جایزه ادبی فرانسوی مدیسی اسامی برندگان ۲۰۲۰ [The 2020 Medici Prize] خود را در سه بخش اعلام کرد.

کلویی دلوم [Chloé Delaume] برای «قلب مصنوعی» [The synthetic heart] از انتشارات سویی اهدا کرد. آنتونیو مونوس مولینا [Antonio Munoz Molina] نیز در بخش بهترین رمان خارجی برای «قدم‌زدن تک نفره در میان جمعیت» [A solitary walker in the crowd] برنده شد و کارل اووه کنوسگارد [Karl Ove Knausgaard]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، برندگان جوایز مدیسی در سه بخش رمان فرانسوی، رمان خارجی و کتاب غیرداستانی معرفی شدند.

هیأت داوران جایزه مدیسی دیروز جمعه با اعلام نام برندگان جایزه اصلی خود در بخش بهترین رمان فرانسوی، جایزه خود را به کلویی دلوم [Chloé Delaume] برای «قلب مصنوعی» [The synthetic heart] از انتشارات سویی اهدا کرد. آنتونیو مونوس مولینا [Antonio Munoz Molina] نیز در بخش بهترین رمان خارجی برای «قدم‌زدن تک نفره در میان جمعیت» [A solitary walker in the crowd] برنده شد و کارل اووه کنوسگارد [Karl Ove Knausgaard] در بخش غیرداستانی برای کتاب زندگینامه‌ای خود با عنوان «پایان نبرد» [End of fight] این جایزه را دریافت کرد.

رئیس هیأت داوران ماری داریوسک رمان‌نویس نامدار فرانسوی اسامی برندگان را به صورت زنده در شبکه «فرانس اینتر» اعلام کرد و افزود: ما انتخاب حد وسط را انجام دادیم، انتخابی بین محافظه‌کاری و کنار نهادن… این کتاب‌فروشان هستند که سعی می‌کنند، و با این تلاش کتاب‌ها را به عنوان یک کالای اصلی نجات می‌دهند. من به خوانندگان مدیسی می‌گویم بروید و کتاب‌هایتان را به کتاب‌فروشی‌ها سفارش بدهید!

سخنان او اشاره به تصمیم جایزه گنکور بود که به دلیل قرنطینه و تعطیل شدن کتاب‌فروشان از اعلام نام برنده امسال خودداری کرد. استدلال داوران گنکور این بود که تعطیل شدن کتاب‌فروشی‌ها موجب می‌شود تا علاقه‌مندان کتاب به آمازون سفارش بدهند و به این ترتیب این امر به ضرر کتاب‌فروشان فرانسوی تمام می‌شود.

با این حال جوایز فمینا و مدیسی به مسیر خود ادامه دادند و برندگان جوایز خود را معرفی کردند.

در «قلب مصنوعی» کلویی دلوم که هنگام اعلام اسامی برندگان در استودیو فرانس اینتر حضور داشت؛ به زندگی یک وابسته مطبوعاتی ۴۶ ساله پرداخته که مجرد است و تنها با گربه‌اش زندگی می‌کند. او خود را سرزنش می‌کند که چرا مانند یک فمینیست واقعی زندگی نمی‌کند و در عین حال سعی دارد از تنش‌های خود برای کار در یک انتشارات بزرگ فاصله بگیرد. این رمان که سرشار از شوخ‌طبعی و نقد زندگی معاصر است با اقبال ماری داریوسک روبه رو شد که خود وی برای توانایی‌هایش به عنوان یک رمان‌نویس در بیان فرم‌های متفاوت نوشتن تحسین می‌شود.

در بخش بهترین رمان خارجی آنتونیو مونوس مولینا نویسنده اسپانیایی برای رمان «قدم زدن تک نفره در جمعیت» با ترجمه ایزابل گوگنون که از سوی انتشارات سویی منتشر شده تحسین شد. هیأت داروان از این رمان به عنوان یک روایت شاعرانه از دنیا، تجلیل و جایزه خود را به آن اهدا کرد. در این کتاب نویسنده از طریق صدها مدخل از سفرهایش به پاریس، نیویورک، لندن یا لیسبون به پوسترها، تبلیغات، بلیت‌های دور انداخته شده و صداهای خیابان‌ها پرداخته و به آنها به عنوان مواد زایدی توجه کرده که موجب فکر و تأمل انسان و واکنش نشان دادن به آنها می‌شود.

در نهایت جایزه مدیسی در بخش کتاب غیرداستانی به کارل اووه کنوسگارد نروژی برای «پایان نبرد» تعلق گرفت که جلد نهایی از مجموعه کتاب‌های زندگینامه خودنوشت وی است. وی در این جلد به تجربه‌اش از ارتباط با زندگی، عشق و مرگ پرداخته و از عواقب کارهای خود بر وجودش سخن گفته است. در ۴۰ سالگی وی زندگی روزانه‌اش را بین نویسندگی و آموزش سه فرزندش تقسیم و در عین حال زندگی کاملاً منظمی را دنبال کرده است.

هیأت داوران مدیسی شامل ماریان آلفانت، میشل برودو، ماری درایوسک، دومینیک فرناندز، آن گارتا، پاتریک گیرنویل، آندری مکین، فردریک میتران، پاسکال رز و آلن ونسان بودند.

سال ۲۰۱۹ لوک لانگ برای «وسوسه» در بخش بهترین رمان فرانسوی، اوا اولاً فسدوتیر برای «میس ایسلند» به ترجمه اریک بوری در بخش بهترین رمان خارجی و بول اوژیه و آن دیاتکین برای «فراموش کرده‌ام» در بخش بهترین کتاب غیرداستانی به عنوان برنده انتخاب شده بودند.

جایزه ادبی مدیسی از سال ۱۹۵۸ شروع به کار کرده و هدف آن تجلیل از نویسندگان خلاق با وجود ناشناخته بودن‌شان است.

................ هر روز با کتاب ...............

بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...
معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...