ژولیا دک [Julia Deck] عنوان برنده جایزه مدیسی ۲۰۲۴ [Prix Médicis] فرانسه را برای رمانی با عنوان «آن از انگلستان» [Ann of England] از آن خود کرد.

ژولیا دک [Julia Deck] آن از انگلستان» [Ann of England]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، جایزه مدیسی ۲۰۲۴ به ژولیا دک، رمان نویس ۵۰ ساله، برای رمان «آن از انگلستان» از انتشارات سویی تعلق گرفت. عنوان برنده امسال در دور سوم با کسب ۵ رای در برابر ۴ رای توماس کلرک، نویسنده «پاریس، موزه قرن بیست و یکم» از انتشارات مینویی، به جولیا دک رسید.

در بخش ترجمه رمان خارجی، ادواردو هالفون برای رمان «رتیل» نوشته دیوید فاوکمبرگ که از اسپانیایی ترجمه شده بود با کسب ۴ رای در برابر ۲ رای، عنوان بهترین رمان ترجمه شده را برد.

راینر استاچ بیوگرافی نویس کافکا برای کتاب «کافکا» (جلد ۳) به زبان آلمانی برنده بهترین کتاب غیرداستانی شد. این کتاب توسط رژی کوآترسو به فرانسوی ترجمه شده است.

به این ترتیب ژولیا دک اولین نویسنده زنی است که در فصل ادبی ۲۰۲۴ فرانسه یکی از جوایز بزرگ پاییزی را از آن خود کرد. «آن از انگلستان» هفتمین رمان این نویسنده است که به گفته داوران همان اندازه که دردناک است، جاه‌طلبی ادبی را هم با خود دارد. دِک که از پدری فرانسوی و مادری انگلیسی متولد شده، با سکته مغزی مادرش در تابستان ۲۰۲۲ روبه رو شد و تصمیم گرفت با طنزی آنگلوساکسونی، سفر این زن انگلیسی را با پیشینه در طبقه کارگر، علاقه‌مند به ادبیات و در نهایت از نظر اجتماعی در نقطه‌ای با ثبات در فرانسه، روایت کند. در اواسط داستان، نویسنده متوجه چیز عجیبی شده و به مادرش مشکوک می‌شود که اسرار خانوادگی خاصی را از او پنهان کرده است.

امسال هیئت داوران به ریاست آن اف. گارتا متشکل از ماریان آلفانت، میشل برودو، ماری داریوسک، پاتریک گرانویل، دومینیک فرناندز، آندری مکین، پاسکال رزه و آلن وینشتاین کار انتخاب برنده را انجام داد. ریاست جایزه مدیسی از سال آینده بر عهده پاسکال رزه خواهد بود.

سال پیش این جایزه در بخش رمان فرانسوی زبان به کوین لامبر نویسنده کبکی برای «باشد که شادی ما بماند» و در بخش رمان خارجی به لیدیا خورخه برای «شفقت» و هان کانگ برنده جایزه نوبل ادبیات امسال برای «خداحافظی غیرممکن» اهدا شد. جایزه کتاب غیرداستانی هم به لوره مورات برای «پروست، خانواده رومی» رسید.

این جایزه معتبر ادبیات فرانسوی از سال ۱۹۵۸ اهدا می‌شود و از سال ۱۹۷۰ آثار ادبی ترجمه شده نیز به آن افزوده شد. از مشهورترین نویسندگان فرانسوی برنده این جایزه کلود موریس، کلود سیمون و آندره مکین هستند و چهره‌هایی چون میلان کوندرا، دوریس لسینگ، خولیو کورتاسار، آلخو کارپانتیه، اومبرتو اکو، جوزف هلر، الزا مورانته، آنتونیو تابوکی، پل آستر، فیلیپ راث و اورهان پاموک از برندگان بخش ادبیات خارجی آن بوده‌اند.

................ هر روز با کتاب ................

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...