جایزه ادبی فرانسوی مدیسی اسامی برندگان ۲۰۲۰ [The 2020 Medici Prize] خود را در سه بخش اعلام کرد.

کلویی دلوم [Chloé Delaume] برای «قلب مصنوعی» [The synthetic heart] از انتشارات سویی اهدا کرد. آنتونیو مونوس مولینا [Antonio Munoz Molina] نیز در بخش بهترین رمان خارجی برای «قدم‌زدن تک نفره در میان جمعیت» [A solitary walker in the crowd] برنده شد و کارل اووه کنوسگارد [Karl Ove Knausgaard]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، برندگان جوایز مدیسی در سه بخش رمان فرانسوی، رمان خارجی و کتاب غیرداستانی معرفی شدند.

هیأت داوران جایزه مدیسی دیروز جمعه با اعلام نام برندگان جایزه اصلی خود در بخش بهترین رمان فرانسوی، جایزه خود را به کلویی دلوم [Chloé Delaume] برای «قلب مصنوعی» [The synthetic heart] از انتشارات سویی اهدا کرد. آنتونیو مونوس مولینا [Antonio Munoz Molina] نیز در بخش بهترین رمان خارجی برای «قدم‌زدن تک نفره در میان جمعیت» [A solitary walker in the crowd] برنده شد و کارل اووه کنوسگارد [Karl Ove Knausgaard] در بخش غیرداستانی برای کتاب زندگینامه‌ای خود با عنوان «پایان نبرد» [End of fight] این جایزه را دریافت کرد.

رئیس هیأت داوران ماری داریوسک رمان‌نویس نامدار فرانسوی اسامی برندگان را به صورت زنده در شبکه «فرانس اینتر» اعلام کرد و افزود: ما انتخاب حد وسط را انجام دادیم، انتخابی بین محافظه‌کاری و کنار نهادن… این کتاب‌فروشان هستند که سعی می‌کنند، و با این تلاش کتاب‌ها را به عنوان یک کالای اصلی نجات می‌دهند. من به خوانندگان مدیسی می‌گویم بروید و کتاب‌هایتان را به کتاب‌فروشی‌ها سفارش بدهید!

سخنان او اشاره به تصمیم جایزه گنکور بود که به دلیل قرنطینه و تعطیل شدن کتاب‌فروشان از اعلام نام برنده امسال خودداری کرد. استدلال داوران گنکور این بود که تعطیل شدن کتاب‌فروشی‌ها موجب می‌شود تا علاقه‌مندان کتاب به آمازون سفارش بدهند و به این ترتیب این امر به ضرر کتاب‌فروشان فرانسوی تمام می‌شود.

با این حال جوایز فمینا و مدیسی به مسیر خود ادامه دادند و برندگان جوایز خود را معرفی کردند.

در «قلب مصنوعی» کلویی دلوم که هنگام اعلام اسامی برندگان در استودیو فرانس اینتر حضور داشت؛ به زندگی یک وابسته مطبوعاتی ۴۶ ساله پرداخته که مجرد است و تنها با گربه‌اش زندگی می‌کند. او خود را سرزنش می‌کند که چرا مانند یک فمینیست واقعی زندگی نمی‌کند و در عین حال سعی دارد از تنش‌های خود برای کار در یک انتشارات بزرگ فاصله بگیرد. این رمان که سرشار از شوخ‌طبعی و نقد زندگی معاصر است با اقبال ماری داریوسک روبه رو شد که خود وی برای توانایی‌هایش به عنوان یک رمان‌نویس در بیان فرم‌های متفاوت نوشتن تحسین می‌شود.

در بخش بهترین رمان خارجی آنتونیو مونوس مولینا نویسنده اسپانیایی برای رمان «قدم زدن تک نفره در جمعیت» با ترجمه ایزابل گوگنون که از سوی انتشارات سویی منتشر شده تحسین شد. هیأت داروان از این رمان به عنوان یک روایت شاعرانه از دنیا، تجلیل و جایزه خود را به آن اهدا کرد. در این کتاب نویسنده از طریق صدها مدخل از سفرهایش به پاریس، نیویورک، لندن یا لیسبون به پوسترها، تبلیغات، بلیت‌های دور انداخته شده و صداهای خیابان‌ها پرداخته و به آنها به عنوان مواد زایدی توجه کرده که موجب فکر و تأمل انسان و واکنش نشان دادن به آنها می‌شود.

در نهایت جایزه مدیسی در بخش کتاب غیرداستانی به کارل اووه کنوسگارد نروژی برای «پایان نبرد» تعلق گرفت که جلد نهایی از مجموعه کتاب‌های زندگینامه خودنوشت وی است. وی در این جلد به تجربه‌اش از ارتباط با زندگی، عشق و مرگ پرداخته و از عواقب کارهای خود بر وجودش سخن گفته است. در ۴۰ سالگی وی زندگی روزانه‌اش را بین نویسندگی و آموزش سه فرزندش تقسیم و در عین حال زندگی کاملاً منظمی را دنبال کرده است.

هیأت داوران مدیسی شامل ماریان آلفانت، میشل برودو، ماری درایوسک، دومینیک فرناندز، آن گارتا، پاتریک گیرنویل، آندری مکین، فردریک میتران، پاسکال رز و آلن ونسان بودند.

سال ۲۰۱۹ لوک لانگ برای «وسوسه» در بخش بهترین رمان فرانسوی، اوا اولاً فسدوتیر برای «میس ایسلند» به ترجمه اریک بوری در بخش بهترین رمان خارجی و بول اوژیه و آن دیاتکین برای «فراموش کرده‌ام» در بخش بهترین کتاب غیرداستانی به عنوان برنده انتخاب شده بودند.

جایزه ادبی مدیسی از سال ۱۹۵۸ شروع به کار کرده و هدف آن تجلیل از نویسندگان خلاق با وجود ناشناخته بودن‌شان است.

................ هر روز با کتاب ...............

تغییر آیین داده و احساس می‌کند در میان اعتقادات مذهبی جدیدش حبس شده‌ است. با افراد دیگری که تغییر مذهب داده‌اند ملاقات می‌کند و متوجه می‌شود که آنها نه مثل گوسفند کودن هستند، نه پخمه و نه مثل خانم هاگ که مذهبش تماما انگیزه‌ مادی دارد نفرت‌انگیز... صدا اصرار دارد که او و هرکسی که او می‌شناسد خیالی هستند... آیا ما همگی دیوانگان مبادی آدابی هستیم که با جنون دیگران مدارا می‌کنیم؟... بیش از هر چیز کتابی است درباره اینکه کتاب‌ها چه می‌کنند، درباره زبان و اینکه ما چطور از آن استفاده می‌کنیم ...
پسرک کفاشی که مشغول برق انداختن کفش‌های جوزف کندی بود گفت قصد دارد سهام بخرد. کندی به سرعت دریافت که حباب بازار سهام در آستانه ترکیدن است و با پیش‌بینی سقوط بازار، بی‌درنگ تمام سهامش را فروخت... در مقابلِ دنیای روان و دلچسب داستان‌سرایی برای اقتصاد اما، ادبیات خشک و بی‌روحی قرار دارد که درک آن از حوصله مردم خارج است... هراری معتقد است داستان‌سرایی موفق «میلیون‌ها غریبه را قادر می‌کند با یکدیگر همکاری و در جهت اهداف مشترک کار کنند»... اقتصاددانان باید داستان‌های علمی-تخیلی بخوانند ...
خاطرات برده‌ای به نام جرج واشینگتن سیاه، نامی طعنه‌آمیز که به زخم چرکین اسطوره‌های آمریکایی انگشت می‌گذارد... این مهمان عجیب، تیچ نام دارد و شخصیت اصلی زندگی واش و راز ماندگار رمان ادوگیان می‌شود... از «گنبدهای برفی بزرگ» در قطب شمال گرفته تا خیابان‌های تفتیده مراکش... تیچ، واش را با طیف کاملی از اکتشافات و اختراعات آشنا می‌کند که دانش و تجارت بشر را متحول می‌کند، از روش‌های پیشین غواصی با دستگاه اکسیژن گرفته تا روش‌های اعجاب‌آور ثبت تصاویر ...
به قول هلدرلین، اقامت انسان در جهان شاعرانه است... شعر در حقیقت تبدیل ماده خامی به نام «زبان»، به روح یا در حقیقت، «شعر» است. بنابراین، شعر، روح زبان است... شعر است که اثر هنری را از اثر غیرهنری جدا می‌کند. از این نظر، شعر، حقیقت و ذات هنرهاست و اثر هر هنرمند بزرگی، شعر اوست... آیا چنان‌ که می‌گویند، فرازهایی از بخش نخست کتاب مقدس مسیحی که متکی بر مجموعه کتب مقدس یهودیان، یعنی تنخ است، از اساطیر شفاهی رایج در خاور نزدیک اخذ شده یا خیر؟ ...
یک تنش مفهومی هست بین «نامکان بودن» و «مکان سعادتمند». این می‌تواند پارادوکس معنایی ایجاد کند که قرار نیست جایی وجود داشته باشد که سراسر فضیلت باشد... با پیدا شدن امریکا ما با یک زمین جدید روبه‌رو هستیم... ایده رمانتیک امرسون این است که ما یک سه‌گانه داریم: خود، جامعه و طبیعت. زمانی ما می‌توانیم به تعالی برسیم که وحدتی ارگانیک بین اینها شکل بگیرد... اگر آلن‌پو به خود حمله می‌کند و نشان می‌دهد این خود نه می‌تواند وحدت‌بخش باشد و نه خود وحدت دارد‌، کار ملویل حمله به ضلع طبیعت است ...