در حالی که ترکیه انتخاب پیتر هاندکه [Peter Handke] را به عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۹ سرزنش کرد، کوزوو اعلام کرد مراسم اهدای جایزه را بایکوت می‌کند.

هانتکه و نوبل: اعتراض بوسنی و کوزوو

به گزارش مهر به نقل از الجزیره، وزیر دفاع ترکیه اهدای جایزه نوبل ادبیات به نویسنده حامی نسل کشی در بوسنی را سرزنش کرد.

ترکیه دیروز شنبه به طور جدی انتخاب پیتر هاندکه به عنوان برنده نوبل ادبی ۲۰۱۹ را محکوم کرد.

وزیر دفاع ملی ترکیه دیروز در توییتر نوشت: ما از اعطای جایزه نوبل ادبی ۲۰۱۹ به پیتر هاندکه که انکار کننده نسل کشی در بوسنی و حامی سرسخت میلوشویچ عامل قتل عام برادران بوسنیایی ما بوده است به شدت مخالف هستیم.

ابراهیم کالین خواستار بازگرداندن این اشتباه تاریخی شد و تاکید کرد این انتخاب به شدت به وجدان هر کسی آسیب می‌زند و بار دیگر جایزه نوبل را به زیر نقد و مناقشه می کشد.

وی هشدار دارد که این جایزه به معنی تشویق نسل‌کشی‌های جدید خواهد بود و پرسید: چگونه می‌توانید به چنین کسی که فقدان آگاهی اخلاقی و احساس شرم است، جایزه بدهید؟

پس از انتخاب پیتر هاندکه نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر اتریشی به عنوان برنده نوبل ادبی ۲۰۱۹ در ماه اکتبر، این بستگان قربانیان جنگ بوسنی بودند که بلافاصله این تصمیم کمیته نوبل را محکوم کردند.

هاندکه که به عنوان یکی از حامیان و تحسین کنندگان بزرگ میلوشویچ شناخته می‌شود در طول جنگ بوسنی نوشته بود: اگر حامی صرب‌ها هستید، ایستادگی کنید.

وی همواره از این عقیده دفاع کرده که مسلمانان بوسنیایی خودشان را کشته‌اند و صرب‌ها مرتکب قتل عام در سربرنیستا نشده‌اند.

در همین حال دولت کوزوو اعلام کرد مراسم اهدای جایزه نوبل به هاندکه را تحریم می‌کند.

بهجت پاکولی وزیر امور خارجه کوزوو دیروز شنبه اعلام کرد کشور او هیچ فرستاده‌ای برای حضور در مراسم اهدای جایزه ادبی نوبل در مراسمی که سه شنبه در استکهلم برگزار می‌شود، نخواهد داشت.

وی از هاندکه به عنوان دوست و حامی سیاست‌های میلوشویچ یاد کرد و قوم‌کشی یک قوم آلبانیایی کوزوو توسط میلوشویج در سال ۱۹۹۹ که در نهایت موجب بمباران ناتو علیه صربستان شد، را یادآوری کرد.

دولت ترکیه و کوزوو پس از کنفرانس مطبوعاتی هاندکه که روز جمعه انجام شد و وی حاضر نشد به سوال‌هایی که مبنی بر حمایت وی از صرب‌ها بود پاسخ دهند، این موضع را اتخاذ کردند.  

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

نگاه تاریخی به جوامع اسلامی و تجربه زیسته آنها نشان می‌دهد که آنچه رخ داد با این احکام متفاوت بود. اهل جزیه، در عمل، توانستند پرستشگاه‌های خود را بسازند و به احکام سختگیرانه در لباس توجه چندانی نکنند. همچنین، آنان مناظره‌های بسیاری با متفکران مسلمان داشتند و کتاب‌هایی درباره حقانیت و محاسن آیین خود نوشتند که گرچه تبلیغ رسمی دین نبود، از محدودیت‌های تعیین‌شده فقها فراتر می‌رفت ...
داستان خانواده شش‌نفره اورخانی‌... اورهان، فرزند محبوب پدر است‌ چون در باورهای فردی و اخلاق بیشتر از همه‌ شبیه‌ اوست‌... او نمی‌تواند عاشق‌ شود و بچه‌ داشته‌ باشد. رابطه‌ مادر با او زیاد خوب نیست‌ و از لطف‌ و محبت‌ مادر بهره‌ای ندارد. بخش‌ عمده عشق‌ مادر، از کودکی‌ وقف‌ آیدین‌ می‌شده، باقی‌مانده آن هم‌ به‌ آیدا (تنها دختر) و یوسف‌ (بزرگ‌‌ترین‌ برادر) می‌رسیده است‌. اورهان به‌ ظاهرِ آیدین‌ و اینکه‌ دخترها از او خوش‌شان می‌آید هم‌ غبطه‌ می‌خورد، بنابراین‌ سعی‌ می‌کند از قدرت پدر استفاده کند تا ند ...
پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...