جایزه گئورگ بوشنر که از مهمترین جوایز ادبی آلمان است، لوکاس برفوس سوییسی را به عنوان برنده خود در سال ۲۰۱۹ انتخاب کرد.

به گزارش مهر به نقل از هانوفرشه آلگماینه، لوکاس برفوس درام‌نویس و رمان‌نویس سوییسی به عنوان برنده جایزه ۵۰ هزار یورویی گئورگ بوشنر ۲۰۱۹ آلمان معرفی شد.

این جایزه که از سوی آکادمی زبان و ادبیات آلمان اهدا می‌شود، نویسنده و نمایشنامه‌نویس سوییسی را برای بیان صادقانه و صمیمانه ضروری‌ترین مسائل اجتماعی و سیاسی امروز با استفاده از زبانی موجز و در عین حال گویا؛ به عنوان برنده انتخاب کرد.

لوکاس برفوس که سال ۱۹۷۱ در شهر تون سوئیس به دنیا آمده از ۱۹۹۸ به خلق آثارش پرداخته است. او تاکنون ۱۹ نمایشنامه نوشته که نخستین آنها «اودیپوس سوفوکل» سال ۱۹۹۸ و جدیدترین‌شان با عنوان نمایشنامه «روح فیل» سال ۲۰۱۸ در مانهایم اجرا شد.

وی نویسنده رمان‌هایی چون «مردان مرده» و «صد روز» است و در آثارش بیش از هر چیز به چالش‌های اجتماعی و سیاسی معاصر پرداخته است.

این نویسنده که چندین جایزه ادبی در کارنامه دارد، نخستین جایزه ادبی خود را سال ۲۰۰۱ دریافت کرد که جایزه فرهنگی شهر تون بود. او جایزه ادبی برلین، جایزه نمایشنامه نویسی مولهایم، جایزه آنا سگرز، جایزه کتاب سوییس و جایزه ادبی نُرد را نیز در کارنامه دارد.

وی سال ۲۰۱۵ از سوی آکادمی ادبیات و زبان آلمان به عنوان یکی از اعضا انتخاب شد.

هیات داوران در باره انتخاب وی اعلام کرد: برفوس با سبک محکم، عالی و تنوع وغنای فرم‌هایی که انتخاب می‌کند همواره وضعیت زندگی مدرن را به گونه‌ای نو در رمان‌ها و نمایشنامه‌هایش زیر ذره‌بین‌می‌برد و با نقد و بررسی‌های جسورانه خود به بررسی آنها می‌پردازد.

این نویسنده ۴۸ ساله در زوریخ زندگی می‌کند، ازدواج کرده و پدر یک دختر و یک پسر است.

جایزه گئورگ بوشنر که از سال ۱۹۵۱ و به یاد بوشنر نویسنده کلاسیک آلمانی اهدا می‌شود؛ هر سال برای تجلیل از نقش نویسندگان در اعتلای فرهنگ آلمانی برنده خود را انتخاب می‌کند.

گئورگ بوشنر، شاعر نابغه انقلابی آلمانی که سال ۱۸۱۳ در ایالت هسن متولد شد، ۲۳ سال بیشتر زندگی نکرد و بر اثر تیفوس درگذشت، اما در همین مدت کوتاه چند اثر ادبی ماندگار آفرید. وی به عنوان نابغه ادب و سیاست آلمان شناخته می‌شود.

هاینریش بل، ماکس فریش، گونتر گراس، الیاس کانتی، پیتر هانتکه، فولکر براون، اینگبورگ باخمن از برندگان قبلی این جایزه هستند. در سال‌های اخیر یورگن بکر، راینالد گوتس، مارسل بیِر، یان واگنر و ترسا مورا این جایزه را دریافت کرده‌اند.

این جایزه دوم نوامبر امسال در دارمشتات به لوکاس برفوس اهدا می‌شود.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...