کتاب «جسدها را نشانم بده: چگونه اجازه دادیم گرنفل اتفاق بیفتد» [Show Me the Bodies: How We Let Grenfell Happen] نوشته پیتر اپس [Peter Apps]، برنده جایزه اورول ۲۰۲۳ [Orwell prize] برای نوشتن بهترین کتاب سیاسی شد.

«جسدها را نشانم بده: چگونه اجازه دادیم گرنفل اتفاق بیفتد» [Show Me the Bodies: How We Let Grenfell Happen] نوشته پیتر اپس [Peter Apps]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، جایزه اورول به رسم هر سال برندگان جوایز خود را در دو بخش بهترین کتاب و روزنامه‌نگاری سیاسی معرفی کرد که بنا شده روایت پیتر اپس از تراژدی آتش‌سوزی گرنفل جایزه ۳۰۰۰ پوندی جورج اورول را به عنوان بهترین کتاب سیاسی سال دریافت خواهد کرد.

به این‌ترتیب کتاب «جسدها را نشانم بده: چگونه اجازه دادیم گرنفل اتفاق بیفتد» نوشته پیتر اپس، برنده جایزه اورول ۲۰۲۳ برای نوشتن بهترین کتاب سیاسی شد. از این‌کتاب به عنوان گزارشی «با شکوه» از کالبدشکافی تصمیمات سیاسی که منتهی به آتش‌سوزی برج گرنفل شد، یاد شده است.

هیات داوران جایزه غیرداستانی، به ریاست مارتا لین فاکس، گفت «جسدها را نشانم بده» که روایت دقیقه به دقیقه آتش‌سوزی سال ۲۰۱۷ را با تاریخچه‌ای طولانی از مقررات‌زدایی ساختمان‌ها ترکیب می‌کند، از ارزش‌های جایزه اورول است و درباره موضوعی ویرانگر نوشته شده که همه ما باید آن را درک کنیم.

اپس که در لندن زندگی می‌کند، روزنامه نگار و معاون سردبیر نشریه «اینساید هاوسینگ» است. وی درست یک ماه پیش از آتش‌سوزی گرنفل که ۷۲ نفر را کشت، گزارشی درباره خطرات روکش‌های قابل احتراق منتشر کرد و از آن زمان تحقیقات عمومی گرنفل را دنبال کرد که در نوامبر ۲۰۲۲ به پایان رسید. گزارش نهایی این تحقیق هنوز منتشر نشده است.

داوران کتاب وی را اثری باشکوه نامیدند که به طرز ماهرانه‌ای روایت‌های واضح و قانع‌کننده قربانیان آتش‌سوزی را با جزییات پزشکی قانونی (اما نه کمتر جذاب) درباره دهه‌ها سیاست‌هایی که منجر به این رویداد شد، ترکیب می‌کند.

روآن مور در نقد این کتاب نوشت: تا به حال، در این همه سال که به نقد کتاب‌های مربوط به ساختمان‌ها می‌پرداختنم هیچ کتابی هرگز اشک مرا درنیاورده بود. این یکی با روایتی از یکی از ساکنان گرنفل که با دختران خردسال و همسر باردارش برای فرار تلاش می‌کند، توانست این کار را انجام دهد.

در بخش داستانی نیز رمان تاریخی «زندگی جدید» [The New Life] اثر تام کرو [Tom Crewe] درباره محاکمه اسکار وایلد در دوران ویکتوریایی موفق به کسب جایزه ۳۰۰۰ پوندی شد.

زندگی جدید» [The New Life] اثر تام کرو [Tom Crewe]

جایزه جورج اورول علاوه بر اهدای جایزه به ۲ کتاب مستند و داستانی، هر سال به بهترین روزنامه‌نگارن و وب نویسانی که به روح اورول وفادار هستند جایزه می‌دهد.

دو خبرنگار از آبزرور از این جمله بودند که جایزه اورول را برای افشای مفاسد اجتماعی بریتانیا دریافت کردند. مارک تاونسند برای تحقیقات خود که نشان داد ده‌ها کودک پناهجو در هتل‌هایی که توسط وزارت کشور اداره می‌شوند توسط باندهای جنایتکار ربوده شده‌اند و شانتی داس برای تحقیقاتش درباره استثمار کارگران مهاجر در سیستم مراقبت بریتانیا موفق به کسب جایزه روزنامه‌نگاری شدند.

استیو بلومفیلد، دبیر خبر آبزرور گفت: شانتی و مارک، ماه‌های زیادی را صرف تهیه گزارش‌های بسیار دشوار و پیشگامانه‌ای کردند که کارهای اشتباهی را افشا می‌کردند که درصورت واکاوی نشدن مدفون می‌ماندند. آبزرور به این جایزه که منعکس کننده نتایج آن کار سخت است بسیار افتخار می‌کند.

دو نویسنده شامل دانیل لاول و فریا مارشال پین هم به طور مشترک جایزه اورول را برای گزارش درباره بی‌خانمانی برای گاردین دریافت کردند.

هدف از اهدای این جوایز سالانه تجلیل از آثاری است که هدف اورول برای «تبدیل نوشته سیاسی به هنر» را برآورده می‌کنند.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...