نشر افکار ویرایش تازه‌ای از کتاب «کمدیا دلّ/ آرته» [The Commedia dell' Arte] اثر جاکومو اورِلیا [Giacomo Oreglia] با ترجمه‌ ناتالی چوبینه را منتشر کرد.

کمدیا دلّ/ آرته» [The Commedia dell' Arte] اثر جاکومو اورِلیا [Giacomo Oreglia]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، ویرایش جدیدی از کتاب «کمدیا دلّ/ آرته» اثر جاکومو اورِلیا با ترجمه‌ ناتالی چوبینه توسط نشر افکار در ۲۷۶ صفحه و بهای ۹۵ هزار تومان منتشر شد. چاپ قبلی این اثر در دهه‌ هشتاد منتشر شده بود و ویرایش اخیر مقدمه‌ مفصل و ملحقاتی از مترجم شامل وقایع‌نگاری کمدیا دل/آرته در بر دارد.

بنا به نوشته‌ پشت جلد کتاب، کمدیا دلّ/ آرته از حدود میانه‌ سده‌ شانزدهم پا گرفت، و موفقیت آن در اروپا و به‌ویژه فرانسه و ایتالیا، کشور خاست‌گاه‌اش، تقریبأ تا نیمه‌ دوم سده‌ی هجدهم پای‌دار ماند. این قالب اصیلِ هنرِ تماشا هنگامی دلّ/ آرته نام گرفت که بازی‌گران حرفه‌ای تصمیم گرفتند با تشکیل گروه‌های نمایشیِ ثابت به درباری‌ها و دیگر کسانی که از سر تفنن نمایش بازی می‌کردند نشان بدهند هنر نمایش یعنی چه. قالب هنریِ آنها در ابتدا کمِدیا ایمپروویزا (کمدی بداهه) و یا کمدیا آ سُجِّتو (کمدی از نظر موضوع) نام گرفت، بعد کمدیا آ براچّا (کمدی در آستین) خوانده شد، چون کمدی‌بازهای آن بر مبنای یک سناریو یا کانوواچّو (به معنی «بوم نقاشی») شوخی‌های بداهه را به اصطلاح از آستین‌شان درمی‌آوردند؛ بعدها به آن «کمدی صورتک‌ها» هم گفتند، چون بیش‌تر شخصیت‌های آن با صورتک بر صحنه ظاهر می‌شدند و با این کار تیپ ثابت (ماسکِرا) می‌آفریدند. اما سرانجام این گونه یا ژانر هنری به «کمدی ایتالیایی» (یا همان کمدی) معروف شد. چون تقریباً سراپا به دست کمدی‌بازهای ایتالیایی آفریده شده و تکامل یافته بود.»

این کتاب در «مجموعه‌ درباره‌ تئاتر» نشر افکار زیر نظر حسن ملکی منتشر شده که اخیراً کتاب «کمدی در تئاتر» اثر لئونارد جیمز پاتس را هم با ترجمه‌ ناتالی چوبینه منتشر کرده بود.

................ هر روز با کتاب ...............

هنر |
ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...