رمان «پیش از آن‌که قهوه سرد شود» [Before the Coffee Gets Cold] اثر توشیکازو کاواگوچی [Toshikazu Kawaguchi] نویسنده ژاپنی، با ترجمه مهسا ملک مرزبان منتشر شد.

پیش از آنکه قهوه سرد شود» [Before the Coffee Gets Cold]  توشیکازو کاواگوچی [Toshikazu Kawaguchi]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، «پیش از آنکه قهوه سرد شود» نام رمانی است به قلم یک نویسنده ژاپنی به نام توشیکازو کاواگوچی که شخصیت‌های داستانی‌اش در دنیای فانتزی توسط نویسنده خلق شده‌اند و این امکان را می‌یابند که با نشستن پشت میز یک کافه، برای مدت کوتاهی به گذشته بازگردند و با کسی ملاقات کنند که حرف ناگفته‌ای بین‌شان وجود داشته است یا حتی کسی را ببینند که دیگر زنده نیست.

مخاطب رمان «پیش از آن‌که قهوه سرد شود» با داستانی مواجه می‌شود که فضایی فانتزی دارد. افرادی که به این سفر عجیب می‌روند قادر نیستند چیزی را در گذشته تغییر دهند، گویی تنها این شانس را می‌یابند که بخشی از گذشته را لمس کنند. آن‌ها تنها به اندازه سرد شدن یک فنجان قهوه فرصت دارند که به خواسته خود برسند و در همین حین ماجراهای متفاوتی را تجربه می‌کنند.

این داستان ابتدا در قالب یک نمایش اجرا شد و در سال ۲۰۱۵ بر اساس همان نمایش رمانی به زبان ژاپنی نوشته شد. در سال ۲۰۱۸ نیز با اقتباس از این رمان فیلمی سینمایی ساخته شد که «Cafe Funiculi Funicula» نام دارد.

در توضیح ناشر این کتاب آمده است: «آدمی همواره در پی درک اوضاع کنونی خویش است و همچنین فرصتی تا کاستی‌ها را جبران کند و سرنوشتی بهتر بیابد اما همه می‌دانند که فرصت‌ها دیگر بازنمی‌گردند و حسرت این خواهش عذابی است قدیمی و هم‌پای عمر بشر.
توشیکازو کاواگوچی در رمان پیش از آن‌که قهوه سرد شود به‌ دنبال تحقق همین رؤیاست؛ او به شخصیت‌های داستانش اجازه می‌دهد تا با حضور در کافه‌ای به لحظه‌ای بازگردند که گمان می‌برند فرصتی در آن نهفته است و سپس پیش از آن‌که فرصت تمام شود، به زمان و مکان کنونی بازگردند؛ آن‌ها مسافران زمان‌اند، عاشقی که می‌داند این‌بار معشوق را از آن خود خواهد کرد، یا زن و مردی که می‌دانند اگر مرتکب اشتباهاتی نشده بودند زندگی بهتری داشتند، یا مادر و فرزندی که یکدیگر را گم کرده‌اند در این جهان؛ البته همواره آدمی در این گمان است که فرصت هست، می‌توان زندگی را بهتر کرد و شاید با این تجربه که پشت‌سر گذاشته‌ایم بالغ شده باشیم، اما رؤیای سفر در زمان و اصلاح اتفاقات گذشته یا رفتن به آینده، آرزویی است بعید که بشر همواره در پی آن بوده است؛ شاید آدمی ناتوانی در سرنوشت خویش را برنمی‌تابد و حق خود می‌داند که به شکلی بتواند گذشته‌ی خود را دگر کند یا انتخاب‌هایش را عوض کند، یا به جبران اشتباهی برآید تا به گمانش رضایتی حاصل شود.
از سوی دیگر باید نقش بهتری در اتفاق‌های آینده داشته باشد؛ آن‌چنان که راه آینده هموار شود و شکست و رنج کم‌تر و کامیابی و لذتی بیش‌تر حاصل شود.»

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
«آب از بلندی به پَستی می‌ریزد، این ماهیت جاذبه است. احساسات هم گویی از جاذبه پیروی می‌کنند. در حضور کسی که با او صمیمیتی داری و احساسات را به او می‌گویی، دروغ گفتن و طفره رفتن سخت می‌شود. حقیقت می‌رود که از همه‌جا فوران کند. به خصوص وقتی تلاش می‌کنی اندوهت را پنهان کنی. انکار غم و اندوه در برابر غریبه یا کسی که به او اعتماد نداری راحت‌تر است.»

از مهسا ملک مرزبان تاکنون ترجمه‌های متعددی به چاپ رسیده که «امضاء، کالوینو؛ خاطرات سفر ایتالو کالوینو به آمریکا»، «سفر در اتاق تحریر» اثر پل استر، «خرید قلاب ماهیگیری برای پدربزرگ» اثر گائو زینگ جیان، «بودن» اثر یرژی کاشینسکی، «روز سرنوشت» اثر دیوید بالداچی، «راز کلاه رومی» اثر الری کویین، «قلبی به این سپیدی» و « شیفتگی‌ها» اثر خابیر ماریاس، «اگر می‌دانستی تا کی زنده هستی» اثر کلوئه بنجامین برخی از این آثار هستند.

رمان «پیش از آن که قهوه سرد شود» با ترجمه‌های دیگری نیز از سوی ناشران مختلف منتشر شده بود.

«پیش از آنکه قهوه سرد شود» اثر توشیکازو کاواگوچی با ترجمه مهسا ملک مرزبان در ۲۲۱ صفحه و به بهای ۶۸ هزار تومان از سوی نشر چشمه منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...