موسسه مطالعات پیشرفته آسیای دانشگاه توکیو کتاب «بازار و دکان و کاروانسرا در اسناد دوره قاجار» را با پژوهش و تحقیق هاشم رجب زاده و کیمجی ئه اورا منتشر شد.

«بازار و دکان و کاروانسرا در اسناد دوره قاجار هاشم رجب زاده

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، موسسه مطالعات پیشرفته آسیای دانشگاه توکیو، سی و دومین دفتر سلسله انتشارات مرکز پژوهش و اطلاع رسانی در مطالعات آسیایی را با عنوان «بازار و دکان و کاروانسرا در اسناد دوره قاجار» که حاصل تحقیق و پژوهش هاشم رجب زاده ژاپن شناس، با همکاری کیمجی ئه اورا و مقدمه کازوئو موری موتو است، برای سال ۲۰۲۱ منتشر کرد.

این مجموعه ۱۸۸ صفحه‌ای، بخشی از گنجینه اسناد فارسی شماره ۸ این مرکز به شمار می‌رود و در دو بخش «دکان و حجره و حرفه و کسب» و همچنین «تملک و اجاره کاروانسرا» و در ۸ فصل ارائه شده است.

در این کتاب، بخش‌هایی همچون صلح و فروش قطعی، فروش شرطی یا خیاری، اجاره دکان، اجاره سکو در بازار، تقسیم و افراز، مطالب متنوع مرتبط با حرفه‌ها و دکانداری، خرید و فروش و اجاره کاروانسرا در این دوره مورد بررسی قرار گرفته است.

هاشم رجب زاده استاد دانشگاه، ژاپن شناس و دارنده نشان امپراطور ژاپن، در کتاب «بازار و دکان و کاروانسرا در اسناد دوره قاجار» با ارائه تصاویر و متون تایپ شده هشتاد و دو سند تاریخی، اطلاعات ارزنده‌ای را از جنبه‌های مختلف اقتصادی و اجتماعی ایران در دوره قاجار ارائه می‌کند.

رایزن فرهنگی ایران در ژاپن درباره انتشار این کتاب گفت: تاکنون مجموعه‌های ارزشمندی از اسناد تاریخی و اجتماعی ایران در دوره‌های مختلف از سوی این مرکز و دیگر دانشگاه‌ها و موسسات علمی و دانشگاهی منتشر شده است و نقش دکتر هاشم رجب زاده در این زمینه بسیار برجسته بوده که با آثار خود، تاریخ ایران را به جامعه ژاپن و محققان و اندیشمندان این کشور معرفی کرده است.

دیوسالار افزود: یکی از مهم‌ترین اقدامات و دستاوردهای پژوهشی دکتر هاشم رجب زاده در خصوص معرفی تاریخ دو کشور به یکدیگر، ترجمه بخش عمده‌ای از سفرنامه‌هایی است که ژاپنی‌ها طی سفر به ایران یا خاورمیانه بر جای گذاشته‌اند و این مجموعه‌ها توانسته منابع غنی و ارزشمندی از شناخت ژاپنی‌ها نسبت به ایران دوره مشروطه به این سو در اختیار قرار دهد.

وی یادآور شد: دکتر رجب زاده در سال ۲۰۰۹، به دلیل خدمات علمی فراوان، نشان امپراتوری ژاپن را به عنوان دومین ایرانی دریافت کرده است.

................ هر روز با کتاب ...............

فرض کنید یک انسان 500، 600سال پیش به خاطر پتکی که به سرش خورده و بیهوش شده؛ این ایران خانم ماست... منبرها نابود می‌شوند و صدای اذان دیگر شنیده نمی‌شود. این درواقع دید او از مدرنیته است و بخشی از جامعه این دید را دارد... می‌گویند جامعه مدنی در ایران وجود ندارد. پس چطور کورش در سه هزار سال قبل می‌گوید کشورها باید آزادی خودشان را داشته باشند، خودمختار باشند و دین و اعتقادات‌شان سر جایش باشد ...
«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...