مرگ شبانه | شرق
 

استیون کینگ (استفن کینگ) [Stephen King] برای علاقه‌مندان ادبیات و سینما نامی آشنا است خاصه برای کسانی که ادبیات جنایی و ژانر وحشت را دنبال می‌کنند. استیون کینگ از نویسندگان معاصر آمریکایی است که در ژانرهای مختلفی داستان نوشته و آثارش بارها برنده یا نامزد جوایز مختلف بوده‌اند. او به‌جز نویسندگی، به‌عنوان بازیگر، تهیه‌کننده تلویزیونی و حتی موزیسین شناخته می‌شود. آثار سینمایی متعددی نیز بر اساس داستان‌های او ساخته شده که «درخشش» [The Shining] استنلی کوبریک [Stanley Kubrick] و «کری» [Carrie] برایان دی‌پالما[Brian De Palma] از مشهورترین آنها به شمار می‌رود. کینگ در فرم‌های مختلف نوشتاری، از رمان و داستان کوتاه گرفته تا فیلم‌نامه و کتاب‌های غیرداستانی، آثاری منتشر کرده است و پیش‌تر برخی از آثار او به فارسی هم ترجمه شده بود.
«سوار بر گلوله»[Riding the bullet] تازه‌ترین ترجمه‌ای است که از آثار او به فارسی منتشر شده است. این داستان با ترجمه امیرمحمد جوادی در نشر کتاب‌ پارسه منتشر شده و آن‌طور که مترجم در مقدمه کوتاهش توضیح داده، از روی این داستان فیلم ترسناک و تریلری هم در سال 2004 ساخته شد که البته با استقبال منتقدان روبه‌رو نشد چرا‌که این فیلم برخلاف اغلب فیلم‌ها و سریال‌هایی که بر اساس داستان‌های استیون کینگ ساخته شده‌اند، وفاداری خود را به داستان اصلی حفظ نکرده بود و به همین دلیل فیلم با شکست روبه‌رو شد. این در حالی است که خود داستان دو جایزه برده و با اقبال خوانندگان و منتقدان روبه‌رو شده است.

«سوار بر گلوله»[Riding the bullet] استیون کینگ (استفن کینگ) [Stephen King]
«سوار بر گلوله» این‌طور شروع می‌شود: «هیچ‌وقت این داستان را برای کسی تعریف نکرده‌ام و فکر هم نمی‌کردم روزی تعریف کنم –دقیقا نه به دلیل آنکه می‌ترسیدم باورم نکنند، بلکه چون شرمسار بودم... و چون این، داستان من بود. همیشه حس می‌کردم تعریف آن، من و خود داستان را تحقیر می‌کند، آن را کوچک‌تر و معمولی‌تر می‌سازد، در حد داستان ترسناکی که سرپرست اردوگاه‌های تابستانی پیش از ساعت خاموشی تعریف می‌کند. فکر کنم از این هم می‌ترسیدم که اگر تعریفش می‌کردم، آن را با گوش‌های خودم می‌شنیدم و شاید خودم هم کم‌کم باورم را به آن از دست می‌دادم. اما از زمانی که مادرم مرد، نتوانستم درست و حسابی بخوابم. خوابم می‌برد و دوباره از خواب می‌پرم؛ کاملا هوشیار و لرزان. روشن‌گذاشتن چراغ کنار تخت کمک می‌کند، اما نه به اندازه‌ای که فکر می‌کنید. سایه‌ها در شب خیلی بیشتر هستند، تا به حال به این دقت کرده‌ بودید؟ حتی با چراغی روشن، سایه‌های زیادی وجود دارند. با خودتان فکر می‌کنید آن درازهایشان می‌توانند سایه هر چیزی باشند». راوی این داستان، آلن، می‌گوید که وقتی دانشجوی سال سوم دانشگاه مین بوده، خانم مک‌کردی با او تماس می‌گیرد و می‌گوید مادرش سکته مغزی کرده است. آلن پدرش را در کودکی از دست داده و تک‌فرزند هم بوده است و به این خاطر او تنها کسی است که می‌تواند به دیدار مادرش برود که دویست کیلومتر دورتر از او زندگی می‌کند. آلن در آپارتمانی دانشجویی با دو پسر دیگر زندگی می‌کند. مادرش از سر کار با آمبولانس به بیمارستان برده شده و البته خانم مک‌کردی در تلفن می‌گوید که او حالش خوب است و عجله‌ای برای آمدن آلن وجود ندارد. آلن اما تصمیم می‌گیرد هرچه زودتر حرکت کند و به دیدار مادرش برود اما جعبه دنده ماشین قدیمی‌اش خراب شده و نمی‌تواند با ماشین خودش رانندگی کند. او با خودش فکر می‌کند که با ماشین‌هایی که مسافران را مجانی سوار می‌کنند، مسیری را می‌رود و بعد خودش را به خانه‌شان می‌رساند. آلن قبلا هم با همین شیوه به خانه رفته بود. اما این‌بار ماجرا جور دیگری پیش می‌رود.

در طول مسیر طولانی،‌ شبانه افرادی او را سوار می‌کنند تا اینکه با جورج استوب روبه‌رو می‌شود؛ یعنی کسی که دو گزینه پیش‌روی آلن می‌گذارد:‌ مرگ خودش یا مادرش. در بخشی دیگر از این داستان می‌خوانیم:‌ «این هم از داستان من، خیلی مرتب و کادوپیچ‌شده: ‌برای استراحت بالای این تپه ایستاده و داخل قبرستان شده بودم تا نگاهی به اطراف بیندازم، و در حال عقب‌عقب‌رفتن از مقابل قبر جورج استوب، پاهای بزرگ و لعنتی‌ام پیچ خورده بودند. افتادم، سرم به سنگ قبری خورده بود. چقدر بیهوش بودم؟ آن‌قدر زرنگ نبودم که زمان را با تغییر موقعیت ماه در حد دقیقه درست بگویم، اما حداقل یک ساعتی گذشته بود. آن‌قدری بود که خواب ببینم سوار ماشین مردی مرده شدم. کدام مرد مرده؟ جورج استوب، همان اسمی که درست پیش از بیهوش‌شدن روی سنگ قبری خوانده بودم. پایان کلاسیکی بود، نه؟ خدایا عجب خواب مزخرفی دیدم و وقتی به لویستون رسیدم و فهمیدم مادرم مرده چطور؟ این‌طور می‌گویم که این فقط یک پیش‌بینی شبانه بوده. از آن داستان‌هایی که ممکن است سال‌ها بعد وقتی آخر یک مهمانی تعریفش کنید و مردم متفکرانه سرشان را تکان دهند و جدی به نظر برسند...».

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...
هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...
باشگاه به رهبری جدید نیاز داشت... این پروژه 15 سال طول کشید و نزدیک به 200 شرکت را پایش کرد... این کتاب می‌خواهد به شما کمک کند فرهنگ برنده خود را خلق کنید... موفقیت مطلقاً ربطی به خوش‌شانسی ندارد، بلکه بیشتر به فرهنگ خوب مرتبط است... معاون عملیاتی ارشد نیروی کار گوگل نوشته: فرهنگ زیربنای تمام کارهایی است که ما در گوگل انجام می‌دهیم ...
طنز مردمی، ابزاری برای مقاومت است. در جهانی که هر لبخند واقعی تهدید به شمار می‌رود، کنایه‌های پچ‌پچه‌وار در صف نانوایی، تمسخر لقب‌ها و شعارها، به شکلی از اعتراض درمی‌آید. این طنز، از جنس خنده‌ و شادی نیست، بلکه از درد زاده شده، از ضرورت بقا در فضایی که حقیقت تاب‌آوردنی نیست. برخلاف شادی مصنوعی دیکتاتورها که نمایش اطاعت است، طنز مردم گفت‌وگویی است در سایه‌ ترس، شکلی از بقا که گرچه قدرت را سرنگون نمی‌کند اما آن را به سخره می‌گیرد. ...
هیتلر ۲۶ساله، در جبهه شمال فرانسه، در یک وقفه کوتاه میان نبرد، به نزدیک‌ترین شهر می‌رود تا کتابی بخرد. او در آن زمان، اوقات فراغتش را چگونه می‌گذراند؟ با خواندن کتابی محبوب از ماکس آزبرن درباره تاریخ معماری برلین... اولین وسیله خانگی‌اش یک قفسه چوبی کتاب بود -که خیلی زود پر شد از رمان‌های جنایی ارزان، تاریخ‌های نظامی، خاطرات، آثار مونتسکیو، روسو و کانت، فیلسوفان یهودستیز، ملی‌گرایان و نظریه‌پردازان توطئه ...