نویسنده «کد داوینچی» به تازگی یک آلبوم موسیقی کلاسیک برای کودکان منتشر کرد. این یکی از دارایی‌هایی است که او و همسرش در دادگاه‌ طلاق‌شان سر آن مبارزه می‌کنند.

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، از وقتی دن براون [Dan Brown] رمان‌نویس با «کد داوینچی» معروف شد، به خاطر خطوط داستانی پیچیده و پر از هیجان که در عین حال هوشمندانه هستند و شامل رمزنگاری، نمادشناسی، گروه‌های مذهبی مخفی و خشن و ریاکارانی دیوانه که دنبال قتل و نابودی جمعی هستند، شناخته می‌شود.

سمفونی وحشی» [Wild Symphony]

اما کتاب جدیدش درباره یک موش به عنوان رهبر ارکستر است که گروهی از حیوانات را استخدام می‌کند تا در ارکستری بنوازند و در عین حال تمثیل‌هایی درباره ارزش‌های مقاومت، صبر و مشارکت را یادآوری می‌کند. مخاطب هدف این کتاب کودکان بین ۳ تا ۷ سال هستند.

این کتاب عنوان «سمفونی وحشی» [Wild Symphony] حدود سه هفته پیش (یکم سپتامبر) همراه یک آلبوم موسیقی کلاسیک برای کودکان با که توسط خود براون ساخته شده منتشر شد. این آلبوم بر پایه آهنگ‌هایی خلق شده که براون حدود ۳۰ سال پیش تهیه کرد. آن موقع او فقط یک موسیقیدان پرآرزوی بیست و چند ساله بود و هنوز مدت‌ها مانده بود تا نخستین رمانش را منتشر کند.

آن موقع، براون که حالا ۵۶ ساله است، آهنگ‌ها را با استفاده از سینت‌سایزر در استودیوی کوچکش درست کرد. او حدود ۵۰۰ کاست و کتابچه شعر درست کرد و آن‌ها را در کتاب‌فروشی محله‌شان فروخت. آلبوم جدید شامل نسخه‌های به روز رسانی شده از آهنگ‌های اصلی و آهنگ‌های جدید است که همگی توسط ارکستر سمفونی زاگرب در کرواسی نواخته شده‌اند.

این یک حرکت حرفه‌ای غیرمنتظره برای براون است که پیش از این هفت رمان تریلر منتشر کرده و توانسته بیش از ۲۳۴ میلیون نسخه کتاب بفروشد و میلیونر شود.

«سمفونی وحشی» همچنین به طور عجیبی در مرکز یک نبرد قانونی بین براون و همسر سابقش بلایت براون قرار دارد. آن‌ها پارسال از یکدیگر طلاق گرفتند.

همسر سابق براون در دادخواستی که در تابستان ثبت کرده گفته شوهر سابقش دارایی‌های خود را به غلط ثبت کرده و خارج از ازدواج رابطه داشته است. براون هم علیه همسر سابقش به دلیل دروغ و افترا شکایت کرده و می‌گوید او می‌خواهد در منظر عموم او را شرمسار کند و میراثش را از بین ببرد.

وی گفته است: «هر اشاره یا ادعایی مبنی بر اینکه من دروغ گفتم یا پول پنهان کرده‌ام کاملاً دروغ است. در حقیقت کاملاً شوکه شدم که او سعی کرده چنین کاری بکند.»

براون در خانه‌اش در رای بیچ واقع در نیوهمپشایر چند در مخفی پشت کتابخانه و تابلوها دارد. یکی از آن‌ها منتهی به استودیویش می‌شود که در آن یک سینت‌سایزر به کامپیوتر وصل است. پروسه موسیقی او این چنین است: او روی پیانو موسیقی می‌نویسد، ملودی‌های مختلف را امتحان می‌کند و سعی دارد آن‌ها را تبدیل به قطعه‌ای کند که به خاطر می‌سپرد. او آهنگ را روی کیبوردی می‌نوازد که به کامپیوتر وصل است، یک فایل دیجیتال خلق می‌کند و بعد از یک برنامه استفاده می‌کند به او اجازه می‌دهد سازهای دیگر را اضافه کند و خطوط موسیقی را به سازهای مختلف ارجاع دهد.

بعد از آن، معمولاً موسیقی در گاوصندوق او باقی می‌ماند. اما دو سال پیش، وقتی براون برای تبلیغ برای رمان «منشاء» در سال ۲۰۱۷ به شانگهای رفته بود، یک مجری تلویزیونی از او درباره یک پروژه قدیمی و فراموش شده پرسید. مجری یک کپی از آلبوم کودکانی را داشت که براون چند دهه پیش ضبط کرده بود.

براون می‌گوید: «مدام می‌گفتم که آمدم اینجا درباره کتاب صحبت کنم. اما آن‌ها به سمت موسیقی بازمی‌گشتند.»

بعد از آن، پروژه جدید او خیلی سریع شکل گرفت. براون تعجب کرد که آلبوم کودکانش به این طریق در یک نمایش تلویزیونی چینی دوباره مطرح شده و تا این حد خبرساز شده است. ناشر چینی او درخواست کرد آلبوم را منتشر کند و ناشر آمریکایی‌اش هم می‌خواست وارد پروژه شود.

به این ترتیب براون از کمک باب لورد تهیه‌کننده و مدیر اجرایی استودیوی پارما رکوردینگز استفاده کرد. او به کرواسی رفت تا با ارکستر زاگرب همکاری کند و تغییرات کوچکی در آهنگ‌ها ایجاد کرد.

لورد آشکار کرد که براون آواز هم می‌خواند و گفت: «او واقعاً می‌داند دارد چه کار می‌کند. فقط یک سرگرمی نیست، در مرکز بینش هنری‌اش قرار دارد.»

براون خوشحال شد که بوزی اند هاوکس که ناشر موسیقی کلاسیک است، قبول کرد موسیقی او را منتشر کند.

ملوری لور معاون ارشد انتشارات رندوم هاوس که کتاب تصویری کودکان براون را منتشر می‌کند، می‌گوید: «این باعث شد او به عنوان یک موسیقیدان هم تایید شود چون پیش از آن می‌گفت این‌ها فقط آزمایش‌های کوچک من هستند.»

رندوم هاوس همچنین یک اپلیکیشن موبایل واقعیت افزوده خلق کرده که همراه کتاب مورد استفاده قرار بگیرد و صداهای هر یک از حیوانات را پخش کند.

با وجود اینکه حرکت بروان درون دنیای موسیقی ممکن است برای هوادارانش عجیب باشد، او می‌گوید خطوط مشترکی میان موسیقی و نوشته‌های او وجود دارد. او می‌گوید در دیدش آهنگسازی و نوشتن داستان‌های خیالی ارتباطی نزدیک دارند.

براون گفت: «برای نوشتن یک آهنگ یا یک قطعه موسیقی کلاسیک، آدم باید ساختار را درک کند. باید تنش و رهایی را درک کند. خطوط موسیقیایی خوب سوالی می‌پرسند و پاسخی می‌دهند. نمی‌توان پشت سر هم پنج صحنه تعقیب و گریز داشت، همانطور که نمی‌توان پنج فورتیسیمو پشت سر هم داشت. آدم باید محتوای متصل‌کننده‌ای را داشته باشد که به شنونده یا خواننده اجازه نفس کشیدن می‌دهد.»

براون همیشه به موسیقی گرایش داشت. مادرش معلم پیانو و نوازنده ارگ در کلیسا بود و براون هم از سن پایین شروع به نواختن پیانو کرد. او در دوران کودکی عاشق باخ، چایکوفسکی و بلا بارتوک بود و وقتی پنج سال داشت شروع به ساختن آهنگ‌های خودش کرد. او در کالج امهرست آهنگسازی و زبان انگلیسی خواند و بعد از فارغ‌التحصیل شدن نمی‌دانست موسیقیدان یا رمان‌نویس شود. به گفته خودش موسیقی ساختن «خیلی جالب‌تر» به نظر می‌رسید.

او با هدف خواننده، آهنگساز و پیانیست شدن به لس‌آنجلس نقل مکان کرد و به آکادمی آهنگسازان ملی ملحق شد. در اوایل دهه نود میلادی، او برای آلبومی که به گفته خودش شامل «چیزهای پیانوی معاصر بزرگسالان» شبیه التون جان و بیلی جول می‌شد قراردادی بست.

او می‌گوید: «آلبومی ساختم که فکر کنم حدود سه نفر آن را خریدند. درست در ابتدای موج دیوانه‌وار رپ بود. زمان‌بندی‌ام افتضاح بود.»

او آرزوهای موسیقی خود را رها نکرد و برای کار روزانه در مدرسه آمادگی بورلی هیلز درس می‌داد. اما وقتی مسیر حرفه‌ای کاری‌اش به عنوان خواننده و آهنگساز به جایی نرسید، به نیو همپشایر نقل مکان کرد و معلم انگلیسی شد. در نهایت او به برنامه دومش یعنی رمان‌نویسی رو آورد و در کنار آن موسیقی می‌ساخت.

سال ۱۹۹۸، براون نخستین کتاب خود را با عنوان «قلعه دیجیتال» منتشر کرد. بعد از آن «فرشته‌ها و شیاطین» با شخصیت حالا معروف رابرت لنگدون از راه رسید و «نقطه فریب» پروژه بعدی او بود. هر سه کتاب ابتدا فروش ضعیفی داشتند.

بعد تریلر انفجاری «کد داوینچی» در سال ۲۰۰۳ از راه رسید که بعدها تبدیل به فیلمی با نقش‌آفرینی تام هنکس در نقش رابرت لنگدون شد. این فیلم ۷۶۰ میلیون دلار در سراسر جهان فروخت و تا امروز کتاب آن بیش از ۸۵ میلیون نسخه فروخته است.

بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...
معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...