جایزه DSC که برای ادبیات جنوب آسیا اهدا می‌شود برنده خود در سال ۲۰۱۹ را شناخت.

به گزارش مهر به نقل از سایت جایزه، «نیمی از شب رفته است» به عنوان برنده ۲۰۱۹ جایزه DSC از میان فهرست نهایی که متشکل از نام ۶ نویسنده بود، انتخاب شد.

این کتاب که نویسنده آن آمیتابا باغچی است با دریافت جایزه معتبر ادبیات جنوب آسیا، برنده جایزه ۲۵ هزار دلاری این رقابت در سال ۲۰۱۹ شد.

نام برنده این جایزه در جشنواره ادبیات نپال که در شهر پوکارا برگزار شد، اعلام شد.

این جایزه برای تجلیل از صداهای متنوع که لایه‌های مختلف زندگی در آسیای جنوبی را تصویر می‌کند ارائه می‌شود و رمان باغچی که در دوره پسا استعماری می‌گذرد، زندگی سه نسل را روایت می‌کند و از خلال آن به روابط انسان‌ها، سرنوشت‌ها و فرهنگ‌ها در زندگی هندی می‌پردازد. توجه شگفت‌انگیز این رمان به جزئیات، استفاده مبتکرانه از زبان و خلق شخصیت‌های به یادماندنی آن را به اثری درخشان برای خواندن بدل کرده است.

۵ اثر دیگری که امسال به فهرست این رقابت راه یافته بودند عبارت بودند از:
جمیل جان کوچای برای «۹۹ شب در لوگار» از انتشارات بلومزبری هند و بریتانیا
مهدوری ویجای برای «پهنه دور» از انتشارات گراو پرس آمریکا
مانورانجان بیاپاری «باروت در هواست» به ترجمه آروناوا سین‌ها از زبان بنگالی
راج کمال جها برای «شهر و دریا» از همیش همیلتون هند
سدیا عباس برای «اتاق خالی» از زوبان پابلیشرز هند

این جایزه که دربرگیرنده ۹ کشور آسیای جنوبی است امسال هیأت داوران خود را از کشورهای مختلف انتخاب کرده‌بود تا به خواندن ۹۰ رمان در ۹۰ روز بپردازند.

رئیس هیأت داوران در این‌باره گفت: مطالعه این کتاب‌ها سفر و تجربه‌ای تحول‌گرا بود که در این مدت ما را به انتخاب لیست اولیه‌ای متشکل از ۱۵ اثر رساند و بعد از میان آن ۶ رمان به فهرست نهایی راه یافتند.

سورینا نارولا بنیان‌گذار این جایزه ضمن تبریک به برنده برای دریافت این جایزه از رمان وی به عنوان اثری درخشان یاد کرد و گفت: همه کتاب‌هایی که به فهرست نهایی راه یافته‌بودند با موضوع‌های متنوع و قوی خود تأثیرگذار بودند. در این میان امسال سه رمان اول جای داشتند و یک کتاب درباره افغانستان بود. انتخاب یک اثر از این میان کاری سخت بود.

وی افزود: خوشحالیم که امسال این مراسم را در نپال برگزار می‌کنیم و امیدواریم این امر ناشران بیشتری از نپال را ترغیب کند تا برای رقابت سال بعد، کتاب‌هایشان را به دبیرخانه این جایزه ارسال کنند.

رمان «نیمی از شب رفته است» به زبان انگلیسی نوشته شده ولی این حس را ایجاد می‌کند که به زبان هندی نوشته شده باشد و در عین حال سه زبان هندی، اردو و سانسکریت را دربرمی‌گیرد. درواقع سه موج و سه داستان موازی به روایت روابط زنان و مردان، پدران و پسران و ارباب‌ها و خدمتگزاران پرداخته است.

جایزه DSCبرای ادبیات آسیای جنوبی که توسط سورینا نارولا و منهد نارولا سال ۲۰۱۰ شروع به کار کرد، امسال نهمین سال خود را پشت سر گذاشت و اکنون به عنوان یکی از معتبرترین جوایز ادبی آسیا شناخته می‌شود. این جایزه که به برنده خود ۲۵ هزار دلار آمریکا اهدا می‌کند شامل حال آثار ترجمه شده درباره این منطقه نیز می‌شود و در صورت برنده شدن اثری ترجمه شده جایزه بین نویسنده و مترجم به تساوی تقسیم می‌شود.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...