موسسه مطالعات پیشرفته آسیای دانشگاه توکیو کتاب «بازار و دکان و کاروانسرا در اسناد دوره قاجار» را با پژوهش و تحقیق هاشم رجب زاده و کیمجی ئه اورا منتشر شد.

«بازار و دکان و کاروانسرا در اسناد دوره قاجار هاشم رجب زاده

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، موسسه مطالعات پیشرفته آسیای دانشگاه توکیو، سی و دومین دفتر سلسله انتشارات مرکز پژوهش و اطلاع رسانی در مطالعات آسیایی را با عنوان «بازار و دکان و کاروانسرا در اسناد دوره قاجار» که حاصل تحقیق و پژوهش هاشم رجب زاده ژاپن شناس، با همکاری کیمجی ئه اورا و مقدمه کازوئو موری موتو است، برای سال ۲۰۲۱ منتشر کرد.

این مجموعه ۱۸۸ صفحه‌ای، بخشی از گنجینه اسناد فارسی شماره ۸ این مرکز به شمار می‌رود و در دو بخش «دکان و حجره و حرفه و کسب» و همچنین «تملک و اجاره کاروانسرا» و در ۸ فصل ارائه شده است.

در این کتاب، بخش‌هایی همچون صلح و فروش قطعی، فروش شرطی یا خیاری، اجاره دکان، اجاره سکو در بازار، تقسیم و افراز، مطالب متنوع مرتبط با حرفه‌ها و دکانداری، خرید و فروش و اجاره کاروانسرا در این دوره مورد بررسی قرار گرفته است.

هاشم رجب زاده استاد دانشگاه، ژاپن شناس و دارنده نشان امپراطور ژاپن، در کتاب «بازار و دکان و کاروانسرا در اسناد دوره قاجار» با ارائه تصاویر و متون تایپ شده هشتاد و دو سند تاریخی، اطلاعات ارزنده‌ای را از جنبه‌های مختلف اقتصادی و اجتماعی ایران در دوره قاجار ارائه می‌کند.

رایزن فرهنگی ایران در ژاپن درباره انتشار این کتاب گفت: تاکنون مجموعه‌های ارزشمندی از اسناد تاریخی و اجتماعی ایران در دوره‌های مختلف از سوی این مرکز و دیگر دانشگاه‌ها و موسسات علمی و دانشگاهی منتشر شده است و نقش دکتر هاشم رجب زاده در این زمینه بسیار برجسته بوده که با آثار خود، تاریخ ایران را به جامعه ژاپن و محققان و اندیشمندان این کشور معرفی کرده است.

دیوسالار افزود: یکی از مهم‌ترین اقدامات و دستاوردهای پژوهشی دکتر هاشم رجب زاده در خصوص معرفی تاریخ دو کشور به یکدیگر، ترجمه بخش عمده‌ای از سفرنامه‌هایی است که ژاپنی‌ها طی سفر به ایران یا خاورمیانه بر جای گذاشته‌اند و این مجموعه‌ها توانسته منابع غنی و ارزشمندی از شناخت ژاپنی‌ها نسبت به ایران دوره مشروطه به این سو در اختیار قرار دهد.

وی یادآور شد: دکتر رجب زاده در سال ۲۰۰۹، به دلیل خدمات علمی فراوان، نشان امپراتوری ژاپن را به عنوان دومین ایرانی دریافت کرده است.

................ هر روز با کتاب ...............

صدام حسین بعد از ۲۴۰ روز در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۳ در مزرعه‌ای در تکریت با ۷۵۰ هزار دلار پول و دو اسلحه کمری دستگیر شد... جان نیکسون تحلیلگر ارشد سیا بود که سال‌های زیادی از زندگی خود را صرف مطالعه زندگی صدام کرده بود. او که تحصیلات خود را در زمینه تاریخ در دانشگاه جورج واشنگتن به پایان رسانده بود در دهه ۱۹۹۰ به استخدام آژانس اطلاعاتی آمریکا درآمد و علاقه‌اش به خاورمیانه باعث شد تا مسئول تحلیل اطلاعات مربوط به ایران و عراق شود... سه تریلیون دلار هزینه این جنگ شد ...
ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...