برگزیدگان دومین دوره جایزه کتاب سال شعر جوان با عنوان جایزه قیصر امین‌پور مشخص شدند و جوایز خود را دریافت کردند. 

به گزارش فارس، مراسم پایانی دومین دوره جایزه کتاب سال شعر جوان با عنوان جایزه قیصر امین‌پور عصر روز سه شنبه 28 آبان در تالار بتهوون خانه هنرمندان برگزار شد و جوایز برگزیدگان اهدا شد.
بر این اساس کتاب «رنگها و سایه‌ها» اثر مهدی مظفری ساوجی رتبه اول، «من گرگ خیالبافی هستم» اثر الیاس علوی نفر دوم و «من زندان توام یونس» نرتبه سوم را کسب کردند.
همچنین «خورشید در عبای تو پیچیده است» اثر مرتضی حیدری حال کثیر «خوش بحال آهوها» اثر پانته‌آ صفایی، «ترانه ماهی‌ها» اثر کبری موسوی قه فرخی و «هر لبت یک کبوتر سرخ است» اثر غلامرضا طریقی بعنوان آثار تقدیری معرفی شدند.
سعید بیابانکی، محمدرضا عبدالملکیان، سید علی میر باذل، مستون امینی، منوچهر حسن زاده، محمود معتقدی، موسی بیدج، فاطمه راکعی، محمدعلی بهمنی و زیبا اشراقی جوایز برگزیدگان را اهدا کردند.

به نفرات اول تا سوم به ترتیب 6 ، 4 و 2 سکه بهار آزادی از سوی دفتر شعر جوان اهدا شد و به تقدیری‌ها 1 سکه بهار‌ آزادی تعلق گرفت.
همچنین یک سکه تمام بهار آزادی به برگزیدگان و سکه نیم بهار آزادی به تقدیری‌ها از سوی یک انتشارات همراه با پکیج کتاب‌های شعر به آنها اهدا شد و موسسه خانه کتاب نیز یک مجلد شاهنامه و یک مجلد مثنوی معنوی به این 7 نفر اهدا کرد.
محمدباقر قالیباف شهردار تهران نیز به هر یک از این 7 نفر مبلغ 100 هزار تومان بن خرید کالا هدیه داد.

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...