چاپ اول کتاب «رخداد ادبیات» [The event of literature] نوشته‌ تری ایگلتون [Terry Eagleton] با ترجمه پیمان چهرازی منتشر شد.

رخداد ادبیات» [The event of literature] نوشته‌ تری ایگلتون [Terry Eagleton]

به گزارش کتاب نیوز، نسخه اصلی کتاب «رخداد ادبیات» در سال 2013 منتشر و اکنون با ترجمه پیمان چهرازی در 270صفحه و با قیمت ۵۴ هزار تومان توسط نشر آگه در ایران منتشر شده است.

«رخداد ادبیات» پنج فصل دارد؛ ۱. واقع گرایان و نام گرایان. ۲. ادبیات چیست؟ (۱) ۳. ادبیات چیست؟ (۲) ۴. ماهیت داستان ۵. راهبردها.

ایگلتون در این کتاب قرار است با طرح بحث و جدل نظری میان واقع گرایان و نام گرایان در فصل ۱ به این مسئله بپردازد که آیا پدیده ها اساسا واجد ماهیتی عام هستند یا نه، که مقدمه ای ست برای طرح بحثی که در فصل ۲ ارائه می‌شود که آیا می‌توان از پدیده‌ی عامی با عنوان ادبیات حرف زد یا نه، و این که اصطلاح ادبیات، به خصوص امروزه، عموما به چه معنایی به کار می‌رود.

فصل ۳ و ۴ مربوط به بررسی خصایصی ست که در معنای امروزی ادبیات نقشی محوری دارند، و این سوال که آیا می‌توان این خصایص را به عنوان خصایص بنیادی مشترک فرم های مختلف ادبی مطرح کرد یا نه (که در پیشبرد این بحث از ایده‌ی «شباهت های خانوادگی» ویتگنشتاین مدد می‌گیرد)؛ فصل ۳ به بررسی تعدادی از خصیصه های آثار ادبی، نظیر وجه اخلاقی، وجه غیرکاربردی، و وجه ارزش نوشتاری آن ها می‌پردازد. فصل ۴ به طور کامل به بررسی یک خصیصه‌ی عمده‌ی دیگر آثار ادبی، یعنی داستان مندی، و چند و چون آن می‌پردازد.
در فصل ۵ ایگلتون به بررسی وجوه اشتراک نظریه های ادبی در تعریف ادبیات می‌پردازد و نتیجه می‌گیرد که در نهایت خصیصه‌ی یگانه ای به عنوان وجه اشتراک همه‌ی نظریه های ادبی در تعریف آثار ادبی وجود ندارد، ولی مفهومی وجود دارد که می‌تواند در توضیح بسیاری از نظریه های ادبی به کار بیاید و آن مفهوم «راهبرد» است؛ که به معنی بررسی آثار ادبی به مثابه واکنشی راهبردی به موقعیت های معین است.

تری ایگلتون یکی از پژوهشگران و فلاسفه معاصر است که سال ۱۹۴۳ متولد شده و در ایران نیز مخاطبانی دارد. او به نقد ادبی برپایه نظریه مارکسیست‌ها پرداخته و می‌پردازد و تفسیر آرای مارکس و مارکسیست‌ها هم گوشه‌ای از فعالیت‌های کارنامه اوست. او مقالات مختلفی درباره ادبیات، فلسفه وفلاسفه دارد و کتاب‌ «درآمدی بر نقد ادبی» یا «پیش‌درآمدی بر نقد ادبی»‌اش بین مخاطبان ایرانی شناخته‌شده است.

[این کتاب نخستین بار با ترجمه مشیت علایی و با عنوان «رویداد ادبیات» توسط نشر لاهیتا‏‫ منتشر شده است.]

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...