رمان «سفر به شرق» [The trip to the east] نوشته کریستین آنگوت [Christine Angot]، «عهد پدری» [The paternal clause] نوشته یوناس حسن خمیری [Jonas Hassen Khemiri] و کتاب «همچون آسمانی بر ما» [Like a sky in us] نوشته یاکوتا الیکاوزویچ [Jakuta Alikavazovic] برندگان جایزه مدیسی در سال 2021 [The 2021 Medici Prize] شدند.

سفر به شرق» [The trip to the east]  کریستین آنگوت [Christine Angot

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، هیئت داروان جایزه مدیسی دیروز (26 اکتبر) کریستین انگوت را برای رمان «سفر به شرق»، یوناس حسن خمیری را برای رمان «عهد پدری» و کتاب «همچون آسمانی بر ما» نوشته یاکوتا الیکاوزویچ را به عنوان برندگان جایزه مدیسی در سه بخش رمان فرانسوی، غیرفرانسوی و کتاب غیرداستانی معرفی کردند.

کریستین انگوت در دور چهارم انتخاب با کسب 6 رای مثبت در برابر 4 رای مثبتی که کریستوفر دونر برای «گوی فرانسوی» دریافت کرد برنده جایزه مدیسی در بخش رمان فرانسوی شد. این رمان -که از سوی نشر فلاماریون در فرانسه منتشر شده و تاکنون 17‌هزار نسخه از آن در فرانسه به فروش رفته- به خاطرات گذشته دوران کودکی نویسنده و ارتباطش با والدین و پدرش پرداخته است.

رمان «عهد پدری» -که یوناس حسن خمیری، نویسنده سوئدی آن را نوشته- درباره پدربزرگ یک خانواده است که مجبور است در سال دو بار به سوئد سفر کند تا با خانوده‌اش دیدار کند؛ اما در واقع می‌خواهد اجازه اقامت خود را حفظ کند. نویسنده در این رمان با زبانی طنز پیوندهایی که انسجام یک خانواده را تضمین می‌کند، زیر سوال می‌برد.

یاکوتا الیکاوزویچ در کتاب «همچون آسمانی بر ما» شبی را که در موزه لوور در بخش اشیای عتیقه گذرانده، روایت می‌کند؛ تجربه‌ای که او را به یاد پدری می‌اندازد که همراه با او روزی از این مکان دیدن کرده بود.

سال گذشته کلوئی دلوم برای رمان «قلب مصنوعی»، آنتونیو مونوز مولینا برای رمان «گردشگری تنها در میان جمعیت» و کارل اوه کناسگور برای اثر «پایان نبرد» به‌ترتیب برندگان جایزه مدیسی در بخش رمان فرانسوی، غیرفرانسوی و اثر غیرداستانی بودند.

جایزه‌ ادبی «مدیسی» در سال ۱۹۵۸ راه‌اندازی شد تا نویسندگان خلاق را با وجود ناشناخته‌بودن‌شان در دنیای ادبیات مورد تقدیر قرار دهد. این جایزه در سال‌های اولیه تنها ویژه بهترین رمان فرانسوی بود؛ اما در سال‌های بعد بخش‌ رمان خارجی و سپس بخش مجموعه مقالات نیز به آن افزوده شد. از میان نویسندگان سرشناسی که تاکنون موفق به دریافت جایزه رمان خارجی «مدیسی» شده‌اند، می‌توان به «پل آستر»، «اورهان پاموک»، «میلان کوندرا»، «اومبرتو اکو» و «فیلیپ راث» اشاره کرد.

................ هر روز با کتاب ...............

به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...
نگاه تاریخی به جوامع اسلامی و تجربه زیسته آنها نشان می‌دهد که آنچه رخ داد با این احکام متفاوت بود. اهل جزیه، در عمل، توانستند پرستشگاه‌های خود را بسازند و به احکام سختگیرانه در لباس توجه چندانی نکنند. همچنین، آنان مناظره‌های بسیاری با متفکران مسلمان داشتند و کتاب‌هایی درباره حقانیت و محاسن آیین خود نوشتند که گرچه تبلیغ رسمی دین نبود، از محدودیت‌های تعیین‌شده فقها فراتر می‌رفت ...
داستان خانواده شش‌نفره اورخانی‌... اورهان، فرزند محبوب پدر است‌ چون در باورهای فردی و اخلاق بیشتر از همه‌ شبیه‌ اوست‌... او نمی‌تواند عاشق‌ شود و بچه‌ داشته‌ باشد. رابطه‌ مادر با او زیاد خوب نیست‌ و از لطف‌ و محبت‌ مادر بهره‌ای ندارد. بخش‌ عمده عشق‌ مادر، از کودکی‌ وقف‌ آیدین‌ می‌شده، باقی‌مانده آن هم‌ به‌ آیدا (تنها دختر) و یوسف‌ (بزرگ‌‌ترین‌ برادر) می‌رسیده است‌. اورهان به‌ ظاهرِ آیدین‌ و اینکه‌ دخترها از او خوش‌شان می‌آید هم‌ غبطه‌ می‌خورد، بنابراین‌ سعی‌ می‌کند از قدرت پدر استفاده کند تا ند ...
پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...