«شبح تام جود» (موسیقی عامه‌پسند در آمريكا از وودی گاتری تا بروس اسپرینگستین) اثر ایلیا فراهانی از سوی نشر آگه منتشر شده است.

شبح تام جود» (موسیقی عامه‌پسند در آمريكا از وودی گاتری تا بروس اسپرینگستین)

به گزارش 
کتاب نیوز،
این کتاب زمینه‌های اجتماعی موسیقی عامه‌پسند (مشخصاً فولک، بلوز، و راک) در آمریکا را بررسی می‌کند، و به این معنا درآمدی است مختصر بر تاریخ اجتماعی موسیقی عامه‌پسند در این کشور.

ناشر در معرفی این اثر او آورده است:

انتخاب وودی گاتری، باب دیلن، بروس اسپرینگستین و استیو اِرل بیش از آن‌که به‌دلیل نقش هرکدام در بسط و تثبیت هنری و یا تجاری ژانرشان باشد، به این دلیل است که زندگی هنریِ هر یک فرصتی به دست می‌دهد برای درک شرایط اجتماعیِ دورانی که در آن رشد و کار کردند. از طرف دیگر، رشته‌ای که همه را به هم متصل می‌کند درک آن‌ها از موسیقیِ عامه‌‌پسند به‌عنوان هنرِ مترقی و اجتماعاً آگاه (و به این معنا اصیل) است که تلاش دارد زندگی روزمره‌ی مردم عادی را بی هیچ‌گونه تبخترِ نخبه‌گرایانه روایت کند. و همه‌ی این‌ها چنین درک مدرنی از موسیقی را مدیون بلوز هستند.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

شهرت فوری و جهانی دیلن به‌ویژه در میان جوانان ــ که تا حدی به‌علت ترانه‌های اصیل، ضدسیستمی، ضدمردسالار و آزادی‌خواه‌اش بود ــ رسانه‌های هژمونیک را به زدنِ برچسب‌هایی مثل «صدای یک نسل» یا «رهبر نسل جوان» و از این دست سوق داد. و گرچه دیلن همواره با افتخار از جوان‌بودن در برابر پیر و محافظه‌کار بودن سخن می‌گفت، هرگز نمی‌توانست چنین القابی را بپذیرد. حقیقت این است که حق با دیلن بود. او حتا نماینده‌ی آن نسل هم نبود. دیلن جزوی از جنبشی بود که با هر نوسان‌اش او را هم به سویی دیگر پرتاب می‌کرد. همین باعث شد که پس از فروکش‌کردنِ جنبش دیلن هم دیگر هرگز به دیلنِ دهه‌ی ۱۹۶۰ بازنگردد؛ ابتدا مسیحی شد، بعد به اسرائیل سفر کرد، بعد از کلینتون جایزه گرفت، سپس برای تبلیغات بین دو نیمه‌ی مسابقه فینال فوتبال آمریکایی یا سوپربال کلیپ وطن‌پرستانه ساخت. خودش در یک مصاحبه به‌درستی می‌گوید: «مردم از من می‌خواهند باز هم امثال North Country Blues را بسازم. مسئله‌ به‌سادگی این است که دیگر نمی‌توانم.»

ایلیا فراهانی متولد 1361 است و پیش از این کتاب «درآمدی روش‌شناختی بر روانپزشکی سگ و گربه» را به بازار نشر ارائه کرده است.

کتاب شبح تام جود (موسیقی عامه‌پسند در آمريكا از وودی گاتری تا بروس اسپرینگستین) اثر ایلیا فراهانی در 134 صفحه و قیمت 39 هزارتومان در دسترس علاقمندان قرار گرفته است.

................ هر روز با کتاب ...............

هنر |
«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...