زخم‌هایی بر جسم و جان جهان سومی‌ها | شهرآرا


کشورهای درحال توسعه، به دلیل کثرت و پراکندگی، به ظاهر، نقاط اشتراک کمی دارند و ازاین رو شاید کمتر بتوانند تجربه هایشان را با هم به اشتراک بگذارند؛ اما، اگر تاریخ این کشورها، به خصوص کشورهایی را که سال‌ها به صورت مستقیم تحت سلطه حکومت‌های غربی بوده اند، مرور کنیم، متوجه می‌شویم که این‌ها نقاط اشتراک زیادی دارند؛ استعمار، فساد دولتی، مشکلات زیرساختی، مشکلات محیط زیستی و سابقه استبداد ازجمله نقاط مشترک بین کشورهای درحال توسعه اند.

 جامائیکا کینکید [Jamaica Kincaid] یک وجب خاک» [A small place]

همین نقاط مشترک گاهی بهانه‌ای می‌شود تا نویسندگان این کشورها با نگارش آثار مختلف سعی کنند تا تجربه‌های خودشان از زیست در جهان درحال توسعه را به اشتراک بگذارند. جامائیکا کین‌کید [Jamaica Kincaid]، نویسنده آمریکایی آنتیگوآیی تبار، یکی از این نویسندگان است که با نگارش کتاب «یک وجب خاک» [A small place] درصدد برآمده تا تجربه زیست در کشور خودش را به صورت صریح و بی پرده به تصویر بکشد.

آنتیگوآ یکی از دو جزیره اصلی تشکیل دهنده کشور آنتیگوآ و باربودا در منطقه دریای کارائیب است. آنتیگوآ و باربودا از دو بخش جزیره‌ای تشکیل شده و دارای ۶ ایالت و ۲ ناحیه وابسته در مساحتی نزدیک به ۲۸۰ کیلومترمربع است. پایتخت آنتیگوآ و باربودا، سنت جانز، نزدیک به ۳۱هزار نفر جمعیت را در خود جای داده است. در اقتصاد این کشور، گردشگری حرف اول را می‌زند. کریستف کلمب اولین کسی بود که از کشورهای اروپایی وارد این جزیره شد. آنتیگوآ و باربودا مدتی تحت حاکمیت اسپانیا قرار داشت و کمی بعد به تصرف انگلستان درآمد. این جزیره، سرانجام، در سال ۱۹۸۱ مستقل شد.

کین کید دو نکته را به عنوان زیربنای مشکلات کشور خود موردتوجه قرار داده است. اولین نکته فساد دولتی بعد از استقلال کشور از انگلستان است. او برای این کارْ مسیر تردد یک توریست از فرودگاه تا هتل، و وضعیت محل اقامت او را به تصویر کشیده است. فرودگاه اولین موضع برخورد با فساد دولتی است، جایی که رانندگان تاکسی با خودروهای جدید ژاپنی در انتظار گردشگران هستند، خودروهایی که قیمت بالاشان سبب شده تا خرید آن‌ها برای ساکنان کشورهای توسعه یافته هم چندان آسان نباشد؛ پس چطور برای مردم یک کشور جهان سومی میسر شده؟ با خواندن کتاب می‌فهمیم که یکی از مالکان یا مالک اصلی دو نمایندگی عمده فروش خودرو در آنتیگوآ از وزرای دولت است، و همین سبب شده که در این کشور دریافت وام خرید خودرو خیلی ساده تر از دریافت وام مسکن باشد. درمقابل، نبود بنزین مناسب و بدون سرب در آنتیگوآ و باربودا موجب شده که بیشتر این خودروهای لوکس و زیبای ژاپنی، در عرض چند سال، تبدیل به خودروهایی قراضه شوند.

نویسنده، همچنین، پدیده شکل گیری دو گروه از ذی نفعان اقتصادی در کشورهای درحال توسعه را در کتاب خود نشان داده است: یک گروهْ ذی نفعان رانتی هستند که مانند همان وزیری که یکی از مالکان نمایندگی عمده فروش خودروست، به دلیل برخورداری از رانت، به راحتی می‌توانند بستر را برای فروش محصولات کارخانه خودشان فراهم کنند؛ گروه دیگر ذی نفعان معیشتی هستند، افرادی که از وام‌ها و امتیازات اندکی برخوردار می‌شوند و ازاین طریق امرارمعاش می‌کنند. بدین ترتیب، اگر قرار بر اصلاحات اقتصادی باشد، ازآنجاکه امرارمعاش ذی نفعان معیشتی تحت تأثیر قرار می‌گیرد، همین گروه با آن مخالفت می‌کنند، و اصلاحات اقتصادی همان ابتدا متوقف می‌شود.

در جای دیگری از «یک وجب خاک»، کین کید به مشکلات محیط زیستی ناشی از اقتصاد توریست اشاره می‌کند و ــ مثلاــ می‌گوید که بی توجهی به زیرساخت‌ها در دفع فاضلاب‌های مراکز اقامتی سبب آلودگی ساحل این کشور شده است. کمبود امکانات پزشکی هم از مسائلی است که از دید نویسنده پنهان نمانده است. او نوشته است که آنتیگوآ فقط سه پزشک دارد که نه فقط مسئولان، که مردم عادی هم حاضر به رفتن نزد آن‌ها نیستند. کین کید به زبان طنز نوشته است که حتی وزیر بهداشت این کشور هم، به محض بیمارشدن، سریع بلیت سفر به آمریکا را می‌گیرد تا جان خودش را نجات دهد!

استعمار و میراث آن برای کشورهای درحال توسعه نیز از مسائل مهمی است که نویسنده آن را توضیح داده است. کین کید معتقد است که انگلیسی ها، چون نمی‌توانسته اند انگلستان را فراموش کنند، هرجا که می‌رفته اند، سعی می‌کرده اند تا آنجا را شبیه کشور خودشان بکنند، اما، ازآنجاکه هیچ جا درست شبیه انگلستان نمی‌شد، این مسئله مشکلات و مصائب مختلفی برای ساکنان بومی ایجاد می‌کرد که برخی هنوز هم حل نشده اند. همچنین، نویسنده در جایی از کتاب به تاجران برده اشاره می‌کند، افرادی که تا قبل از الغای برده داری با فروش بومی‌های سیاه پوست بر ثروت خود می‌افزودند و، حالا که برده داری لغو شده، با تأسیس بانک سعی می‌کنند جیب بومی‌ها را خالی کنند و تازه متوجه شده اند که این طوری بیشتر می‌توانند پول دربیاورند.

«یک وجب خاک: روایت زخم‌های استعمار، فساد دولتی، و گردشگری بر تن جزیره‌ای کوچک» با ترجمه نیما م. اشرفی منتشر شده است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدم‌ها –و در بعضی موارد حیوان‌ها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه می‌کند... طرفِ شما قبل از اینکه با هم آشنا شوید زندگی خودش را داشته، که نمی‌شود انتظار داشت در زندگی‌اش با شما چنان مستحیل شود که هیچ رد و اثر و خاطره‌ای از آن گذشته باقی نماند ...
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...