کتاب «مقالاتی چند» مجموعه‌ای از مقالات و نقدها و گفتگوهای علی مؤذنی در زمینه ادبیات، سینما و تئاتر است که عموما در دهه شصت و هفتاد تألیف شده است.

مجموعه‌ای از مقالات و نقدها و گفتگوهای علی مؤذنی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا؛ مؤذنی به دلیل تحصیل در دانشکده هنرهای دراماتیک و نیز اشتغال جدی در زمینه داستان‌نویسی، نمایشنامه‌ و فیلم‌نامه نویسی و اجرای تئاتر و ساخت آثار تلویزیونی همواره در مقام یک مؤلف صاحب نظر و منتقد جدی و صریح در حوزه‌های کاری خود شناخته شده است.

این کتاب در بخش نخست خود که به موضوع ادبیات اختصاص دارد، شامل نگاه و نقد او بر آثاری چون سه قطره خون اثر صادق هدایت، داستان گرگ اثر هوشنگ گلشیری، عشق و بانوی ناتمام اثر امیرحسن چهلتن، عالیجناب کیشوت اثر گراهام گرین، هاثورن اثر ناتانیل هاثورن و مجوعه داستان اصغر الهی است و در کنار آن مقالاتی از او درباره نقش ادبیات داستانی در تبیین ارزش‌های جنگ و نیز یادداشت‌هایی درباره ساختار، انرژی و مؤخره در داستان نویسی را در بر می‌گیرد.

کتاب در بخش دوم که به موضوع تئاتر اختصاص دارد نگاه تخصصی نویسنده به آثاری چون اتللو و شاه لیر را شامل شده و در ادامه درباره تجربه‌های شخصی چخوف در خلق روایت نمایشی را مورد توجه قرار داده است.در بخش سینما با تاکید بر موضوع فیلم‌نامه نویسی، مقالاتی درباره فیلم نامه بدنام اثر بن هکت و نیز درباره فیلم نامه مسیر سبز تألیف شده است.

نکته مهم درباره این مقالات روایت ساده و بعضا داستانی نویسنده برای ورود به موضوع مد نظرش است. مؤذنی در این مقالات نیز مانند داستان‌هایش از تکنیک ساده‌نویسی و در عین حال دقیق و تکنیکی نوشتن بهره‌ای توامان برده است. هنر او در واقع توضیح ساده و روان ظریف‌ترین نکته‌های فکری و فلسفی مد نظرش درباره یک متن روایی است. او با تکیه بر همین مهم چنان می‌نویسد که هم خواندنی و جذاب است و هم در مقاطعی بسیار رک و جدی و تیز با مخاطب مواجه می‌شود و به انتقال پیام می‌پردازد.

انتشارات نیستان کتاب «مقالاتی چند» نوشته علی مؤذنی را در 156 صفحه با قیمت 80 هزار تومان روانه کتاب‌فروشی‌ها کرده است.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...