پال ودراف [Paul Woodruff] در «ضرورت تئاتر؛ هنر تماشا کردن و تماشا شدن» [The necessity of theater : the art of watching and being watched] دست بر نکته‌‌ای اساسی گذاشته و به آن از منظر یک ضرورت زیستن زندگی می‌نگرد، هنری که اخلاقی و رخدادمحور است.
![پال ودراف [Paul Woodruff] ضرورت تئاتر؛ هنر تماشا کردن و تماشا شدن» [The necessity of theater : the art of watching and being watched]](/files/167635538884945186.jpg)
به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، کتاب «ضرورت تئاتر؛ هنر تماشا کردن و تماشایی شدن» نوشته پال ودراف با ترجمه بهزاد قادری از سوی انتشارات بیدگل منتشر شد.
تئاتر، این هنر تفاوت و تکرار، هربار زندگی را به صحنه می‌برد و هربار به شکلی متفاوت از شب و روز پیشین و درعین‌حال تکرار قسمی از زیستن است که در انگاره‌ی اول همانی به نظر می‌رسد که پیش‌از‌این اجرا کرده‌ایم یا دیده‌ایم. ازهمین‌رو ما در تئاتر هم تماشا می‌کنیم هم تماشا می‌شویم و اگر تئاتر را از اجتماع انسانی بگیریم، آن جامعه هیچگاه توان گفت‌وگو را به دست نخواهد آورد.
اگر امروز می‌دانیم که افلاطون در ضیافت و دیگر مکالمات سقراطی، تئاتر را به بستری مبدل می‌کند برای اوج گفت‌وگوی فلسفی و از درون این گفت‌گو است که به زعم او حقیقت ظهور می‌کند، تئاتر همان ضرورتی می‌شود که هر جامعه‌ی انسانی برای فهم متقابل آدم‌هایش و رسیدن به وضعیتی دموکراتیک به آن نیازمند است.
پال ودراف در «ضرورت تئاتر؛ هنر تماشا کردن و تماشایی شدن» دست بر همین نکته اساسی گذاشته و به آن از منظر یک ضرورت زیستن زندگی می‌نگرد، هنری که اخلاقی‌ست و رخدادمحور. اگر سقراط تا پای مرگ در آتن ماند و حاضر به ترک آن به قیمت زنده ماندنش نبود و حاضر نبود دست از گفت‌وگو هم بکشد، بنیان رادیکال تفکری را هویدا می‌کرد که بر گفت‌وگو، تماشایی شدن و تماشا کردن نهفته بود. ضرورت تئاتر با همین انگاره پا را از این هم فراتر گذاشته و گستره‌ی عظیم حضور تئاتر در لحظه‌لحظه‌های زیست اجتماعی انسان را نمایان کرده و تحلیل می‌کند.
بزرگ‌ترین دستاورد افلاطون در ضیافت این است که پایگاه تئاتر به مثابه هنری ویژه گروهی خاص را متزلزل می‌کند. شاید در فرهنگ نوشتاری یونان او از نخستین کسانی باشد که زندگی را سراسر صحنه تئاتر می‌داند.
اینک وُدراف در ضرورت تئاتر یکبار دیگر از همین زاویه به تئاتر می‌نگرد. او تماشای دیگران و تماشایی‌کردن خود را هنر و نوعی کارورزی در زمینه رشد دموکراسی می‌داند، به معنایی همان کاری که سقراط در خیابان‌های آتن می‌کرد. در عین حال، وُدراف تماشای دیگران و تماشایی‌کردن خود را هنری می‌داند که، از راه پرورش منش انسان، با علم اخلاق پیوند نزدیکی دارد.
ضرورت تئاتر پاسخی‌ست به اتهام افلاطون علیه وجه تقلیدی هنر که در تئاتر خیلی به چشم می‌آید؛ هنری که، به عنوان یک رخداد، در همه صحنه‌های زندگی مانند عروسی، فوتبال، و تئاتر هنری حضور دارد.
پال ودراف، استاد دانشگاه و نویسنده‌ای آمریکایی است. وودراف در نیوجرسی به دنیا آمد و در پنسیلوانیا بزرگ شد. او ابتدا به دانشگاه پرینستون رفت و سپس برای ادامه تحصیل در کالج مرتون در دانشگاه آکسفورد حضور یافت. وودراف، استاد فلسفه هنر دانشگاه تگزاس در شهر آستین است.
................ هر روز با کتاب ...............
