کار کردن به‌مثابه زندگی | هم‌میهن


«رشد کردن در گرو این است که دریابیم چه رفتارهای مبالغه‌آمیزی را ممکن است به شغل‌مان راه دهیم و با دقت و سنجش‌گری بیشتری مراقب خود باشیم تا در موقعیت‌های مختلف، با انصاف و بی‌طرفی بیشتری داوری کنیم. با وجود این، رشد به این معنی نیز هست که بدانیم بلوغ واقعی همواره تا چه اندازه خلل‌ناپدیر است، بنابراین در روزی عادی در محیط کار، چقدر اضطراب، هیجان و دردسر پیش می‌آید.»

مهارت‌های عاطفی برای کار کردن» [The Emotionally Intelligent Office: 20 Key Emotional Skills for the Workplace]

امروزه در کسب‌وکارهای مدرن مدام بر اهمیت آموزش‌های فنی پافشاری می‌کنند درحالی‌که بخش بزرگی از کامیابی یا ناکامی سازمان‌ها به مهارت‌هایی که در آموزشکده‌های کسب‌وکار یاد می‌گیریم ربطی ندارد، بلکه موفقیت و شکست سازمان‌ها در گرو کسب مهارت‌های عاطفی در محیط کار است. مهارت‌هایی که به ما می‌‌آموزد چگونه از روح‌مان بیش از جسم‌مان کار نکشیم زیرا امروزه کیفیت کارمان بیش‌ازپیش به امور پیچیده و لغزان وابسته شده است. اموری مانند؛ احساس معناداری، احترام، خرسندی درونی، تشویق و حال و هوایی که بیشتر به رفاقت نزدیک باشد؛ زیرا اظهارنظری بی‌جا یا رفتاری تند، می‌تواند کل روز کاری‌مان را خراب کند.

درواقع سودآوری بیش‌از‌پیش به عواطف متکی شده است. توجه به عواطف در فرآیند کار کردن، بسیار دشوار و پیچیده است. بسیار ساده بود اگر می‌توانستیم به‌طور مداوم و تحت هر شرایطی، حرفه‌ای باقی بمانیم و به بهترین شکل ممکن کار خود را انجام دهیم، اما این حقیقت انکارناپذیر است که انسان بسیار پیچیده، پیش‌بینی‌ناپذیر و شکننده است؛ زیرا در محیط کار، با افرادی در تعامل هستیم که از اختیار ما بیرون هستند، از نیازهای ما مطلع نیستند، دنیا را از دید ما نمی‌بینند، انگیزه و باورهای‌شان با ما متفاوت است، دلبستگی‌های‌شان برای‌مان غیر قابل درک است و با تمام این تفاوت‌ها ما به آن‌ها نیاز داریم تا بتوانیم کارهای ظریفی که بر دوش‌مان است را به درست‌ترین شکل، به سرانجام برسانیم. حال باید نیازها، نگرش و باورهای‌مان را به نحوی بیان کنیم که برای دیگران روشن باشد. باید این مهارت را بیاموزیم که این تعامل را به چه شکل سامان دهیم.

اگر مهارت‌های لازم برای چنین کاری را نداریم، بهتر است تنها کار کنیم؛ اما متاسفانه نمی‌توان یک شرکت هواپیمایی را به تنهایی اداره کرد یا حتی یک مرکز پخش لوازم خانگی را. پس اگر مهارت‌های عاطفی کار کردن را نداریم و مدام از همکاران‌مان می‌رنجیم و بعد از یک روز کاری، روح‌مان بیش از تن‌مان خسته می‌شود، باید به شاخه‌ای از فرهنگ رجوع کنیم که به بسیاری از اتفاقاتی که پشت میز محیط کارمان رخ می‌دهد، نور می‌تاباند.

این بخش از فرهنگ، همان مهارت‌هایی است که جای سرزنش ندارد اگر آن‌ها را نیاموخته باشیم. مهارت‌هایی است آمیخته به کودکی‌مان. مهارت‌هایی که همه به محدودیت مکان و نوع برخورد دیگران با ما در کودکی‌ ختم می‌شود. این‌بار خاطرات و تجربیات کودکی باعث می‌شود، نتوانیم در برابر اکنون، با هوشیاری و شهامت و سنجیدگی واکنش نشان دهیم. ذهن‌مان با همه‌چیز، جانبدارانه برخورد می‌کند و هر پیش‌آمدی را طبق اتفاقاتی که برای‌مان آشناست، دست‌کاری و تکمیل می‌کند. در‌حالی‌که برای انطباق با آن شخص و پیش‌آمد کنونی، بسیار ناکار‌آمد است. یکی از مهارت‌هایی که در محیط کار، مانع از بروز بسیاری از آشفتگی‌ها می‌شود، سازش‌پذیری است.

درواقع این مهارت نه‌تنها در محیط کار بلکه در تمام بخش‌های زندگی، ما را از بسیاری از آشفتگی‌ها و نابسامانی‌ها نجات می‌دهد. تغییر به‌واسطه محیط کاری جدید، یکی از مواردی است که باید در برابر آن، از سازش‌پذیری استفاده کرد. اما این موضوع نه در وجود ما نهفته است، نه دست‌ یافتن به آن آسان است. هرچقدر هم پذیرای تغییر باشیم، در مواجهه با تغییرات بزرگ، هیچ‌وقت مهیا نیستیم چراکه این تغییرات معمولاً به سرعت رخ می‌دهند و اگر آماده تغییر ناگهانی نباشیم، نمی‌توانیم سازگار شویم. این مسئله بسیار طبیعی است و از بیم تغییری است که روزی ما را از صفحه روزگار محو خواهد کرد. اما باید شهامت پیدا کنیم و از خود بپرسیم دوست داریم چه چیزهایی پایدار و بدون تغییر بماند و چه تغییراتی زندگی را برای‌مان راحت‌تر می‌کنند.

«مهارت‌های عاطفی برای کار کردن» [The Emotionally Intelligent Office: 20 Key Emotional Skills for the Workplace]، شامل مهارت‌های بسیار زیادی می‌شوند که به کوشش مؤسسه مدرسه زندگی نشر هنوز، بیست مورد از این مهارت‌ها در کتابی جمع‌آوری شده‌اند. در 20 فصل به هر یک از این مهارت‌ها به‌صورت مجزا پرداخته شده است. مهارت‌هایی چون خویشتن‌داری، جذابیت، ارتباط، خودباوری، خلاقیت، قاطعیت، دیپلماسی، کارآمدی، زبان‌آوری و...

این کتاب درصدد آن است که به آسیب‌هایی که ممکن است روح و ذهن افراد را در محیط کار تهدید کند بپردازد و برای جلوگیری از هر یک از این آسیب‌ها، راهکاری ارائه می‌دهد. راهکارهایی که بسیار ساده‌اند، اما نیاز به آگاهی دارند. آگاهی از چرایی و چگونگی آن‌ها.

[این کتاب برای نخستین بار با عنوان «هوش عاطفی در محیط کار: بیست مهارت عاطفی برای موفقیت شغلی» با ترجمه محمدهادی حاجی‌بیگلو منتشر شده است.]

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...