کتاب «به­ وقتِ بی­‌وقتی» یک مجموعه داستان کوتاه است که با همکاری مشترک گروهی از نویسندگان (اعضای گروه هنری ادبی ژو) گرداوری و به چاپ رسیده است.

به ­وقت بی‌وقتی فروزان اسکندری حمید شهیری مژگان شعبانی سارا رحمانی نهوجی سپهر سهرابی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایرنا، این انجمن فعالیت خود را از سال ۱۳۹۶ با حمایت نشر نَسک آغاز کرده است. اولین مجموعه از سوی این گروه نویسندگان با عنوان گورستان می‌­رقصد در سال ۱۳۹۷ به چاپ رسیده است. این گروه در هر کتاب یک موقعیت مکانی مشخص (لوکیشن) را به‌عنوان حلقه‌ی اشتراک داستان‌ها در نظر می‌گیرد.

درواقع در هر مجموعه نویسندگان خود را در یک موقعیت مکانی مشخص در نظر می‌گیرند و داستان شخصی خود را در آن مکان خلق می‌کنند؛ بنابراین هر داستان هویت مستقل خود را دارد و هر نویسنده با نگاه شخصی به آن مکان، داستان خود را روایت می‌کند. موقعیت مکانی مجموعه‌ی به ­وقتِ بی‌وقتی، آرایشگاه است.

این کتاب شامل داستان‌های به ­وقت بی‌وقتی از فروزان اسکندری، معاف از رزم از حمید شهیری، وصله­ ناجور از مژگان شعبانی، رنگ موی عسلی از سارا رحمانی نهوجی و شیوه­ لبخند زدن به فاجعه در آرایشگاه زیبا از سپهر سهرابی است. مجموعه‌ به ­وقت بی‌وقتی دهمین اثر مشترک این جمع پنج‌نفره است و داستان‌های چاپ‌شده در این مجموعه غالباً موضوعی اجتماعی دارند.

حضور چند نویسنده در یک مجموعه‌ی واحد و نگاه متفاوت هرکدام در خلق داستانی مکان محور این امکان را فراهم می‌کند تا کتاب طیف گسترده‌تری از مخاطبان در برگیرد و تنوع سبک، داستان‌پردازی و نگارش را به همراه داشته باشد.

همچنین این تنوع نگاه ­می‌­تواند باعث جذب مخاطبان بیشتری شود. این انجمن درصدد است تا در ادامه‌ی کار گروهی خود برای هر مجموعه از یک نویسنده­ مهمان دعوت به عمل آورد تا در کنار آثار نویسندگان ثابت گروه داستان­های متنوع دیگری را هم به چاپ برسانند.

کتاب به­ وقتِ بی‌وقتی در ۱۳۶ صفحه به همت انتشارات نسک منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ................

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...