واشنگتن اروینگ پدر داستان کوتاه آمریکا در یادداشتی خطاب به پو می نویسد: حواست باشد خیلی زیادی رنگ استفاده نکنی. این داستان خوب نوشته شده؛ ولی باید کمی از القاب و اسم‌ها خالی شود.

ادگار آلن پو

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، ادگار آلن پو نویسنده، شاعر، ویراستار و منتقد ادبی آمریکایی بود که از او به عنوان پایه‌گذاران جنبش رمانتیک آمریکا یاد می‌شود. داستان‌های پو به خاطر رازآلود و ترسناک بودن مشهور شده‌اند. پو از اولین نویسندگان داستان کوتاه آمریکایی به حساب می‌آید و از او به عنوان مبدع داستان‌های کارآگاهی نیز یاد می‌شود.

پو همچنین از نخستین افرادی بود که از ژانر علمی‌تخیلی استفاده کرد. او اولین نویسنده مشهور آمریکایی بود که سعی کرد تنها از راه نویسندگی مخارج زندگی‌اش را تامین کند که به همین خاطر دچار مشکلات مالی در کار و زندگی‌اش شد.

وی استاد نوشتن داستان کوتاه بود. از ادگار آلن پو به عنوان بنیان‌گذار داستان کوتاه امروزی یاد می‌کنند. داستان‌های کوتاه وی، نوعی از قصه‌های کهن بود که در زمینه‌های وحشت، انتقام و حوادث مهیب و هولناک بازآفرینی شده و گسترش یافته بود.

در اسناد موجود از یادداشت‌های شخصی پو در یکی از داستان‌های کوتاهش توصیه نویسندگی «واشنگتن اروینگ» را در نظر می‌گیرد و سعی می‌کند با وجود اینکه نویسنده مشهوری بوده است، از توصیه یک نویسنده دیگر درس بگیرد. اروینگ نویسنده و سیاست‌مدار آمریکایی نیز یکی از مشاهیر این کشور در خلق داستان‌های کوتاه است که از این رو او را پدر داستان‌های کوتاه در ادبیات آمریکا می‌دانند.

وی در یادداشتی به دوست صمیمی خود ادگار آلن پو ضمن تحسین داستانش با عنوان ویلیام ویلسون می‌نویسد: «داستانت خیلی زیادی تخیلی نوشته شده و در نوشتن این داستان زیادی وسواس به خرج داده و انگار که نگران به‌تصویرکشیدن خیالاتت برای مخاطب بوده باشی. حواست باشد خیلی زیادی رنگ استفاده نکنی. این داستان خوب نوشته شده؛ ولی باید کمی از القاب و اسم‌ها خالی شود.»

داستان ویلیام ویلسون از ادگار آلن پو در مجله بارتون یک ماه بعد از این نامه به تاریخ 1873 منتشر شد که با این جملات شروع می‌شود: در سراسر یک روز کسل‌کننده و بی‌سروصدا در یک روز پائیزی از سال، وقتی که ابرها به طور ظالمانه‌ای از آسمان به سمت زمین حرکت کردند، نشسته بر پشت اسب، باید تنها عبور می‌کردم و سراسر این کشور غم‌گرفته را طی می‌کردم؛ وقتی سایه‌های خورشید هنگام غروب طولانی‌تر می‌شدند، می‌شد چهره مالیخولیایی خانه راهنما را دید.

آثار پو تاثیر زیادی بر ادبیات ایالات متحده و جهان داشت؛ از جمله استفاده‌کردن از کیهان‌شناسی و رمزنگاری در داستان‌هایش. از بسیاری از آثار او در فرهنگ عامه، ادبیات، موسیقی، فیلم و تلویزیون استفاده می‌شود. شماری از خانه‌های وی امروز تبدیل به موزه شده‌اند. نویسندگان رازآلود آمریکا هر ساله جایزه‌ای به نام جایزه ادگار به بهترین اثر در گونهٔ رازآلود اعطا می‌کند.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...