جیسون آلن پایسانت [jason allen paisant] به عنوان برنده جایزه ادبی تی. اس. الیوت معرفی شد.

جیسون آلن پایسانت [jason allen paisant] «خودنگاره در قامت اتللو» [Self-Portrait as Othello]،

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا،‌ «جیسون آلن- پایسانت»، شاعر جامائیکایی، برای نگارش «خودنگاره در قامت اتللو» [Self-Portrait as Othello]، که در آن به هویت مردانه سیاه‌پوستان و مهاجران پرداخته است، به عنوان برنده امسال جایزه ادبی تی. اس. الیوت انتخاب شد.

گاردین نوشت،‌ این شاعر طی مراسمی در «مجموعه والاس» واقع در لندن به عنوان برنده جایزه ۲۵۰۰۰ پوندی معرفی شد.

این کتاب دومین مجموعه شعر اوست که توسط انتشارات «Carcanet Press» منتشر شده است و پیش‌تر در ماه اکتبر نیز به عنوان برنده بهترین مجموعه شعر جایزه ادبی «فوروارد» انتخاب شد. این کتاب همچنین اخیرا به عنوان یکی از نامزدهای نهایی جایزه نویسندگان معرفی شد که پیش‌تر به نام جایزه «راثبونز فولیو»‌ شناخته می‌شد.

علاوه بر این «خودنگاره در قامت اتللو» به عنوان یکی از بهترین کتاب‌های شعر سال ۲۰۲۳ به انتخاب گاردین نیز معرفی شده است.

«آلن پایسانت»‌ در این مجموعه شعر بین «اتللو»ی شکسپیر و یک ژنرال «موری» که اغلب در ونیز به عنوان یک فرد خارجی با او برخورد می‌شود و تجربیات سیاه‌پوستان مهاجر امروزی ارتباطی ایجاد می‌کند. اشعار او بین جامائیکا، پراگ، پاریس و آکسفورد و در میان مکان‌های دیگر در حرکت است.

آلن پایسانت، مدرس ارشد «نظریه انتقادی و نویسندگی خلاق» در دانشگاه منچستر است. نخستین مجموعه او که «فکر کردن با درختان» نام دارد در سال ۲۰۲۱ منتشر شد. یک کتاب غیرداستانی از او نیز در سال ۲۰۲۴ منتشر خواهد شد.

جایزه تی‌. اس. الیوت از سال ۱۹۹۳ برای بزرگداشت نام توماس استرنز الیوت شاعر، نمایش‌نامه‌نویس و منتقد ادبی برنده‌ نوبل ادبیات نام‌گذاری شده است. سال گذشته «آنتونی جوزف»‌ برای نگارش مجموعه شعر «غزل‌هایی برای آلبرت‌» به عنوان برنده جایزه شعر تی. اس. الیوت انتخاب شد.

................ هر روز با کتاب ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...