چاپ سوم کتاب «انسان در پویه تاریخ» نوشته سید مجتبی حسینی به همت انتشارات کتاب نیستان در 156 صفحه منتشر شد.

 
انسان در پویه تاریخ سید مجتبی حسینی
به گزارش کتاب نیوز، هر فصل کتاب «انسان در پویه تاریخ» با محور قرار دادن یکی از آیه‌های سوره علق شکل می‌گیرد و دورنمایی از «انسان‌شناسی قرآن کریم» را برای خواننده ترسیم می‌کند. نگاه نکته‌سنج نویسنده، به جزئیاتی اشاره می‌کند که در کمتر تفسیری به آن اشاره شده است. علاوه بر این، انسجام نظری و ارائه تحلیل در قالب نمودار و استفاده از منابع مختلف از – جمله روایات اهل بیت علیهم السلام – از امتیازات این اثر است. خواندن این نوشتار برای دوست‌داران تفسیر کلام الهی و کسانی که به دنبال شیوه‌های نوین تدبر در قرآن هستند، می‌تواند بسیار راهگشا باشد.
در بخشی از کتاب آمده است:
قرآن تنها کتاب مردگان، کتاب تشریفات و مراسم نیست؛ بلکه کتاب زندگان، کتاب هدایت به سوی زندگی آرمانی و پابرجا و استوار است. خواندن قرآن، ثواب و اجر دارد و تأثیر. اما کیست که نداند مهم، عمل بدان است و نیز کشف ضابطه‌ها، قانون‌ها و رهنمود‌های الهی آن در جهت حل مسائل گوناگون و ابعاد گوناگون زندگی. این نوشته بهانه‌ای است تا به مقدار توانایی‌مان به تکلیف خود – که تدبر در کلام آسمانی قرآن و رهنمود گرفتن از آن است – عمل کنیم.

................ هر روز با کتاب ...............

مشاوران رسانه‌ای با شعار «محصول ما شک است» می‌کوشند ابهام بسازند تا واقعیت‌هایی چون تغییرات اقلیمی یا زیان دخانیات را زیر سؤال ببرند. ویلیامسن در اینجا فلسفه را درگیر با اخلاق و سیاست می‌بیند: «شک، اگر از تعهد به حقیقت جدا شود، نه ابزار آزادی بلکه وسیله گمراهی است»...تفاوت فلسفه با گفت‌وگوی عادی در این است که فیلسوف، همان پرسش‌ها را با نظام‌مندی، دقت و منطق پی می‌گیرد ...
عوامل روان‌شناختی مانند اطمینان بیش‌ازحد، ترس از شکست، حس عدالت‌طلبی، توهم پولی و تاثیر داستان‌ها، نقشی کلیدی در شکل‌گیری تحولات اقتصادی ایفا می‌کنند. این عوامل، که اغلب در مدل‌های سنتی اقتصاد نادیده گرفته می‌شوند، می‌توانند توضیح دهند که چرا اقتصادها دچار رونق‌های غیرمنتظره یا رکودهای عمیق می‌شوند ...
جامعیت علمی همایی در بخش‌های مختلف مشخص است؛ حتی در شرح داستان‌های مثنوی، او معانی لغات را باز می‌کند و به اصطلاحات فلسفی و عرفانی می‌پردازد... نخستین ضعف کتاب، شیفتگی بیش از اندازه همایی به مولانا است که گاه به گزاره‌های غیر قابل اثبات انجامیده است... بر اساس تقسیم‌بندی سه‌گانه «خام، پخته و سوخته» زندگی او را در سه دوره بررسی می‌کند ...
مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدم‌ها –و در بعضی موارد حیوان‌ها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه می‌کند... طرفِ شما قبل از اینکه با هم آشنا شوید زندگی خودش را داشته، که نمی‌شود انتظار داشت در زندگی‌اش با شما چنان مستحیل شود که هیچ رد و اثر و خاطره‌ای از آن گذشته باقی نماند ...
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...