نخستین شماره از فصلنامه «عرشه شعر» با نگاهی به ادبیات شیعی در زبان‌های فارسی، ترکی، اردو و عربی همزمان با میلاد مبارک امام علی(ع) منتشر شد.

ادبیات و هنر شیعی در فصلنامه عرشه شعر

به گزارش کتاب نیوز به نقل از تسنیم، نخستین شماره از فصلنامه تخصصی «عرشه شعر» همزمان با میلاد مبارک امیرالمؤمنین، امام علی(ع)، منتشر شد. این شماره از فصلنامه تلاش دارد به صورت تخصصی به ادبیات و هنر شیعی بپردازد.

در ادبیات، پس از مباحث نظری، آثار و ادبای شیعی در پنج دورۀ پیش از صفوی، صفوی، قاجار، پهلوی و انقلاب اسلامی معرفی و نقد می‌شوند و در هنر به دو مبحث هنرهای تجسمی (نقاشی، نگارگری، خط، معماری و ...) و هنرهای نمایشی (تعزیه، موسیقی، تئاتر، فیلم و ...) پرداخته می‌شود.

از دیگر اختصاصات این فصلنامه، پرداختن به زبان‌های غیر فارسی است؛ چنان‌که سه فصل را دربارۀ ادبیات شیعی عربی، ترکی و اردو آورده است.

مروری بر ادبیات شیعی، منابع تاریخی- روایی در سرایش حماسه‌های علوی، نوحه‌پژوهی، نگاهی به آثار کسایی مروزی، غدیر خم در منظومه مجمع‌البحرین، مرور قصیده‌ای از لطف‌الله نیشابوری در مدح امام علی(ع)، هنرسازه تکرار و نقش آن در منظومه «علی‌نامه»، نگاهی به سروده‌های آیینی میلی مشهدی از شعرای قرن دهم، مروری بر مستزاد یغمای جندقی در سوگ علی اکبر(ع)، بررسی «طوفان البکاء» از مقاتل معروف دوره قاجار، مروری بر بحر طویل صغیر اصفهانی در رثای حضرت رقیه(س)، بررسی کتاب «گنجشک و جبرئیل» اثر زنده‌یاد سیدحسن حسینی، مروری بر ادبیات شیعی عربی، غدیر در شعر مسیحیان لبنان، مروری بر ادبیات شیعی ترکی و اردو و ... از جمله عناوین مقاله‌های این شماره از فصلنامه است.

محمدرضا سنگری، محمود مهدوی دامغانی، رضا بیات، غلامرضا کافی، محمد طاهری خسروشاهی، مصطفی قلی‌زاده، سیدعلی طباطبایی، جواد هاشمی، مهدی قصری، سیدمهدی نوری و ... از جمله همکاران این فصلنامه هستند.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...