«رسائل خواجو» با استفاده از شش نسخه به تصحیح چهار رساله از خواجوی کرمانی پرداخته است؛ شاعری که او را شیفته سعدی و پیشوای حافظ می‌دانند.

رسائل خواجو خواجوی کرمانی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از  تسنیم، «رسائل خواجو» به تصحیح و با مقدمه محمود عابدی و محمد شادروی منش، از سوی انتشارات میراث مکتوب منتشر شد و در دسترس علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک فارسی قرار گرفت.

کتاب حاضر در واقع تصحیح رسائلی است از خواجوی کرمانی که از نظر زبانی و ادبی با امثال خود متمایزند. در این اثر تصحیح و شرح رسائلی چون شمع و شمشیر، سراجیه، شمس و سحاب و نمد و بوریا ارائه شده است که در نوع خود دارای ویژگی‌های خاصی هستند و به قول مؤلفان؛ «میدان گسترده‌ای است برای رجزخوانی و نقیضه‌‌پردازی شاعرانه و مجالی فراخ برای انواع تصویرسازی‌ها در توصیف و تجسیم صورت و صفت اشیاء».

کتاب «رسائل خواجو» براساس شش نسخه تصحیح شده است و در ادامه، رفع مبهمات متن، نمودن رابطه پنهان کلمات، ترجمه آیات و اشعار و عبارات عربی برای نشان دادن کیفیت پیوند آنها با متن، شرح لغات و ترکبیات نادر و معرفی اعلام در حدی که به فهم بهتر متن یاری دهد نیز از نظر مصححان اثر دور نبوده است. از دیگر موضوعاتی که در این کتاب به آن پرداخته شده، تعیین رابطه بعضی از سخنان خواجو با دیگران به ویژه شعر حافظ است که تأثیرپذیری و تأثیرگذاری آثار خواجو را نشان می‌دهد.

گذشته از شرح و تصحیح اثر، کتاب «رسائل خواجو» از مقدمه‌ای کامل درباره زندگی و آرای او بهره‌مند است که در آن تلاش شده تا از وجه و زاویه‌ای جدید به زندگی این شاعر پرداخته شود. در بخشی از این مقدمه درباره او می‌خوانیم: خواننده شعر خواجو، در مطالعه و بررسی آثارش، احوال و آثار او را به گونه حیرت‌انگیزی متفاوت و گونه‌گون می‌بیند: در قرن هشتم قصیده‌سرایی با انواع مسمط‌ها، ترکیب‌بندها و ترجیع‌بندها، و غزل‌سرا؛ مثنوی‌پردازی پیرو نظامی و در عین حال سنایی غزنوی و امیرخسرو دهلوی؛ در واقع شیفته سعدی و گاهی پیشوای حافظ؛ ستایشگر امیر مبارز و مداح شاه شیخ ابواسحاق، حاکمانی پیوسته در نزاع و کشاکش؛ و از سوی دیگر علاقه‌مند به صوفیان و تصوف و هم دل‌بسته به این و آن و ناراضی از حال و روز خود؛ با مناظره‌هایی سرشار از آیات قرآنی و دیگر آثارش تقریباً خالی از حتی داستان‌های پیامبران؛ شیعه و هم سنی و سرانجام کرمانی و هم شیرازی. این‌ها همه هست، اما شاعری توانا و آشنا به نقاشی و موسیقی، بیشتر پذیرای دعوت این و آن و کمتر سخنگوی بعثت و خلاقیت خود. شاید عمده شاخصه‌های شخصیتی و هنر شاعری و با توجه به بعضی از عادات و خصلت‌ها قابل بررسی باشد.

نشر میراث مکتوب کتاب «رسائل خواجو» را در 500 نسخه و در 400 صفحه منتشر کرده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...