کتاب «دیوار فرو می‌ریزد» [La caida del muro de Berlin یا The Fall of the Berlin Wall] نوشته ژان مارک گونن [Jean-Marc Gonin] و الیویه گز [Olivier Guez] با ترجمه خسته کیهان منتشر شد.

دیوار فرو می‌ریزد» [La caida del muro de Berlin یا The Fall of the Berlin Wall] نوشته ژان مارک گونن [Jean-Marc Gonin] و الیویه گز [Olivier Guez]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، در نوشته پشت جلد کتاب می‌خوانیم: نوازنده نوای مرگ بتن و آهن را می‌نواخت، برای گروه مردمی که پیرامونش ایستاده بودند و آنچه را که می‌شنیدند و می‌دیدند باور نمی‌کردند. گویی در پیاده‌رو کنسرت صبحگاه را می‌نواخت، به یاد کسانی که با نیز نگهبانان مرزی کشته شده بودند و برای سپاسگزاری از آن‌ها جان خود را به خطر انداخته‌، فریاد زده‌ بودند: «ما مردم هستیم!» و دیوار را ویران کرده بودند.

ژان مارک گونن- الیویه گز در ابتدای کتاب نوشته‌اند: این کتاب بر اساس خاطرات جمعی، مدارک تاریخی، آرشیوها و شهادت‌های خصوصی نوشته شده است. شخصیت‌های سیاسی و افراد مشهور با نام‌های حقیقی ظاهر می‌شوند. با این‌حال برای دیگران نام‌های مستعار برگزیده‌ایم. مایل نبودیم با شرح جزئیات -گاه شخصی- که افراد طی مصاحبه‌های پرشمار فاش کرده بودند، سبب رنجش آن‌ها شویم.

در معرفی نویسنده‌های کتاب آمده است: الیویه گز، نویسنده و روزنامه‌نگار، در سال ۱۹۷۴ در استراسبورگ به دنیا آمد و از دانشکده اقتصاد لندن و کالج اروپا در بورژ فارغ‌التحصیل شده است. او پس از چهار سال اقامت در برلین در سال ۲۰۰۹ به پاریس بازگشته و برای روزنامه‌های لوموند سیاسی بین‌المللی در فرانسه، FAZ در آلمان، تاگ آنزیگه در سوئیس و ایل فوگلیو در ایتالیا کار می‌کند. الیویه گز همچنین کتاب «بازگشت ناممکن: شرح بازگشت کلیمی‌های آلمان» در سال ۱۹۴۵ را منتشر کرده که در سال ۲۰۰۷ بهترین کتاب تاریخی و پژوهشی شناخته شده است.

ژان مارک گونن روزنامه‌نگار فیگارومگزین و مسئول گزارش‌های بزرگ بین‌لمللی و تحقیقات است. او در سال ۱۹۸۹ فرو ریختن دیوار برلین را برای مجله اکسپرس گزارش می‌کرد. گونن همراه دانیل ورنه جنگ در بلکان، آینه‌ شکسته یوگسلاوی را به نگارش درآورده و در نوشتن کتاب «آن‌ها رابین را کشتند» نیز همکاری کرده است.

کتاب «دیوار فرو می‌ریزد» نوشته ژان مارک گونن- الیویه گز با ترجمه خسته کیهان در ۳۰۸ صفحه با قیمت ۱۴۲ هزارتومان در انتشارات کتاب تداعی راهی بازار کتاب شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...