ژاک میسترال [Jacques Mistral] نویسنده کتاب «جنگ پول‌ها» [Guerre et paix entre les monnaies] عقیده دارد جنگ دوباره پول‌ها و تکرار تاریخ روز به روز محتمل تر می‌شود. در سایه تداوم بحران‌های فعلی، بیم آن می‌رود که جنگی با عواقب ناگوار میان دلار، یورو و یوآن در بگیرد.

ژاک میسترال [Jacques Mistral] جنگ پول‌ها» [Guerre et paix entre les monnaies]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، در بخشی از کتاب «جنگ پول‌ها» به بحران سال 2008 جهان اشاره می‌شود. بحرانی که تا سال 2014 همچنان باقی بود. از نوع فضای همکاری موجود میان کشورها اینطور به نظر می‌رسد که دولت‌ها درس گرفته اند و به دنبال همگرایی بیشتر هستند تا جایی که شکل گیری گروه 20 در راستای هماهنگی سیاست‌های اقتصادی کلان به همین منظور صورت گرفته است.

میسترال در جایی از کتاب به یکه تازی دلار اشاره می‌کند و می‌گوید: «از فردای جنگ جهانی دوم و با سقوط استبداد نازی و نظامی‌گری ژاپن و در فضای جنگ سرد، اسکناس پشت سبز به بهترین نماد رونق و کسب آزادی‌های از دست رفته بدل شد. اما از دهه 1960، پول آمریکا تحت تاثیر تورم و جنگ ویتنام دچار بی ثباتی شد.»

نویسنده کتاب «جنگ پول‌ها» سوء استفاده از واژه جهانی شدن را یک دام می‌داند و می‌گوید: «به رغم مستندات فراوان در باب ظهور شرکت‌های چندملیتی، اقتصاد جهانی همواره متشکل از اقتصادهای ملی بوده و همین گونه باقی مانده است.»

به گفته این اقتصاد دان فرانسوی، در قرن نوزدهم انقلابی به وقوع پیوست که تاریخ جهان را دگرگون ساخت. شایسته است این انقلاب را موج اول جهانی شدن بنامیم.

میسترال به نقل از ژاک ژرنه چین شناس می‌گوید: «غربی‌ها چین را از انزوای هزاران ساله خارج کردند. با تمدن علمی‌و فنی آشنا کردند و آن را وادار کردند دروازه‌هایش را به روی جهان بگشاید. امپراطوری چین وارث تاریخ و فرهنگ دوهزارساله، زمانی که پرتغالی‌ها اواخر قرن شانزدهم در ماکائو مستقر شدند، ارتباط مستمر با غرب برقرار کرد.»

در بخشی از کتاب آمده است: «رشد اقتصادی کشور چین در سال‌های 2010 و 2011 دورقمی‌شد. خیلی‌ها نگران اند که نیروی چین همچون غلتکی است که افول برگشت ناپذیر غرب و خصوصا اروپا و به طور خاص صنایع را کلید می‌زند. اغلب گفته می‌شود چین به زودی قدرت اول دنیا خواهد شد.»

کتاب شامل سه بخش اصلی تحت عناوین «ارز بین المللی و جهانی شدن»، «دنیای چند ارزی» و «حکمرانی جهانی و ارز بین المللی» است.

کتاب «جنگ پول‌ها» نوشته ژاک میسترال اقتصاد دان فرانسوی به ترجمه کیانوش امیری در 295 صفحه از سوی نشر نیماژ منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

او «آدم‌های کوچک کوچه»ــ عروسک‌ها، سیاه‌ها، تیپ‌های عامیانه ــ را از سطح سرگرمی بیرون کشید و در قامت شخصیت‌هایی تراژیک نشاند. همان‌گونه که جلال آل‌احمد اشاره کرد، این عروسک‌ها دیگر صرفاً ابزار خنده نبودند؛ آنها حامل شکست، بی‌جایی و ناکامی انسان معاصر شدند. این رویکرد، روایتی از حاشیه‌نشینی فرهنگی را می‌سازد: جایی که سنت‌های مردمی، نه به عنوان نوستالژی، بلکه به عنوان ابزاری برای نقد اجتماعی احیا می‌شوند ...
زمانی که برندا و معشوق جدیدش توطئه می‌کنند تا در فرآیند طلاق، همه‌چیز، حتی خانه و ارثیه‌ خانوادگی تونی را از او بگیرند، تونی که درک می‌کند دنیایی که در آن متولد و بزرگ شده، اکنون در آستانه‌ سقوط به دست این نوکیسه‌های سطحی، بی‌ریشه و بی‌اخلاق است، تصمیم می‌گیرد که به دنبال راهی دیگر بگردد؛ او باید دست به کاری بزند، چراکه همانطور که وُ خود می‌گوید: «تک‌شاخ‌های خال‌خالی پرواز کرده بودند.» ...
پیوند هایدگر با نازیسم، یک خطای شخصی زودگذر نبود، بلکه به‌منزله‌ یک خیانت عمیق فکری و اخلاقی بود که میراث او را تا به امروز در هاله‌ای از تردید فرو برده است... پس از شکست آلمان، هایدگر سکوت اختیار کرد و هرگز برای جنایت‌های نازیسم عذرخواهی نکرد. او سال‌ها بعد، عضویتش در نازیسم را نه به‌دلیل جنایت‌ها، بلکه به این دلیل که لو رفته بود، «بزرگ‌ترین اشتباه» خود خواند ...
دوران قحطی و خشکسالی در زمان ورود متفقین به ایران... در چنین فضایی، بازگشت به خانه مادری، بازگشتی به ریشه‌های آباواجدادی نیست، مواجهه با ریشه‌ای پوسیده‌ است که زمانی در جایی مانده... حتی کفن استخوان‌های مادر عباسعلی و حسینعلی، در گونی آرد کمپانی انگلیسی گذاشته می‌شود تا دفن شود. آرد که نماد زندگی و بقاست، در اینجا تبدیل به نشان مرگ می‌شود ...
تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...