رمان «صورتک‌ها» [Onnamen یا Masks] اثر فومیکو انچی [Fumiko Enchi] با ترجمه فردین توسلیان منتشر شد. انچی یکی از مطرح‌ترین نویسندگان زن ژاپن است و پیشتر نه از او و نه از دیگر نویسندگان زن ژاپنی اثری به فارسی ترجمه نشده بود.

صورتک‌ها [Onnamen یا Masks] فومیکو انچی [Fumiko Enchi]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، نشر هیرمند رمان «صورتک‌ها» اثر فومیکو انچی و ترجمه فردین توسلیان را با شمارگان ۵۰۰ نسخه، ۱۳۰ صفحه و بهای ۲۵,۵۰۰ تومان منتشر کرد. رمان قصه عشق دو مرد به زنی بیوه را روایت می‌کند. زنی را که با مادرشوهر مرموزش زندگی می‌کند و غرق در تحقیق درباره افسانه‌های کهن ژاپن و تسخیر روح، خود را در چنگال روحی کینه‌توز می‌بیند و در پی فرار از آن است.

یاسوکوی بیوه همراه با مادر شوهر شاعرش میکو و دو تن از دوستان شوهر مرحومش، ایبوکی و میکامی، درباره تسخیر روح در دوران کهن ژاپن تحقیق می‌کند. هر دو مرد عاشق یاسوکواند اما میکامی با وجود داشتن زن و بچه عشقش را زودتر ابراز می‌کند. پس از آن، یاسوکو به او هشدار می‌دهد که روح کینه‌توز مادرشوهرش در جسمش حلول کرده و رفتارهایش را مدیریت می‌کند. علاوه بر این، مرد باخبر می‌شود که میکو دختر دیگری نیز دارد که نامش هارومی است، با شوهر یاسوکو دوقلو بوده و سال‌ها از دیگران پنهان نگه داشته شده. مرد حرف زن را جدی نمی‌گیرد، تا این‌که روزی به مقاله‌ای برمی‌خورد که میکو در جوانی نوشته است. نگاه ریزبینانه میکو به تسخیر روح و توجیه و تفسیر آن ثابت می‌کند که اتفاقات مرموزی در پشت است. در ادامه نیز مشخص می‌شود که فرزندان دوقلو خاصل عشق نامشروع یاسوکو به مردی غیر از شوهرش بوده اند. آن‌ها می‌کوشند از این ماجرا بگریزند؛ اما روح کینه‌توز میکو دست بردار نیست و با طراحی نقشه‌ای شیطانی و قربانی کردن دخترش، ایبوکی را گرفتار می‌کند. ایبوکی ناخواسته با هارومی همبستر می‌شود و او را باردار می‌کند. هارومی پس از وضع حمل می‌میرد و پسری برای میکو و یاسوکو به یادگار می‌گذارد که ثمره انتقام است.

صورتک‌ها اولین اثر ترجمه شده فومیکو انچی و احتمالاً بهترین اثر او است. اثری ظریف و خیره‌کننده درباره اغواگری و خیانت در ژاپن معاصر و قدرت ویران‌گر حسادت و خشم زنان.

مجله امریکن ریدر (The American Reader) درباره این رمان نوشت: «قلم انچی در غوطه‌ور ساختن مخاطب به تولستوی نزدیک است؛ مخاطب هم‌چون جنینی در دنیای داستان غرق می‌شود.» همچنین مجله پیپل (Publishers Weekly) نیز رمان «صورتک‌ها» را اینچنین معرفی کرده بود: اشارات [انچی] به صورتک‌های نمایش‌های نؤ و متن کلاسیکِ قصه گنجی و تلفیق هنرمندانه دوران باستان، گذشته نزدیک و زمان حال. افسونی خیالی و داستان‌گو.»

درباره نویسنده رمان و مترجم آن

فومیکو یوئدا (۱۹۸۶-۱۹۰۵)، با نام هنری فومیکو انچی، یکی از مطرح‌ترین نویسندگان زن ژاپن است. پدرش، کازوتوشی یوئدا، از ادیبان برجسته دوره میجی بود و عمرش را بر سر پژوهش درباره آثار کلاسیک ژاپن گذاشت. انچی رنجور از بیماری و ضعفی مادرزاد به مدرسه نرفت و در خانه، تحت نظر معلمان خصوصی، سواد آموخت. مادربزرگش از همان کودکی او را با آثار کلاسیک ژاپنی، مثل قصه گنجی و قصه‌های ایسه، آشنا کرد. او فعالیت ادبی‌اش را با نوشتن نمایشنامه‌های تک‌پرده‌ای آغاز کرد و عمده شهرتش در نگارش رمان در دوران پس از جنگ جهانی دوم به دست آمد. مهم‌ترین ویژگی آثار انچی ترکیب واقع‌گرایی و رازآلودگی است. وی علاوه بر نوشتن داستان‌های متعدد «ترجمه مدرن قصه گنجی» را نیز در کارنامه‌اش دارد.

فردین توسلیان (متولد ۱۳۶۵) شاعر، نویسنده، منتقد سینما و مترجم ادبی است. عمده ترجمه‌های او بیشتر از ادبیات و فرهنگ آسیای شرقی است. «نیروی شاعرانه: شعر پس از کانت» نوشته کوین مک لاکلین، رمان «کشتی ساکورا» و نمایشنامه‌های «دوستان»، «قتل غیرعمد»، «جناب روح» و «جوراب‌شلواری سبز» جملگی از کوبو آبه، «قصه‌های مهتاب و باران» نوشته اوئدا آکیناری، «آفتاب و فولاد: دیدگاه‌هایی شخصی درباره هنر، عمل و مرگ معنوی» نوشته یوکیو میشیما و «قطار تندروی توکیو – مونتانا» نوشته ریچارد براتیگان از ترجمه‌های منتشر شده اوست.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...