رمان «اعلان قرعه ۴۹» نوشته تامس پینچن با ترجمه طهورا آیتی توسط نشر چشمه منتشر و راهی بازار نشر شد.

به گزارش مهر، تامس پینچن با نام اصلی تامس راگلز پینچن جونیور متولد سال ۱۹۳۷ در لانگ‌آیلند نیویورک است. او که تحصیل‌کرده رشته ادبیات انگلیسی در دانشگاه کُرنل است، اولین رمانش را در سال ۱۹۶۰ با عنوان «وی (V)» نوشت. این رمان طلایه‌دار حرفه رسمی این نویسنده شد. این نویسنده در سال ۱۹۷۴ برنده جایزه ملی کتاب داستانی شد.

پینچن را به‌عنوان یکی از بهترین نویسندگان معاصر می‌شناسند. عمده شهرت او در پیچیده‌نوشتن است که باعث شده عموماً تجربه خواندن آثارش را سخت توصیف کنند. آثار این نویسنده غالباً به مسائل فلسفی، الاهیاتی، سیاسی و جامعه‌شناختی معاصر می‌پردازند. موسیقی، تاریخ، علوم و ریاضیات از جمله مضامین مهم آثار او هستند.

«اعلان قرعه ۴۹» برای اولین‌بار در سال ۱۹۶۶ چاپ شد. این کتاب که کوتاه‌ترین رمان پینچن است، ۶ فصل دارد و پس از ترجمه فارسی آن، موخره‌ای با عنوان «بررسی ماموریت ادیپا ماس در برهوت» چاپ شده است. این موخره به قلم پی‌یر ایو پتیون از کتاب جستارهای جدید در باب اعلان قرعه ۴۹ نوشته شده است.

داستان رمان درباره ادیپا ماس زنی خانه‌دار است که در کالیفرنیا زندگی می‌کند و در یک رمز و راز پیچیده تاریخی گرفتار می‌شود. دلداده سابق ادیپا می‌میرد و زن خانه‌دار متوجه می‌شود مرد او را به‌عنوان یکی از میراث‌داران ملک و املاک خود معرفی کرده است...

در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:

تابستان بود، یکی از روزهای هفته، میانه عصر؛ دانشگاه‌هایی که ادیپا می‌شناخت در آن وقت روز شلوغ نبودند، ولی این یکی چرا. از شیب ویلر هال پایین آمد، از سیتر گیت گذشت و به میدانی رسید پر از مخمل کبریتی، کتان، پای برهنه، موی بلوند، قاب‌عینک دسته‌شاخی، پره‌های دوچرخه در آفتاب، کیف‌های پر از کتاب، میزهای تاشوِ لق‌لقو، طومار دادخواست‌هایی که تا زمین می‌رسید، پوسترهای غیرقابل فهم اف‌اس‌ام، وای‌اِی‌اف، وی‌دی‌سی، آبجو توی حوض، دانشجوها که با بینی‌های چسبیده‌به‌هم با هم حرف می‌زدند. ادیپا از میان همه این‌ها گذشت، در حالی‌که کتاب ضخیمش را در دست داشت و مجذوب و نامطمئن بود، یک غریبه، می‌خواست احساس تعلق کند، اما می‌دانست این مستلزم چه میزان جست‌وجو در میان دنیاهای متناوب است، چرا که او در زمانه عصبی بودن، بی‌روح بودن و پس نشستن در میان نه‌تنها دانشجوهای دیگر که بیش‌ترِ ساختار مرئی دوروبر و پیش روی‌شان تحصیل‌کرده بود و این بازتابی ملی از آسیب‌شناسی‌های بخصوصی بود در جاهای رده‌بالا که تنها مرگ قدرت آن را داشت که درمانش کند، و این برکلی اصلاً شباهتی به سیواش خواب‌آلود گذشته‌اش نداشت، بلکه بیش‌تر شبیه به دانشگاه‌های شرق دور یا امریکای لاتین بود که آدم درباره‌شان می‌خواند، آن وسائط فرهنگی مستقل که محبوب‌ترین فولکلورها در آن به وادی تردید کشیده می‌شود، اعتراضات فاجعه‌آمیز طنین‌انداز می‌شود، بیعت‌هایی ویرانگر از آن نوع که حکومت‌ها را برمی‌اندازد در آن نطفه می‌بندد. اما این زبان انگلیسی بود که او همچنان که از طریق بنکرافت وی از میان بچه‌های بلوند و هونداها و سوزوکی‌های نالان می‌گذشت می‌شنید؛ انگلیسی امریکایی. رؤسای جمهور جیمز و فاستر و سناتور جوزف کجا بودند، آن خدایان احمق عزیز که بر سر جوانیِ آرام ادیپا سایه انداخته بودند؟ در جهانی دیگر. در امتداد طرح دیگری از مسیرها، رشته دیگری از تصمیمات گرفته‌شده، مسیرهای بسته‌شده، سوزن‌بانان بی‌چهره که اکنون همه آن‌ها را _ جابه‌جاشده، رهاشده، مشوش، در حال گریز از پی گردها، دیوانه، سوار بر اسب، الکلی، متعصب، تحت نام مستعار، مُرده _ به سویی انداخته‌اند و پیدا کردن‌شان دیگر ممکن نیست. در میان آن‌ها موفق شده بودند ادیپای جوان را به موجود حقیقتاً نادری بدل کنند که شاید برای راهپیمایی‌ها و اعتصاب‌ها مناسب نباشد، ولی در عوض دیوانه تعقیب کلمات عجیب در متون ژاکوبی است.

این کتاب با ۲۲۸ صفحه، شمارگان ۷۰۰ نسخه و قیمت ۳۳ هزار تومان منتشر شده است.

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...