سی‌امین شماره مجله ادبی «چامه»، ویژه زندگی و آثار دکتر قطب‌الدین صادقی، پژوهشگر، شاعر و نمایشنامه‌نویس منتشر شد.

سی‌امین شماره مجله ادبی «چامه»

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، این شماره ویژه زندگی و آثار دکتر قطب‌الدین صادقی، با شعرها و داستان‌هایی از شاعران و نویسندگان امروز ایران و جهان به‌تازگی در ۱۶۴ صفحه منتشر شده است.

دکتر قطب‌الدین صادقی در بخشی از این گفت‌وگو گفته است: «حدود شصت، هفتاد قطعه شعر دارم و در چند نمایش اخیرم نیز شعر را در نمایش وارد کردم. هرچند بیشترین جهت‌گیری قلم در راستای پژوهش است. حقیقتش را بخواهید، من ده - پانزده تا نمایش‌های بزرگ و کلاسیک را گرفته‌ام و ضمن ترجمه حشو و زوایدشان را زده‌ام و مناسب اجرای صحنه در ایران شده است. به گونه‌ای دوباره‌نویسی کرده‌ام. علاوه بر اینها حدود ۶۵ نمایش‌نامه نوشتم، نویسندگی در چارچوب نمایش‌نامه‌نویسی، مهارت عجیب و غریبی می‌طلبد که باید هم به درون آدم‌ها نفوذ بکنی. دنیای تخیلی‌شان، تردیدها، نفسانیات و عقیده‌هاشان را در ذهن داشته باشی و هم بدل حماسی و جدل‌شان با دنیای بیرون. فکر می‌کنم تنها جایی که این دو عنصر را بتواند به همدیگر جوش بدهد، نگاه شاعرانه است.»

چامه این شماره، در چهار بخش داستان که سرپرستی آن را محمدجواد جزینی به عهده دارد، بخش شعر زمان که ضیاءالدین خالقی دبیری آن را به عهده دارد و بخش گپ و چامک انتشار یافته است.
در بخش داستان فرهاد ریحانی(سفر)، اعظم آشتیانی(بیست‌سالگی)، الهام امیری(سیب سرخ شمیران) و عبدالرزاق گورنه (آخرین هدیه با ترجمه مهوش غلامی) آثار تازه خود را منتشر کرده‌اند.

ویژه‌نامه دکتر قطب‌الدین صادقی با آثار این هنرمندان: ایرج افشاری اصل، امید روحانی، کورش سلیمانی، اردشیر صالح‌پور، منصور خلج، سعید اسدی، شهرام کرمی، کیوان اسماعیلی و صابر سعدی‌پور در ۳۲ صفحه انتشار یافته است.

همچنین در این شماره دوماهنامه، از هر شاعر پنج پرسش مطرح شده و آن‌ها پاسخ داده‌اند: محمدباقر کلاهی اهری، هرمز علی‌پور، اکبر اکسیر، نادر نیک‌نژاد، پرویز حسینی، مهری رحمانی، حسنا محمدزاده، محمد آشور، حسن فرخی، افسانه نجومی، محمد جانبازان، شهرام پوررستم، داوود ملک‌زاده، پیمان نوری، اکبر قناعت‌زاده و سمیه امینی‌راد.

شعرهای تازه این شاعران را در شماره سی‌ام دوماهنامه ادبی چامه می‌خوانید: محمود معتقدی، اکبر بهداروند، نادر نیک‌نژاد، علی مشکات، محمدعلی نیکومنش، اعظم کشاورز، حمید روزبان، محمد رضا دیری، علی محمودی، مریم نوروزی، فریبا صادقی‌پور و عزیزه خوش‌نصیب.

در بخش چامک که به شعر و ترجمه و گفتار اختصاص دارد این نام‌ها حضور دارند: عایشه بلحاج از مراکش، محمد آدم از مصر، موسی بیدج، بسام الربابعه از اردن، حسن بعیتی از سوریه، عماد آل‌کثیر، مهدی میرآبی، عمران رحیمی‌فر و اسکندر صالحی.

دوماهنامه ادبی چامه به مدیریت و سردبیری صادق رحمانی منتشر می‌شود.

................ هر روز با کتاب ...............

از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...
هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...