شماره جدید ماهنامه «جهان کتاب» با مقاله‌ای مفصل درباره سرآغاز چاپ و حروف‌ریزی فارسی در اروپا منتشر شد و روی پیشخوان مطبوعات آمد.

 ۳۷۹-۳۸۰ ماهنامه فرهنگی جهان کتاب

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، شماره ۳۷۹-۳۸۰ ماهنامه فرهنگی «جهان کتاب» ویژه آذر و دی ۹۹ به‌تازگی منتشر شده و روی پیشخوان مطبوعات آمده است.

این‌شماره جهان کتاب هم مانند خیلی از شماره‌های پیشین این‌مجله با مطلبی از پرویز دوائی آغاز می‌شود که با عنوان «سلام، یاسمن»‌ چاپ شده است. سپس داستان «نمایشنامه‌خوانی» نوشته الیزابت جالی با ترجمه پرتو شریعتمداری و نقد کتاب «شعری به فارسی برایم بخوان» به قلم احمد اخوت چاپ شده است.

بررسی کتاب‌های «جای پای سال‌ها»، «هفت‌اقلیم»، «آذربایجان و شاهنامه»، «جبّار، شکسپیر و سیاست»، «کشف دیگری همراه با لویناس»، «اسلام‌گرایی؛ سومین جنبش مقاومت رادیکال»، «تاریخ حیوانات»، مجموعه‌شعر «من هم یکی از شمایم»، «مصائب جی.اچ»، «پشت پرده کودتا: اوباش، فرصت‌طلبان، ارتشیان، جاسوسان» و «آقای دادستان»، مقالاتی هستند که در ادامه این‌مجله چاپ شده‌اند.

«ایران و مناقشه قراباغ»، «سرآغاز چاپ و حروف‌ریزی فارسی در اروپا»، «فهرست توصیفی کشف‌الابیات‌های شعر فارسی»، بررسی مجموعه‌شعر «سار صبور بر صنوبر آتش» سروده محمد بیابانی، «همه‌جا مراکش است» نوشته مارسل رَیش - رانیتسکی با ترجمه سعید رضوانی و «سبکی که به خواننده حس خشنودی می‌فروشد»‌ نوشته گلادیس مریوا و لاتیسیا فاورو با ترجمه یاسمن منو دیگر مقالاتی هستند که در این‌شماره جهان کتاب چاپ شده‌اند.

هزار و یک داستان، عنوان بخش بعدی این‌نشریه است که در آن، کتاب‌های جدید داستانی بازار نشر کشور معرفی می‌شوند. «آقارضا وصله‌کار»، «اسم تمام مردهای تهران علیرضاست»، «او»، «این‌زندگی برای چندماه اجازه داده می‌شود»، «شب؛ داستان‌های برگزیده دومین دوره جایزه ارغوان»، «هیاکل بعلبک» و «یادداشت‌های سردبیر هایتسک» کتاب‌هایی هستند که در این‌بخش از مجله مذکور به آن‌ها پرداخته شده است. در بخش بعدی هم که «معرفی کوتاه» است، تعدادی دیگری از کتب بازار نشر کشور، مورد معرفی قرار گرفته‌اند.

«تازه‌های بازار کتاب» و «درگذشتگان» هم دو بخش پایانی این‌شماره جهان کتاب هستند.

این‌مجله با ۹۲ صفحه و قیمت ۳۰ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

دغدغه‌ی اصلی پژوهش این است: آیا حکومت می‎تواند هم دینی باشد و هم مشروطه‎گرا؟... مراد از مشروطیت در این پژوهش، اصطلاحی است در حوزه‌ی فلسفه‌ی حقوق عمومی و نه دقیقاً آن اصطلاح رایج در انقلاب مشروطه... حقوق بشر ناموس اندیشه‌ی مشروطه‎گرایی و حد فاصلِ دیکتاتوری‎های قانونی با حکومت‎های حق‎بنیاد است... حتی مرتضی مطهری هم با وجود تمام رواداری‎ نسبی‎اش در برابر جمهوریت و دفاعش از مراتبی از حقوق اقلیت‎ها و حق ابراز رأی و نظر مخالفان و نیز مخالفتش با ولایت باطنی و اجتماعی فقها، ذیل گروهِ مشروعه‎خواهان جای م ...
خودارتباطی جمعی در ایران در حال شکل‌گیری ست و این از دید حاکمیت خطر محسوب می‌شود... تلگراف، نهضت تنباکو را سرعت نداد، اساسا امکان‌پذیرش کرد... رضاشاه نه ایل و تباری داشت، نه فره ایزدی لذا به نخبگان فرهنگی سیاسی پناه برد؛ رادیو ذیل این پروژه راه افتاد... اولین کارکرد همه رسانه‌های جدید برای پادشاه آن بود که خودش را مهم جلوه دهد... شما حاضرید خطراتی را بپذیرید و مبالغی را پرداخت کنید ولی به اخباری دسترسی داشته باشید که مثلا در 20:30 پخش نمی‌شود ...
از طریق زیبایی چهره‌ی او، با گناه آشنا می‌شود: گناهی که با زیبایی ظاهر عجین است... در معبد شاهد صحنه‌های عجیب نفسانی است و گاهی نیز در آن شرکت می‌جوید؛ بازدیدکنندگان در آنجا مخفی می‌شوند و به نگاه او واقف‌اند... درباره‌ی لزوم ریاکاربودن و زندگی را بازی ساده‌ی بی‌رحمانه‌ای شمردن سخنرانی‌های بی‌شرمانه‌ای ایراد می‌کند... ادعا کرد که این عمل جنایتکارانه را به سبب «تنفر از زیبایی» انجام داده است... ...
حسرت گذشته را خوردن پیامد سستی و ضعف مدیرانی است که نه انتقادپذیر هستند و نه اصلاح‌پذیر... متاسفانه کانون هم مثل بسیاری از سرمایه‌های این مملکت، مثل رودخانه‌ها و دریاچه‌ها و جنگل‌هایش رو به نابودی است... کتاب و کتابخوانی جایی در برنامه مدارس ندارد... چغازنبیل و پاسارگاد را باد و باران و آفتاب می‌فرساید، اما داستان‌های کهن تا همیشه هستند؛ وارد خون می‌شوند و شخصیت بچه‌های ما را می‌سازند ...
نقطه‌ی شروع نوشتن، همیشه همین است: یک جمله‌ی درست و واقعی... می‌دانی، همه‌ی ما هر روز، هر کدام به شکل و شیوه‌ای، لت‌وپار می‌شویم... او از جنگ منزجر بود و هم‌زمان جنگ وی را به هیجان می‌آورد... هنوز «گذشته» برایت نوستالژیک نشده تا در دام رمانتیک کردن گذشته بیفتی... برای بسیاری «برف‌های کلیمانجارو»، روایت حسرت و پشیمانی است. اما برای جان مک‌کین، این داستان، روایت پذیرشِ همراه با فروتنی و امید بود و مُهر تأیید دیگری بر این که «زندگی، ارزش جنگیدن دارد.» ...