به گزارش ایبنا به نقل از آیریش‌تایمز - جایزه پن (قلم) ایرلندی ۲۰۱۸ برای کمک به ادبیات ایرلندی به کاترین دان رسید.

دان در ۱۹۵۴ در دوبلین متولد شد. اولین رمان او «در آغاز» در سال ۱۹۹۸ در فهرست کوتاه جایزه ایتالیایی بانکارلا قرار گرفت. دومین اثر او «نامی برای خودش» که همان سال منتشر شد به فهرست کوتاه رمان سال نویسندگان لیستووِل راه یافت. در فاصله سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۲ کاترین شش رمان منتشر کرد که به چندین زبان ترجمه شد. در سال ۲۰۱۵ او در فهرست بلند جایزه داستان ایرلندی جای گرفت و در ۲۰۱۳ «چیزهایی که حالا می‌دانیم» برنده جایزه بین‌المللی جووانی بوکاچیو برای داستان شد. دهمین رمان او «سالی که می‌آید» در سال ۲۰۱۸ در فهرست بلند جایزه بین‌المللی دوبلین قرار گرفت.

در سال ۱۹۹۸ پن ایرلندی جایزه‌ای برای تقدیر از نویسندگان متولد ایرلند راه‌اندازی کرد که کمک برجسته‌ای به ادبیات ایرلند کرده باشند. این جایزه ویژه رمان‌نویسان، نمایش‌نامه‌نویسان، شاعران و ... است. از برندگان پیشین آن می‌توان به ویلیام ترور، نیل جردن، جنیفر جانستون، برندن کنلی، جوزف اوکانر و آنه انرایت اشاره کرد.

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...