حامد صحت از ترجمه و انتشار کتاب «سینمای لی چانگ دونگ» [Lee Chang-dong] نوشته کیم یونگ جین [Kim Young-jin] از سوی نشر یکشنبه خبر داد.

سینمای لی چانگ دونگ» [Lee Chang-dong] نوشته کیم یونگ جین [Kim Young-jin]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از هنرآنلاین، حامد صحت مترجم، با این توضیح که لی چانگ دونگ در مقام کارگردان جایگاه ویژه‌ای در سینمای کره دارد گفت: او قبل از پرداختن به فعالیت سینمایی به‌عنوان رمان‌نویس شناخته می‌شد و با فیلم «ماهی سبز» خود را در این عرصه مطرح کرد.

او با بیان این که مخاطب فیلم‌های لی چانگ دونگ می‌تواند ماهیت فیلم را به‌عنوان یک رسانه مورد پرسش و واکاوی قرار دهد، افزود: او فقط ۶ فیلم ساخته و با این که فیلمسازی را از میان‌سالی آغاز کرد کارگردان عجیب و غریبی محسوب می‌شود. مثلا ادعا می‌کند در پایان فیلم اجازه نمی‌دهد تماشاگر گریه کند و جلوی او را می‌گیرد تا بگوید فقط یک فیلم تماشا کرده و رسانه فیلم، یک دروغ بزرگ است.

صحت با این توضیح که چانگ دونگ در دوره‌ای وزیر فرهنگ دولت کره بوده، ادامه‌داد: او فیلمسازی را یک کار دردناک می‌داند. به‌ویژه پروسه فیلمبرداری را، چون احساس عذاب دارد با بازیگران به یک روش خاص کار می‌کند و بازیگران به مرحله جنون می‌رسند وقتی در فیلم او بازی می‌کنند.

او با بیان این که کیم یونگ جین که مطالب کتاب را جمع‌آوری کرده با کارگردانان پیشرو کره‌ای مصاحبه داشته است، گفت: در مصاحبه‌ای که او با چانگ دونگ انجام داده نیز با نگاه و جهان‎بینی این هنرمند آشنا می‌شویم. مقدمه‌ای نیز توسط یونگ جین درباره زندگی و فرازونشیبی که این هنرمند طی کرده تا به سینما رسید ارائه شده است. کتاب حاوی چهار مقاله به‌علاوه مطالبی همچون «درباره کارگردان» و «زندگینامه» نیز هست. زمانی که این کتاب نشر یافته لی چانگ دونگ فقط سه فیلم ساخته بود برای همین چهار مقاله به این کتاب افزودم تا تمامی آثارش مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته باشد.

«تصدیق شی گم شده: آب‌نبات نعنایی و پایان رویای ترقی» نوشته تاد مک‌گاون، «آفتاب هم‌گرا: استعاره در سینمای لی چانگ دونگ» نوشته زاخاری سون، «سینمای نئورئالیستی کره جنوبی و فیلم «شاعری» لی چانگ دونگ» نوشته هیرهیونگ هوانگ و «تحلیل مختصر مولفه‌های زبان هنری سینمای لی چانگ دونگ- با نگاهی به فیلم سوختن به عنوان یک نمونه» نوشته دونمین شی و زونگ‌وی ژانگ عناوین مقالات هستند که هر کدام نگاهی متفاوت به سینمای این کارگردان و یکی از فیلم‌هایش دارد.

[کتاب «سینمای لی چانگ‌دونگ» اثر کیم یونگ‌جین با ترجمه‌ی حامد صحت در 160 صفحه و با قیمت 75هزار تومان توسط نشر یکشنبه منتشر شده است.]

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...