کتاب «منشور رستگاری؛ شرح و تفسیر نامه ۶۹ نهج‌البلاغه» نوشته محسن اسماعیلی توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی منتشر و راهی بازار نشر شد.
به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، این‌کتاب که سومین‌عنوان از مجموعه «سرچشمه حکمت» است که این‌ناشر چاپ می‌کند، به شرح و تفسیر نامه ۶۹ نهج‌البلاغه اختصاص دارد که امام علی (ع) آن را به یکی یاران خود و شخصیت‌های برجسته شیعه به‌نام حارث هَمْدانی نوشته است.
محسن اسماعیلی پیشتر در همین‌زمینه، در قالب عناوین اول و دوم مجموعه «سرچشمه حکمت» کتاب‌های «سیاست و حکومت در نهج‌البلاغه» و «چهار و چهار» سفارش‌های امیرالمومنین علی(ع) به امام حسن مجتبی(ع) را نوشته است.
مولف کتاب پیش‌رو، در این‌اثر ابتدا متن نامه مذکور و سپس ترجمه آن را آورده است. اسماعیلی این‌نامه امام علی(ع) را آیین زیست مومنانه و نقشه راه خوشبختی بشر توصیف می‌داند که با عمل به توصیه‌های آن یعنی توصیه‌های امام علی (ع) که به گواهی پیامبر (ص) دروازه دانش و پدر امت است، می‌توان به ستیغ ایمان رسید و در همین جهان، زندگی اهل بهشت را تجربه کرد.
این‌کتاب ۵۳ فصل یا «گفتار» دارد که عناوین‌شان به‌ترتیب عبارت است از:
«سه‌دلیل برای پرداختن به نامه شصت و نهم»، «نگاهی به شخصیت حارث و محتوای نامه»، «تمسک به قرآن، ریسمان نجات»، «پندپذیری و نصیحت‌طلبی از قرآن»، «التزام عملی به احکام قرآن»، «قصه‌های قرآن؛ حقیقی و درس‌آموز»، «عبرت گرفتن؛ هدف از مطالعه تاریخ»، «قانونمندی تاریخ و تکرار آن»، «دگرگونی و جدایی، دو ویژگی ذاتی دنیا»، «ضرورت و آثار بزرگ شمردن نام خدا»، «ممنوعیت استفاده ابزاری از نام خدا»، «کثرت یاد مرگ و مراحل پس از آن»، «آرزوی مرگ ممنوع»، «شرط جواز تمنای مرگ و مصداق‌های آن»، «نیاز انسان به پیامبر درونی و اطاعت از او»، «حذر از کاری که از دیگران نمی‌پسندیم»، «حذر از کاری که از آشکارشدن آن شرم داریم»، «حذر از کاری که موجب انکار یا اعتذار می‌شود»، «عذرخواهی ممنوع یا مطلوب و موارد آن»، «حفظ آبرو از تیرهای سخن مردم»، «بازگو نکردن همه شنیده‌ها»، «انکار نکردن همه شنیده‌ها»، «پاسخ ندادن به همه شنیده‌ها»، «چهار توصیه برای زمان غیظ و غضب»، «اهمیت مهار خشم؛ و مراحل و پیامدهای آن»، «شناخت نعمت و نقمت و معیار آن»، «لزوم استفاده صحیح از نعمت‌ها»، «اجتناب از ضایع‌کردن نعمت‌ها»، «آشکار بودن آثار نعمت و مطلوبیت آن»، «بایدها و نبایدهای مهم در برابر انواع نعمت‌ها»، «تفاوت درجات اهل ایمان و ملاک آن»، «رمز و راز تاثیر خاص انفاق بر ایمان»، «قطع دلبستگی‌ها؛ شرط پرواز روح»، «کیفیت عمل ملاک است، نه کمیت آن»، «انوع وسوسه‌های شیطان درون و برون»، «ضرورت دوری از مصاحبت با کوته‌نظران بدنام»، «سکونت در شهرهای بزرگ و آثار و احکام آن»، «تاثیر گریزناپذیر جلسه‌ها و هم‌جلسه‌ای‌ها»، «تمرکز بر امور مهم و سرنوشت‌ساز»، «آثار زیان‌بار خطا در تشخیص اولویت‌ها»، «پرهیز از محل حضور شیطان و مکان بروز فتنه»، «مقایسه خود با فرودستان در امور مادی»، «شرکت در نماز جمعه و دوری از موانع آن»، «اطاعت از خدا در همه کارها»، «دلایل وجوب اطاعت از خدا و آثار آن»، «تفاوت عبادت با اطاعت و شرایط رسیدن به مقام عبودیت»، «شرط نخست عبادت مطلوب: برنامه‌ریزی و آماده‌سازی خود»، «شرط دوم عبادت مطلوب: توجه به استعداد و حالات نفس»، «شرط سوم عبادت مطلوب: فراغت و رغبت نفس»، «اندیشه لحظه آخر و اندوه جانسوز عاقبت»، «هراسیدن از مصاحبت با فاسقان» و «بزرگداشت پروردگار و دوست‌داشتن دوستان او».
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
امام (ع) نامه‌ای کوتاه به کمیل نوشت و او را سرزنش کرد که چرا مرتکب چنین خطایی شده و محلی را که باید از آن پاسداری کند، رها کرده است و به دفاع از محلی رفته که مربوط به او نیست. اما به او نوشت: «این که انسان مسئولیتی را که به وی واگذار شده، ضایع کند و عهده‌دار کاری شود که وظیفه او نیست، ناتوانی‌ای آشکار و طرز فکری باطل و هلاک‌کننده است.»
خوب دقت کنید که کمیل کار خلافی نکرده بود، بلکه به خیال خود پیش‌دستی کرده و به دفاع از مردم قرقیسیا پرداخته بود. با این حال امام با همه علاقه و اعتمادی که به او داشت، کمیل را توبیخ کرد و کارش را تضییع مسئولیت (ما وُلِّیَ)، عجر و بی‌عرضگی نامید و این‌طرز تفکر را نابودکننده دانست. حالا ببینید اگر کمیل به کاری نامشروع می‌پرداخت و به دنبال حاشیه‌سازی و باندبازی می‌رفت، امام چه نامه‌ای به او می‌نوشت؟!
خلاصه آن‌که اجتناب از تضییع نعمت، نهی‌ای کلی است و بر همه نعمت‌های مادی و معنوی صدق می‌کند؛ گرچه در کتاب و سنت، راجع به بعضی نعمت‌ها به طور ویژه تاکیدهایی دیده می‌شود.
این‌کتاب با ۶۲۴ صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۱۳۵ هزار تومان منتشر شده است.
