هانتر–گالت ۸۱ ساله نیز جایزه یک عمر دستاورد را گرفت. وی روزنامه‌نگار و اولین نویسنده سیاهپوست بود که در برنامه «گفت‌وگوی شهر» شرکت کرد. وی روزنامه‌نگار نیویورکر، نیویورک تایمز و تاسیس کننده دفتر روزنامه نیویورک تایمز در محله هارلم بود. وی بعدها خبرنگار ارشد ان‌پی‌آر در آفریقا و سی‌ان‌ان در ژوهانسبورگ هم شد.

................ هر روز با کتاب ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...