جایزه گئورگ بوشنر که از مهمترین جوایز ادبی آلمان است، لوکاس برفوس سوییسی را به عنوان برنده خود در سال ۲۰۱۹ انتخاب کرد.

به گزارش مهر به نقل از هانوفرشه آلگماینه، لوکاس برفوس درام‌نویس و رمان‌نویس سوییسی به عنوان برنده جایزه ۵۰ هزار یورویی گئورگ بوشنر ۲۰۱۹ آلمان معرفی شد.

این جایزه که از سوی آکادمی زبان و ادبیات آلمان اهدا می‌شود، نویسنده و نمایشنامه‌نویس سوییسی را برای بیان صادقانه و صمیمانه ضروری‌ترین مسائل اجتماعی و سیاسی امروز با استفاده از زبانی موجز و در عین حال گویا؛ به عنوان برنده انتخاب کرد.

لوکاس برفوس که سال ۱۹۷۱ در شهر تون سوئیس به دنیا آمده از ۱۹۹۸ به خلق آثارش پرداخته است. او تاکنون ۱۹ نمایشنامه نوشته که نخستین آنها «اودیپوس سوفوکل» سال ۱۹۹۸ و جدیدترین‌شان با عنوان نمایشنامه «روح فیل» سال ۲۰۱۸ در مانهایم اجرا شد.

وی نویسنده رمان‌هایی چون «مردان مرده» و «صد روز» است و در آثارش بیش از هر چیز به چالش‌های اجتماعی و سیاسی معاصر پرداخته است.

این نویسنده که چندین جایزه ادبی در کارنامه دارد، نخستین جایزه ادبی خود را سال ۲۰۰۱ دریافت کرد که جایزه فرهنگی شهر تون بود. او جایزه ادبی برلین، جایزه نمایشنامه نویسی مولهایم، جایزه آنا سگرز، جایزه کتاب سوییس و جایزه ادبی نُرد را نیز در کارنامه دارد.

وی سال ۲۰۱۵ از سوی آکادمی ادبیات و زبان آلمان به عنوان یکی از اعضا انتخاب شد.

هیات داوران در باره انتخاب وی اعلام کرد: برفوس با سبک محکم، عالی و تنوع وغنای فرم‌هایی که انتخاب می‌کند همواره وضعیت زندگی مدرن را به گونه‌ای نو در رمان‌ها و نمایشنامه‌هایش زیر ذره‌بین‌می‌برد و با نقد و بررسی‌های جسورانه خود به بررسی آنها می‌پردازد.

این نویسنده ۴۸ ساله در زوریخ زندگی می‌کند، ازدواج کرده و پدر یک دختر و یک پسر است.

جایزه گئورگ بوشنر که از سال ۱۹۵۱ و به یاد بوشنر نویسنده کلاسیک آلمانی اهدا می‌شود؛ هر سال برای تجلیل از نقش نویسندگان در اعتلای فرهنگ آلمانی برنده خود را انتخاب می‌کند.

گئورگ بوشنر، شاعر نابغه انقلابی آلمانی که سال ۱۸۱۳ در ایالت هسن متولد شد، ۲۳ سال بیشتر زندگی نکرد و بر اثر تیفوس درگذشت، اما در همین مدت کوتاه چند اثر ادبی ماندگار آفرید. وی به عنوان نابغه ادب و سیاست آلمان شناخته می‌شود.

هاینریش بل، ماکس فریش، گونتر گراس، الیاس کانتی، پیتر هانتکه، فولکر براون، اینگبورگ باخمن از برندگان قبلی این جایزه هستند. در سال‌های اخیر یورگن بکر، راینالد گوتس، مارسل بیِر، یان واگنر و ترسا مورا این جایزه را دریافت کرده‌اند.

این جایزه دوم نوامبر امسال در دارمشتات به لوکاس برفوس اهدا می‌شود.

دوران قحطی و خشکسالی در زمان ورود متفقین به ایران... در چنین فضایی، بازگشت به خانه مادری، بازگشتی به ریشه‌های آباواجدادی نیست، مواجهه با ریشه‌ای پوسیده‌ است که زمانی در جایی مانده... حتی کفن استخوان‌های مادر عباسعلی و حسینعلی، در گونی آرد کمپانی انگلیسی گذاشته می‌شود تا دفن شود. آرد که نماد زندگی و بقاست، در اینجا تبدیل به نشان مرگ می‌شود ...
تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...
من از یک تجربه در داستان‌نویسی به اینجا رسیدم... هنگامی که یک اثر ادبی به دور از بده‌بستان، حسابگری و چشمداشت مادی معرفی شود، می‌تواند فضای به هم ریخته‌ ادبیات را دلپذیرتر و به ارتقا و ارتفاع داستان‌نویسی کمک کند... وقتی از زبان نسل امروز صحبت می‌کنیم مقصود تنها زبانی که با آن می‌نویسیم یا حرف می‌زنیم، نیست. مجموعه‌ای است از رفتار، کردار، کنش‌ها و واکنش‌ها ...
می‌خواستم این امکان را از خواننده سلب کنم؛ اینکه نتواند نقطه‌ای بیابد و بگوید‌ «اینجا پایانی خوش برای خودم می‌سازم». مقصودم این بود که خواننده، ترس را در تمامی عمق واقعی‌اش تجربه کند... مفهوم «شرف» درحقیقت نام و عنوانی تقلیل‌یافته برای مجموعه‌ای از مسائل بنیادین است که در هم تنیده‌اند؛ مسائلی همچون رابطه‌ فرد و جامعه، تجدد، سیاست و تبعیض جنسیتی. به بیان دیگر، شرف، نقطه‌ تلاقی ده‌ها مسئله‌ ژرف و تأثیرگذار است ...
در شوخی، خود اثر مایه خنده قرار می‌گیرد، اما در بازآفرینی طنز -با احترام به اثر- محتوای آن را با زبان تازه ای، یا حتی با وجوه تازه ای، ارائه می‌دهی... روان شناسی رشد به ما کمک می‌کند بفهمیم کودک در چه سطحی از استدلال است، چه زمانی به تفکر عینی می‌رسد، چه زمانی به تفکر انتزاعی می‌رسد... انسان ایرانی با انسان اروپایی تفاوت دارد. همین طور انسان ایرانیِ امروز تفاوت بارزی با انسان هم عصر «شاهنامه» دارد ...