«فرهنگ اصطلاحات استعاری و نمادین عرفانی» تالیف عبدالرضا قریشی منتشر شد.

فرهنگ اصطلاحات استعاری و نمادین عرفانی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، این کتاب در ۳۰۴ صفحه و با قیمت ۱۱۰هزار تومان در نشر سخن راهی بازار کتاب شده است.

در معرفی ناشر از این کتاب عنوان شده است: در فرهنگ حاضر اصطلاحات استعاری و نمادین عرفان و تصوف با پشتوانه شواهدی از متون نظم و نثر عرفانی فارسی، تالیف‌شده از قرن پنجم تا سیزدهم هجری بررسی شده و تعاریف و مفاهیم آن‌ها که از دل متون استخراج شده در اختیار مخاطب قرار گرفته است.

در نوشته پشت جلد می‌خوانیم: عارفان و صوفیان برای بیان بهترِ مقصودِ خود و رعایت اصل رازداری و پوشیده‌گویی، و نیز بهره بردنِ بیشتر از ظرفیت واژه‌ها و عبارات، نظام اصطلاح‌سازی خود را بنیان گذاشتند. اینان علاوه بر این‌که خود به وضع اصطلاحات و تعبیرات تازه پرداختند، بسیاری از اصطلاحات را از قرآن و منابع دینی اخذ کردند. برخی را از دانش‌هایی چون فلسفه و کلام گرفتند. بخشی دیگر را از فرهنگ عامه به وام گرفتند و سرانجام بسیاری از اصطلاحات شعر و ادب فارسی، کنایه‌ها، نمادها و استعاره‌های ادبی را به استخدام خود درآوردند. این اصطلاحات را می‌توان اصطلاحات استعاری و نمادین نامید. اهل عرفان و تصوف از این اصطلاحات برای بیان ویژگی‌ها و جمال محبوب ازلی که به وصف درنمی‌آمد، بهره فراوان برده‌اند.

................ هر روز با کتاب ...............

مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...