حامد صحت از ترجمه و انتشار کتاب «سینمای لی چانگ دونگ» [Lee Chang-dong] نوشته کیم یونگ جین [Kim Young-jin] از سوی نشر یکشنبه خبر داد.

سینمای لی چانگ دونگ» [Lee Chang-dong] نوشته کیم یونگ جین [Kim Young-jin]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از هنرآنلاین، حامد صحت مترجم، با این توضیح که لی چانگ دونگ در مقام کارگردان جایگاه ویژه‌ای در سینمای کره دارد گفت: او قبل از پرداختن به فعالیت سینمایی به‌عنوان رمان‌نویس شناخته می‌شد و با فیلم «ماهی سبز» خود را در این عرصه مطرح کرد.

او با بیان این که مخاطب فیلم‌های لی چانگ دونگ می‌تواند ماهیت فیلم را به‌عنوان یک رسانه مورد پرسش و واکاوی قرار دهد، افزود: او فقط ۶ فیلم ساخته و با این که فیلمسازی را از میان‌سالی آغاز کرد کارگردان عجیب و غریبی محسوب می‌شود. مثلا ادعا می‌کند در پایان فیلم اجازه نمی‌دهد تماشاگر گریه کند و جلوی او را می‌گیرد تا بگوید فقط یک فیلم تماشا کرده و رسانه فیلم، یک دروغ بزرگ است.

صحت با این توضیح که چانگ دونگ در دوره‌ای وزیر فرهنگ دولت کره بوده، ادامه‌داد: او فیلمسازی را یک کار دردناک می‌داند. به‌ویژه پروسه فیلمبرداری را، چون احساس عذاب دارد با بازیگران به یک روش خاص کار می‌کند و بازیگران به مرحله جنون می‌رسند وقتی در فیلم او بازی می‌کنند.

او با بیان این که کیم یونگ جین که مطالب کتاب را جمع‌آوری کرده با کارگردانان پیشرو کره‌ای مصاحبه داشته است، گفت: در مصاحبه‌ای که او با چانگ دونگ انجام داده نیز با نگاه و جهان‎بینی این هنرمند آشنا می‌شویم. مقدمه‌ای نیز توسط یونگ جین درباره زندگی و فرازونشیبی که این هنرمند طی کرده تا به سینما رسید ارائه شده است. کتاب حاوی چهار مقاله به‌علاوه مطالبی همچون «درباره کارگردان» و «زندگینامه» نیز هست. زمانی که این کتاب نشر یافته لی چانگ دونگ فقط سه فیلم ساخته بود برای همین چهار مقاله به این کتاب افزودم تا تمامی آثارش مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته باشد.

«تصدیق شی گم شده: آب‌نبات نعنایی و پایان رویای ترقی» نوشته تاد مک‌گاون، «آفتاب هم‌گرا: استعاره در سینمای لی چانگ دونگ» نوشته زاخاری سون، «سینمای نئورئالیستی کره جنوبی و فیلم «شاعری» لی چانگ دونگ» نوشته هیرهیونگ هوانگ و «تحلیل مختصر مولفه‌های زبان هنری سینمای لی چانگ دونگ- با نگاهی به فیلم سوختن به عنوان یک نمونه» نوشته دونمین شی و زونگ‌وی ژانگ عناوین مقالات هستند که هر کدام نگاهی متفاوت به سینمای این کارگردان و یکی از فیلم‌هایش دارد.

[کتاب «سینمای لی چانگ‌دونگ» اثر کیم یونگ‌جین با ترجمه‌ی حامد صحت در 160 صفحه و با قیمت 75هزار تومان توسط نشر یکشنبه منتشر شده است.]

................ هر روز با کتاب ...............

دوران قحطی و خشکسالی در زمان ورود متفقین به ایران... در چنین فضایی، بازگشت به خانه مادری، بازگشتی به ریشه‌های آباواجدادی نیست، مواجهه با ریشه‌ای پوسیده‌ است که زمانی در جایی مانده... حتی کفن استخوان‌های مادر عباسعلی و حسینعلی، در گونی آرد کمپانی انگلیسی گذاشته می‌شود تا دفن شود. آرد که نماد زندگی و بقاست، در اینجا تبدیل به نشان مرگ می‌شود ...
تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...
من از یک تجربه در داستان‌نویسی به اینجا رسیدم... هنگامی که یک اثر ادبی به دور از بده‌بستان، حسابگری و چشمداشت مادی معرفی شود، می‌تواند فضای به هم ریخته‌ ادبیات را دلپذیرتر و به ارتقا و ارتفاع داستان‌نویسی کمک کند... وقتی از زبان نسل امروز صحبت می‌کنیم مقصود تنها زبانی که با آن می‌نویسیم یا حرف می‌زنیم، نیست. مجموعه‌ای است از رفتار، کردار، کنش‌ها و واکنش‌ها ...
می‌خواستم این امکان را از خواننده سلب کنم؛ اینکه نتواند نقطه‌ای بیابد و بگوید‌ «اینجا پایانی خوش برای خودم می‌سازم». مقصودم این بود که خواننده، ترس را در تمامی عمق واقعی‌اش تجربه کند... مفهوم «شرف» درحقیقت نام و عنوانی تقلیل‌یافته برای مجموعه‌ای از مسائل بنیادین است که در هم تنیده‌اند؛ مسائلی همچون رابطه‌ فرد و جامعه، تجدد، سیاست و تبعیض جنسیتی. به بیان دیگر، شرف، نقطه‌ تلاقی ده‌ها مسئله‌ ژرف و تأثیرگذار است ...
در شوخی، خود اثر مایه خنده قرار می‌گیرد، اما در بازآفرینی طنز -با احترام به اثر- محتوای آن را با زبان تازه ای، یا حتی با وجوه تازه ای، ارائه می‌دهی... روان شناسی رشد به ما کمک می‌کند بفهمیم کودک در چه سطحی از استدلال است، چه زمانی به تفکر عینی می‌رسد، چه زمانی به تفکر انتزاعی می‌رسد... انسان ایرانی با انسان اروپایی تفاوت دارد. همین طور انسان ایرانیِ امروز تفاوت بارزی با انسان هم عصر «شاهنامه» دارد ...