مطالعات نشان می‌دهد که بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی، نداشتن روحیه کار جمعی، تحمل نکردن دیگران و خودخواهی به خاطر رشد و بزرگ شدن در فضای بسته است و حالا کتاب «بوم‌شناسی تخیلات کودکی» آمده است تا از اهمیت تجربه عمیق طبیعت در کودکی بگوید.

بوم‌شناسی تخیلات کودکی

ادیت کاب با سالها مطالعه در حسب‌حال‌ها و زندگینامه‌های افراد خلاق و نیز مشاهدات شخصی در دهه ۱۹۴۰ بویژه در مدرسه کار اجتماعی نيويورک در کتاب «بوم‌شناسی تخیلات کودکی» ذات کودک را در ارتباط با جهان طبیعت می‌داند و معتقد است نیروهای درونی به تنهایی، تخیلات را پیش نمی‌برند. کتاب او در باب اهمیت تجربه عمیق طبیعت توسط کودکان و تأثیر آن در ادراک و سلامت روانی آنان در بزرگسالی پیشگام است.

از نگاه ادیت کاب کودک مانند شاعر، ابزار خویشتن است و تمامی جسم او، مملو از عواطف و هیجانات ابزار ذهن اوست که با لذتی پرشور برای مشغولیت خلاقانه با نیروهای طبیعت به او خدمت می‌کند.

به نظر ادیت کاب حس بوم شناختی کودک از طبیعت اساسا حسی زیباشناختی است که با لذت ناشی از شناخت و حضور در طبیعت برانگیخته می‌شود. چرا که طبیعت سرشار از زندگی و فرآیندهای مرتبط با زندگی است و خوشی و شادی و درگیری عاطفی و هیجانی ناشی از حضور در طبیعت قالبی را فراهم می‌کند که گرایش کودک و بعدها فرد بزرگسال برای خلاقیت و اکتشاف در آن شکل می‌گیرد و قالب‌ریزی می‌شود و کودک با فرصت حضور و فعالیت در دامن طبیعت، بازی و کار با ماسه، چوب و خاک و تجربه ساختن یک کلبه کوچک می‌تواند جهان خود را شکل دهد و خود را کشف کند.

ادیت کاب تصریح می‌کند حس کودک از حیرت که در قالب تعجب و لذت خود را بروز می‌دهد در حقیقت واکنشی به راز و رمز موجود در طبیعت است، طبیعتی که تجربیاتی بیشتر یا بهتر، کارهای بی‌شماری برای انجام دادن و امکان غوطه خوردن در شناخته‌ها و ناشناخته‌ها را به کودک نوید می‌دهد.

کتاب «بوم‌شناسیِ تخیلات کودکی؛ مجموعه مقالات» دربرگیرنده مقاله اصلی ادیت کاب با عنوان «بوم‌شناسی تخیلات کودکی» منتشر شده در سال ۱۹۵۹ میلادی و نقد و بررسی ایده و کار اوست. کتاب «بوم‌شناسی تخیلات کودکی» در سه بخش منتشر شده که شامل مقاله بوم‌شناسی تخیلات کودکی و نقد و بررسی این مقاله توسط سایرین است.

کتاب «بوم‌شناسیِ تخیلات کودکی؛ مجموعه مقالات» از سری کتاب‌های «کودک و تجربه طبیعت» که به همت محمد عظیمی گردآوری و توسط ناهید رضازاده ترجمه شده را در ۱۷۲ صفحه با قطع رقعی انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد رهسپار بازار کتاب کرده است.

ادیت کاب Edith Cobb(۱۹۷۷-1895) نویسنده‌ای پیشرو بود که علایق گسترده‌اش از فلسفه، روانشناسی، شعر و هنر گرفته تا علم و بوم‌شناسی را در بر می‌گرفت.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...