باسم خندقجی [Basem Khandakji] نویسنده فلسطینی که از سال ۲۰۰۴ در زندان رژیم صهیونیستی به سر می‌برد به عنوان برنده جایزه بین‌المللی ادبیات داستانی (بوکر عربی) معرفی شد.

باسم خندقجی [Basem Khandakji] نقاب، رنگ آسمان» [A Mask, the Color of the Sky یا قناع بلون السماء]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، رمان «نقاب، رنگ آسمان» [A Mask, the Color of the Sky یا قناع بلون السماء] اثر نویسنده فلسطینی باسیم خندقجی به عنوان برنده جایزه بین المللی ادبیات داستانی عربی (IPAF) در سال ۲۰۲۴ معرفی شد.

انجمن اسیران فلسطینی (PPS) در بیانیه خود اعلام کرد که خندقجی پس از اینکه چند ماه پیش به عنوان نامزد جایزه بین‌المللی ادبیات داستانی عرب شناخته شد، توسط رسانه‌های اسرائیلی مورد تحریک گسترده قرار گرفت اما در نهایت توانست مهم‌ترین جایزه ادبیات عرب یعنی بوکر عربی را از آن خود کند. جنگ علیه روایت فلسطینی رویکردی ثابت از سوی اشغالگران اسرائیل در مقابله با حضور فلسطینی‌هاست.

داوران این جایزه کتاب برنده را از بین ۱۳۳ عنوان ارسالی انتخاب کردند که بین ژوئن ۲۰۲۲ تا ژوئن ۲۰۲۳ به زبان عربی منتشر شده است.

به گزارش خبرگزاری فلسطینی وفا، عنوان کتاب «نقاب، رنگ آسمان» اشاره‌ای به کارت هویت آبی صادر شده توسط اسرائیل دارد که توسط نور- قهرمان داستان که یک باستان شناس ساکن در اردوگاه پناهندگان در رام الله است - در جیب یک کت قدیمی پیدا شده است. نور از این نقاب استفاده می‌کند و آنچه در ادامه می‌آید، روایتی تجربی و چندلایه است که با شخصیت‌پردازی‌های زنده و به یاد ماندنی سعی در بازیابی عناصر تاریخ و خاطره مکان‌ها دارد.

خندقجی مجموعه شعرهایی از جمله «آیین‌های نخستی» (۲۰۱۰) و «نفس شعر شبانه» (۲۰۱۳) و همچنین سه رمان «نرگس انزوا» (۲۰۱۷)، «کسوف بدرالدین» (۲۰۱۹) و «نفس زن رها شده (۲۰۲۰) را در کارنامه دارد.

................ هر روز با کتاب ................

بابا که رفت هوای سیگارکشیدن توی بالکن داشتم. یواشکی خودم را رساندم و روشن کردم. یکی‌دو تا کام گرفته بودم که صدای مامانجی را شنیدم: «صدف؟» تکان خوردم. جلو در بالکن ایستاده بود. تا آمدم سیگار را بیندازم، گفت: «خاموش نکنْ‌نه، داری؟ یکی به من بده... نویسنده شاید خواسته است داستانی «پسامدرن» بنویسد، اما به یک پریشانی نسبی رسیده است... شهر رشت این وقت روز، شیک و ناهارخورده، کاری جز خواب نداشت ...
فرض کنید یک انسان 500، 600سال پیش به خاطر پتکی که به سرش خورده و بیهوش شده؛ این ایران خانم ماست... منبرها نابود می‌شوند و صدای اذان دیگر شنیده نمی‌شود. این درواقع دید او از مدرنیته است و بخشی از جامعه این دید را دارد... می‌گویند جامعه مدنی در ایران وجود ندارد. پس چطور کورش در سه هزار سال قبل می‌گوید کشورها باید آزادی خودشان را داشته باشند، خودمختار باشند و دین و اعتقادات‌شان سر جایش باشد ...
«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...