انقلاب اسلامی سال 1357 بسیاری از معادلات حاکم بر جامعه و کل سامان حکومتی ایران را دستخوش تغییرات عمده و بعضا زیربنایی کرد. این تحولات نه تنها در پائین و بالا رفتن انسان ‎ها که در بعضی از روحیه‎ ها هم رسوخ کرد. جمع از انقلابیون که هرگز قدرت سیاسی نداشتند به مناصب سیاسی و حکومتی دست یافتند و گروهی از دولتمردانی که در حوزه مدیریت ‎های بالای حکومتی کار می ‎کردند به زیر آمدند و رهسپار دیار عدم یا سرزمین فراموشی و گمنامی شدند.

یادگار حقیقت: آیت‎الله منتظری در نگاه رجال انقلاب اسلامی  مصطفی ایزدی

در ایران پس از انقلاب رجالی سیاسی و مذهبی فراوانی داشتیم که یا عمرشان کفاف بروز دگرگونی در آنان نداد یا عمرشان با تجربه ای پایان دادند که نشان می داد بر اهداف ارزشمند دوران مباره برای احقاق حقوق مردم و پاسداشت معنویت در جامعه، سخت پای بند و خوش رفتار بودند.

کتاب «یادگار حقیقت»(آیت‎الله منتظری در نگاه رجال انقلاب اسلامی) در باره انسانی که روزگاری نه چندان دور، در سپهر سیاسی ایران حضور کارآمد و پر چالشی داشت. او یک انقلابی تمام عیار و یک اندیشمند والا مقام بود. وصف او در این کتاب از زبان و قلم آنانی که روزگاری با او بودند، چه پای درس او، چه کنار او در کلاس درس استادان حوزه، چه در زندان هایی که به سختی گذراند وچه در مرحله‎‌ای از زندگی او که نیازی به همکاری با وی را داشتند، آمده است.

البته این کتاب به زمانی تعلق دارد که هنوز بسیاری از چشمه های فیاض زندگی و توانایی های تحسین برانگیز رفتاری، علمی و معنوی او در بستر جامعه و تاریخ دهه اول انقلاب، جاری نشده بود و لذا این اثر با همه اوصافی که از او دارد، بازهن در نمایاندن کمالات آن قله فرازمند دانش و و شهامت، نارسا است.

نویسنده که مجموعه گفتگوهایی را با چهرهای سرشناس روحانی را گرداوری کرده معتقد است پس از 15 سال از درگذشت آن دانشمند عظیم الشان، چه بسیار انسان‎ های علاق ه‎مند به ویژه جوانان فرهیخته ‎ای هستند که می‎ خواهند بدانند آن دانشمند آگاه و مردم دوست و آن اندیشمند رنجدیده و پرآوازه چه کسی بود؟ در باره ‎اش چه می ‎گفتند و چه می ‎نوشتند؟

کتاب «یادگار حقیقت» نوشته مصطفی ایزدی که در 232 صفحه از سوی انتشارات «کویر» منتشر شده به خاطراتی از 33 نفر از چهره‎ های سرشناس روحانی از جمله علمایی همچون آقایان «آذری قمی، احسان بخش، اشرفی اصفهانی، امامی کاشانی، ایزدی نجف ‎آبادی، غلامحسین جمی، احمد جنتی، جوادی آملی، روح الله خاتمی، حسین خادمی، خزعلی، دری نجف آبادی، راستی کاشانی، ربانی املشی، غلامرضا رضوانی، ابوالحسن شیرازی، یوسف صانعی، محمد صدوقی، طاهری اصفهانی، فاضل لنکرانی، فاضل هرندی، علی اکبر قریشی، مهدی کروبی، محمدی گیلانی، علی مشکینی، موحدی کرمانی، موسوی بجنوردی، موسوی جزایری، محمد مومن، ابوالفضل میرمحمدی، کاظم نورمفیدی، هاشمی رفسنجانی و مهدی یثربی» اختصاص یافته است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...
هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...