رمان «وقتی هرگز از راه می‌رسد» نوشته باربارا دیویس با ترجمه مائده بشارت از سوی انتشارات علمی منتشر شد.

به گزارش مهر، باربارا دیویس نویسنده آمریکایی اهل نیوجرسی است. دیویس پس از دوازه سال کار در صنعت جواهرات درنهایت تصمیم می‌گیرد به رویای همیشگی‌اش تحقق بخشد و به نویسندگی روی آورد، که البته نتیجه آن هم نوشتن پنج رمان در حوزه ادبیات زنان است. او اولین کتاب خود را در سال ۲۰۱۳ منتشر کرد و پس از آن چهار رمان دیگر هم نوشت که هیچیک از آن‌ها تاکنون در ایران ترجمه نشده‌اند.

رمان «وقتی هرگز از راه می‌رسد» جدیدترین کتابی است که در سال ۲۰۱۸ از این نویسنده به چاپ رسیده و با استقبال خوبی هم از سوی مخاطبان مواجه شده است. این کتاب در فهرست پرفروش‌ترین و پرطرفدارترین کتاب‌های وبگاه آمازون قرار دارد و نزدیک به ۷۰ درصد از خوانندگان به آن امتیاز کامل داده‌اند.

«وقتی هرگز از راه می‌رسد» داستان دختری به نام کریستی لین است که در شانزده‌سالگی دست به کار بزرگی می‌زند، او تصمیم می‌گیرد تمام دردها، حسرت‌ها و ناامیدی‌هایش را به دست فراموشی سپرده و برای همیشه در را به روی تمام آن خاطرات تلخ و احساسات سرکوب‌شده ببندد، گویی که اصلاً چنین گذشته‌ای وجود نداشته یا دست کم متعلق به او نبوده است. اما حالا پس از گذشت بیست سال، گذشته‌ای که همیشه از آن فراری بوده بار دیگر به سراغش می‌آید و این بار کریستی لین راهی جز رو به رو شدن با آن ندارد. این رمان داستان پذیرش اشتباهات گذشته و تلاش برای دادن فرصتی دیگر به خود و دیگران است. اینکه فرار کردن یا به دست فراموشی سپردن گذشته همیشه بهترین راه‌حل نیست، و گاهی تنها راه رسیدن به آرامش این است که با آن روبه‌رو شوی. «وقتی هرگز از راه می‌رسد» تلنگری کوچک نسبت به چیزهایی است که شاید در نظر ما بسیار ساده و بدیهی هستند، اما وقتی کمی دقیق‌تر به آن‌ها می‌نگریم پی می‌بریم که تا چه اندازه پیچیده و پر رمز و رازاند.

از ویژگی‌های این اثر می‌توان به چند بعدی بودن محتوای آن اشاره کرد. اینکه این رمان تنها بیانگر داستان یک زندگی نیست. «وقتی هرگز از راه می‌رسد» رمانی داستانی روانشناختی است، در واقع ابتدا داستانی را به تصویر می‌کشد، و سپس زمانی که ذهن مخاطب به‌طور کامل درگیر داستان شد با استفاده از همان داستان به ذهن او نفوذ پیدا کرده و به بیان تضادهای شخصیتی می‌پردازد، و به گونه‌ای نامحسوس مخاطب را به این وا می‌دارد که در درون خود به‌دنبال این تضادها بگردد، با آن‌ها مواجه شود و درصدد رفع آن‌ها باشد.

انتشارات علمی این کتاب را در ۳۹۵ صفحه و بهای ۵۲ هزار و پانصد تومان منتشر کرده است.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...