نشر افکار ویرایش تازه‌ای از کتاب «کمدیا دلّ/ آرته» [The Commedia dell' Arte] اثر جاکومو اورِلیا [Giacomo Oreglia] با ترجمه‌ ناتالی چوبینه را منتشر کرد.

کمدیا دلّ/ آرته» [The Commedia dell' Arte] اثر جاکومو اورِلیا [Giacomo Oreglia]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، ویرایش جدیدی از کتاب «کمدیا دلّ/ آرته» اثر جاکومو اورِلیا با ترجمه‌ ناتالی چوبینه توسط نشر افکار در ۲۷۶ صفحه و بهای ۹۵ هزار تومان منتشر شد. چاپ قبلی این اثر در دهه‌ هشتاد منتشر شده بود و ویرایش اخیر مقدمه‌ مفصل و ملحقاتی از مترجم شامل وقایع‌نگاری کمدیا دل/آرته در بر دارد.

بنا به نوشته‌ پشت جلد کتاب، کمدیا دلّ/ آرته از حدود میانه‌ سده‌ شانزدهم پا گرفت، و موفقیت آن در اروپا و به‌ویژه فرانسه و ایتالیا، کشور خاست‌گاه‌اش، تقریبأ تا نیمه‌ دوم سده‌ی هجدهم پای‌دار ماند. این قالب اصیلِ هنرِ تماشا هنگامی دلّ/ آرته نام گرفت که بازی‌گران حرفه‌ای تصمیم گرفتند با تشکیل گروه‌های نمایشیِ ثابت به درباری‌ها و دیگر کسانی که از سر تفنن نمایش بازی می‌کردند نشان بدهند هنر نمایش یعنی چه. قالب هنریِ آنها در ابتدا کمِدیا ایمپروویزا (کمدی بداهه) و یا کمدیا آ سُجِّتو (کمدی از نظر موضوع) نام گرفت، بعد کمدیا آ براچّا (کمدی در آستین) خوانده شد، چون کمدی‌بازهای آن بر مبنای یک سناریو یا کانوواچّو (به معنی «بوم نقاشی») شوخی‌های بداهه را به اصطلاح از آستین‌شان درمی‌آوردند؛ بعدها به آن «کمدی صورتک‌ها» هم گفتند، چون بیش‌تر شخصیت‌های آن با صورتک بر صحنه ظاهر می‌شدند و با این کار تیپ ثابت (ماسکِرا) می‌آفریدند. اما سرانجام این گونه یا ژانر هنری به «کمدی ایتالیایی» (یا همان کمدی) معروف شد. چون تقریباً سراپا به دست کمدی‌بازهای ایتالیایی آفریده شده و تکامل یافته بود.»

این کتاب در «مجموعه‌ درباره‌ تئاتر» نشر افکار زیر نظر حسن ملکی منتشر شده که اخیراً کتاب «کمدی در تئاتر» اثر لئونارد جیمز پاتس را هم با ترجمه‌ ناتالی چوبینه منتشر کرده بود.

................ هر روز با کتاب ...............

هنر |
فرض کنید یک انسان 500، 600سال پیش به خاطر پتکی که به سرش خورده و بیهوش شده؛ این ایران خانم ماست... منبرها نابود می‌شوند و صدای اذان دیگر شنیده نمی‌شود. این درواقع دید او از مدرنیته است و بخشی از جامعه این دید را دارد... می‌گویند جامعه مدنی در ایران وجود ندارد. پس چطور کورش در سه هزار سال قبل می‌گوید کشورها باید آزادی خودشان را داشته باشند، خودمختار باشند و دین و اعتقادات‌شان سر جایش باشد ...
«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...