کتاب «شب زمین» [Correspondance] شامل نامه‌نگاری‌های آلبر کامو و رُنه‌شار، دو چهره سرشناس ادبیات جهان است که از سال ۱۹۴۶ آغاز شده و تا چند ماه پیش از مرگ کامو ادامه داشته است.

شب زمین» [Correspondance] شامل نامه‌نگاری‌های آلبر کامو و رُنه‌شار فرانک پلانی [Franck Planeille]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، کتاب «شب زمین» به همت فرانک پلانی [Franck Planeille] تهیه و منتشر شده است. کتاب شامل مقدمه‌ای از پِلانی است که در آن نشان می‌دهد آشنایی این دو نویسنده چگونه به رفاقتی عمیق تبدیل می‌شود و چگونه آن‌ها در نامه‌هایشان از رنج و آرمان مشترک سخن می‌گویند.

آلبر کامو یکی از شناخته‌ترین چهره‌های ادبی جهان است که اغلب با آثاری چون «بیگانه»، «طاعون» و «سقوط» شناخته می‌شود و بی‌شک می‌توان از او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان قرن بیستم یاد کرد. این نویسنده که سال ۱۹۱۳ در یکی از روستاهای شمال شرقی الجزایر به دنیا آمد و در تنگدستی و فقر بزرگ شد، توانست در سال ۱۹۵۷ برنده جایزه نوبل ادبیات شود و البته سه سال بعد از آن، در حالیکه فقط ۴۶ سال سن داشت از دنیا رفت.

رنه شار نیز یکی از شاعران قرن بیستم میلادی بود که سال ۱۹۰۷ در فرانسه به دنیا آمد و ۸۰ سال زیست. این شاعر فرانسوی گرچه در ایران آن چنان که باید شناخته‌شده نیست؛ اما در فرانسه همواره مورد تحسین منتقدان و نویسندگان مطرح قرار گرفته و یکی از چهره‌های سرشناس ادبیات کشورش محسوب می‌شود.

آنطور که در این کتاب آمده آلبر کامو (۱۹۶۰-۱۹۱۳) و رُنه شار (۱۹۸۸-۱۹۰۷) دو غول از نسل اسطوره‌های ادبیات قرن بیستم فرانسه‌اند. اولی نویسنده‌ای جریان‌ساز و دومی یکی از قله‌های شعر مدرن جهان. آن‌ها در دوستی نسبتاً طولانی‌شان به هم نامه‌هایی نوشتند که درون‌مایه‌ بسیاری‌شان روایت‌هایی است از رنج و دغدغه‌های‌شان در باب جهان. برای کامو و شار این نامه‌‌نگاری صرفاً گپ‌و‌گفتی کاغذی نیست بلکه انگار خبر دارند در آینده آن‌ها را باز خواهند خواند. نامه‌ها از سال ۱۹۴۶ آغاز و تا ۱۹۵۹ ادامه پیدا می‌کند؛ درست چند ماه قبل از مرگ کامو.

نامه‌‌ اول را رنه شار برای کامو نوشته؛ اول برای این‌که بگوید از کالیگولا خوشش آمده و بعد برای این‌که احساس هم‌دلی‌اش را ابراز کند. این خوش آمدن و هم‌دلی البته متقابل است و همین می‌شود مقدمه‌ نامه‌هایی که تا ۱۹۵۶ ادامه پیدا کرده‌اند. نامه‌هایی هستند که تاریخ ندارند اما تاریخ چه اهمیتی ممکن است داشته باشد وقتی هم‌دلی هست، وقتی میل به گفتن و نوشتن هست. شار در آخرین نامه‌ به کامو توصیه می‌کند که با چاقویی تیز فعالیت‌های خسته‌کننده‌اش را ببُرد و دور بیندازد؛ چون چیزی مهم‌تر از سلامتی نیست.

در بخشی از مقدمه کتاب آمده: «این نامه‌نگاری‌ها گواه دیدار و دوستی‌ای‌اسـت که اندیشه‌مان را در باب این شرایطی که واقعاً در زندگی مهم‌ است غنا می‌بخشد، و گاهی آن را به شکل یک فرصت زودگذر درمی‌آورد.»

«شب زمین؛ نامه‌نگاری‌های آلبر کامو و رُنه‌شار» با ترجمه عظیم جابری در ۳۳۱ صفحه و به قیمت ۹۸ هزار تومان از سوی نشر چشمه منتشر شد.

................ هر روز با کتاب ...............

از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...
هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...