اروه لوتلیه [Hervé Le Tellier] به عنوان برنده نهایی جایزه «گنکور» قدیمی‌ترین و معتبرترین جایزه ادبی فرانسه معرفی شد.

بروه لوتلیه [Hervé Le Tellier] گنکور 2020 نامتعارف» [L’anomalie]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا؛ گاردین نوشت: به دلیل محدودیت‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا، برای نخستین‌بار در تاریخ، مراسم اعلام برنده جایزه گنکور به صورت مجازی برگزار شد و «اِروه لوتلیه» برای خلق رمان «نامتعارف» [L’anomalie] عنوان برنده را کسب کرد.

این رمان داستانی در سال ۲۰۲۱ را در طول یک پرواز از پاریس به نیویورک روایت می‌کند. راویان این داستان ۱۱ مسافر این پرواز هستند.

«لوتلیه» ۶۳‌ساله متولد پاریس است. این نویسنده که نگارش حدود ۳۰ کتاب را در کارنامه خود دارد به عنوان نمایش‌نامه‌نویس و زبان‌شناس نیز شناخته می‌شود.

رمان «نامتعارف» بیست و یکمین اثر «اوتلیه» است. نخستین اثر این نویسنده که با استقبال خوانندگان مواجه شد کتاب «هزاران مروارید» است که هزار داستان کوتاه با عبارت آغازین «فکر می‌کنم که ...» را دربر می‌گیرد.

تاکنون هفت اثر از این نویسنده به زبان انگلیسی ترجمه شده‌ است.

امسال «بی‌تاب‌ها» به قلم «جایلی امادو امل»، «مورخ پادشاهی» نوشته «میل رنوارد» و «تز، زندگی جدیدش» نوشته «کامیل دتولدو» از دیگر بخت‌های کسب این جایزه ادبی بودند.

جایزه «گنکور» که نخستین‌بار در سال ۱۸۶۷ اهدا شده است به طور معمول در ماه نوامبر برنده نهایی خود را معرفی می‌کند.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...