رمان «دختران مهتاب» [سیّدات القمر یا Celestial Bodies: Sayyidat Al-qamar] نوشته جوخه الحارثی [Jokha Alharthi] که سال 2019 برنده جایزه من‌بوکر شده بود جایزه ادبیات عرب در فرانسه را نیز از آن خود کرد.

دختران مهتاب» [سیّدات القمر یا Celestial Bodies: Sayyidat Al-qamar]  جوخه الحارثی [Jokha Alharthi]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، هیئت داوران جایزه ادبیات عرب فرانسه در روزهای پایانی سال 2021 جوخه الحارثی، نویسنده عمانی را برای رمان «دختران مهتاب»، که توسط خالد عثمان از عربی به فرانسه ترجمه شده بود، به عنوان برنده جایزه ادبیات عرب در فرانسه معرفی کردند. رمان خانم الحارثی در سال 2019 اولین رمان عربی‌زبانی بود که برنده جایزه من‌بوکر و همچنین اولین رمان یک نویسنده عمانی بود که به زبان انگلیسی ترجمه شد.

نویسنده عمانی در این رمان خوانندگان را با خود به دل روستای العوافی در عمان می‌برد و داستانی درباره سه خواهر، میا، اسما و خوله، خانواده‌‌هایشان و تغییرات اجتماعی و گذر از دوره استعمار به پسااستعمار در عمان را روایت می‌کند.

پیر لروی، رئیس هیئت داوران این جایزه که متشکل از شخصیت‌های دنیای هنر و فرهنگ و نیز کارشناسان جهان عرب است درباره این رمان گفت: «رمانی گیرا، تاثیرگذار و شاعرانه که امکان کشف تغییرات جامعه عمانی را از خلال خواندن سطر به سطر کتاب برای خوانندگان فراهم می‌آورد و نکات مهمی درباره شرایط زندگی و آرزوهای مردم آشکار می‌کند و اگر چه کتابی است درباره عمان و جامعه عمانی؛ اما از بشریت حرف می‌زند و مخاطب جهانی دارد.»

جوخه الحارثی، متولد سال 1978 در عمان و استاد دپارتمان عربی در دانشگاه سلطان قابوس مسقط است. او با بردن این جایزه جانشین عبدالعزیز برکه ساکن، نویسنده سودانی شد که سال گذشته برای رمان «کارگران فصلی» برنده جایزه ادبیات عرب در فرانسه شده بود.

جایزه ادبیات عرب در سال 2013 توسط موسسه جهان عرب و بنیاد ژان-لاک لاگاردر تاسیس شد. این جایزه، که ارزش مالی آن 10 هزار یورو، است تنها جایزه فرانسوی است که از آفرینش ادبی دنیای عرب تقدیر می‌کند و به اثری از نویسنده عرب که به زبان فرانسه نوشته یا ترجمه شده باشد جایزه می‌دهد. ترویج و انتشار ادبیات عرب در فرانسه هدف بنیانگذاران این جایزه است.

................ هر روز با کتاب ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...