خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسین حسینی، از مبارزان دوران نهضت اسلامی که بعد از پیروزی انقلاب نیز در کسوت‌های مختلف به خدمت پرداخت، کتاب شد.

به گزارش ایبنا، حجت‌ الاسلام حسینی از جمله شخصیت‌های مهمی است که قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نقش بارزی در صحنه سیاست و خدمت‌رسانی به مردم داشته است. حضور او در حوزه‌های علمیه مشهد و قم فرصت مغتنمی بود که در سنین جوانی، ضمن فراگیری علوم اسلامی و کسب فیض از محضر عالمان بزرگ، وارد میدان تحصیل و تدریس و میدان سیاست و مبارزه شود و از مروجان نهضت امام خمینی(ره) شود. او پس از پیروزی انقلاب تا سال 1360 در سنگرهای گوناگون به خدمت‌رسانی پرداخت و پس از آن تاکنون قریب 4 دهه است که در سنگر نماز جمعه فعالیت دارد.

وی در خاطرات خود ناگفته‌های بسیاری را روایت می‌کند و در حوزه‌های مختلفی چون کمیته‌های انقلاب اسلامی، کمیته امداد امام خمینی، ستاد مبارزه با رباخواری و نیز در قامت یک امام جمعه خاطراتی خواندنی دارد.

کتاب خاطرات «حجت‌الاسلام و المسلمین سیدحسین حسینی» در 9 فصل جمع آوری شده است که فصل اول به خاطرات دوره کودکی تا تحصیل و سیمای خانوادگی ایشان اختصاص دارد. در فصل دوم نحوه ورود وی به حوزه و تحصیلاتش روایت شده، فصل سوم شامل خاطرات سیاسی تا پیروزی انقلاب و فصل چهارم خاطرات سال‌های نخست پیروزی انقلاب اسلامی تا سال 1360 را شامل می‌شود.

در فصل پنجم خاطرات وی در 15 سال امامت جمعه شهر شیروان و خدمات او از جمله تأسیس حوزه علمیه و مراکز فرهنگی هنری گوناگون، احداث دانشگاه آزاد اسلامی و سفر به ترکمنستان ترسیم شده است. فصل ششم شامل خاطرات دوران دفاع مقدس است و فصل هفتم و هشتم به دوران حضور وی در کسوت امام جمعه گرمسار و مینودشت اختصاص دارد. فصل پایانی نیز شامل خاطرات حج است.

این کتاب توسط غلامرضا خارکوهی در 336 صفحه تدوین شده و از سوی مؤسسه فرهنگی هنری مرکز اسناد انقلاب اسلامی با بهای 36 هزار تومان وارد بازار کتاب شده است.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...