من هوشینو آمد

16 مرداد 1400

داستان «من» [ME] برنده‌ جایزه‌ ادبی کنزابورو اوئه ۲۰۱۱ و اثر تومويوكی هوشينو [Hoshino, Tomoyuki] منتشر شد.

من» [ME]  تومويوكی هوشينو [Hoshino, Tomoyuki]

به گزارش کتاب نیوز، اثر داستانی «من» نوشته تومويوكی هوشينو با پی‌گفتاری از کنزابورو اوئه و ترجمه‌ پیام غنی‌پور توسط نشر نقره چاپ شده است.

تومويوكی هوشينو نویسنده ژاپنی و برنده جایزه میشیما یوکیکو نیز هست. او سال 1995 در آمریکا متولد شد اما قبل از سه سالگی همراه خانواده اش به ژاپن بازگشت.

ناشر در معرفی این اثر  آورده است:

«من با نوع خاصی از کلاهبرداری آغاز می‌شود که در ژاپنِ سال‌های اخیر بسیار رواج داشته … تومویوکی هوشینو این مسئله‌ رایج در ژاپن را بهانه می‌کند تا به ابعاد دیگری از وضعیت ذهنیِ شکننده‌ افراد و جامعه‌ معاصر بپردازد … می‌توان به طور کلی و خلاصه گفت که هوشینو از جُرمی معمول فراتر رفته و کاوشی می‌کند در خودشناسی و هویت‌یابی؛ از گم‌گشتگی و ناپیوندیِ انسان‌ها سفری می‌کند به جهانی که خاطره‌ها و حافظه‌های افراد در هم ادغام شده‌اند و غیر قابل اعتمادند؛ هویت‌ها سیّالند، و حل شده‌اند در نظامی که فقدان شخصیت و فردیت دارد. نویسنده در لحظاتی از این رمان با زبدگی حس و دریافت واقعیت را هم برای کاراکترها و هم برای خواننده معلق می‌کند؛ و گاهی تشخیص هویت‌ها و کاراکترها را به تعویق می‌اندازد. تغییر مدام کاراکتر اول‌شخص در جهان این داستان به هویتی فراتر و جمعی‌ می‌رسد که «من» نامیده می‌شود» 

پیام غنی پور، مترجم این اثر، پیش از این کتاب دزد اثر فومی نوری ناکامورا را ترجمه کرده است.

«من» اثر تومويوكی هوشينو در 290 صفحه و قیمت 64 هزارتومان در دسترس علاقمندان قرار گرفته است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...