کتاب «شب زمین» [Correspondance] شامل نامه‌نگاری‌های آلبر کامو و رُنه‌شار، دو چهره سرشناس ادبیات جهان است که از سال ۱۹۴۶ آغاز شده و تا چند ماه پیش از مرگ کامو ادامه داشته است.

شب زمین» [Correspondance] شامل نامه‌نگاری‌های آلبر کامو و رُنه‌شار فرانک پلانی [Franck Planeille]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، کتاب «شب زمین» به همت فرانک پلانی [Franck Planeille] تهیه و منتشر شده است. کتاب شامل مقدمه‌ای از پِلانی است که در آن نشان می‌دهد آشنایی این دو نویسنده چگونه به رفاقتی عمیق تبدیل می‌شود و چگونه آن‌ها در نامه‌هایشان از رنج و آرمان مشترک سخن می‌گویند.

آلبر کامو یکی از شناخته‌ترین چهره‌های ادبی جهان است که اغلب با آثاری چون «بیگانه»، «طاعون» و «سقوط» شناخته می‌شود و بی‌شک می‌توان از او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان قرن بیستم یاد کرد. این نویسنده که سال ۱۹۱۳ در یکی از روستاهای شمال شرقی الجزایر به دنیا آمد و در تنگدستی و فقر بزرگ شد، توانست در سال ۱۹۵۷ برنده جایزه نوبل ادبیات شود و البته سه سال بعد از آن، در حالیکه فقط ۴۶ سال سن داشت از دنیا رفت.

رنه شار نیز یکی از شاعران قرن بیستم میلادی بود که سال ۱۹۰۷ در فرانسه به دنیا آمد و ۸۰ سال زیست. این شاعر فرانسوی گرچه در ایران آن چنان که باید شناخته‌شده نیست؛ اما در فرانسه همواره مورد تحسین منتقدان و نویسندگان مطرح قرار گرفته و یکی از چهره‌های سرشناس ادبیات کشورش محسوب می‌شود.

آنطور که در این کتاب آمده آلبر کامو (۱۹۶۰-۱۹۱۳) و رُنه شار (۱۹۸۸-۱۹۰۷) دو غول از نسل اسطوره‌های ادبیات قرن بیستم فرانسه‌اند. اولی نویسنده‌ای جریان‌ساز و دومی یکی از قله‌های شعر مدرن جهان. آن‌ها در دوستی نسبتاً طولانی‌شان به هم نامه‌هایی نوشتند که درون‌مایه‌ بسیاری‌شان روایت‌هایی است از رنج و دغدغه‌های‌شان در باب جهان. برای کامو و شار این نامه‌‌نگاری صرفاً گپ‌و‌گفتی کاغذی نیست بلکه انگار خبر دارند در آینده آن‌ها را باز خواهند خواند. نامه‌ها از سال ۱۹۴۶ آغاز و تا ۱۹۵۹ ادامه پیدا می‌کند؛ درست چند ماه قبل از مرگ کامو.

نامه‌‌ اول را رنه شار برای کامو نوشته؛ اول برای این‌که بگوید از کالیگولا خوشش آمده و بعد برای این‌که احساس هم‌دلی‌اش را ابراز کند. این خوش آمدن و هم‌دلی البته متقابل است و همین می‌شود مقدمه‌ نامه‌هایی که تا ۱۹۵۶ ادامه پیدا کرده‌اند. نامه‌هایی هستند که تاریخ ندارند اما تاریخ چه اهمیتی ممکن است داشته باشد وقتی هم‌دلی هست، وقتی میل به گفتن و نوشتن هست. شار در آخرین نامه‌ به کامو توصیه می‌کند که با چاقویی تیز فعالیت‌های خسته‌کننده‌اش را ببُرد و دور بیندازد؛ چون چیزی مهم‌تر از سلامتی نیست.

در بخشی از مقدمه کتاب آمده: «این نامه‌نگاری‌ها گواه دیدار و دوستی‌ای‌اسـت که اندیشه‌مان را در باب این شرایطی که واقعاً در زندگی مهم‌ است غنا می‌بخشد، و گاهی آن را به شکل یک فرصت زودگذر درمی‌آورد.»

«شب زمین؛ نامه‌نگاری‌های آلبر کامو و رُنه‌شار» با ترجمه عظیم جابری در ۳۳۱ صفحه و به قیمت ۹۸ هزار تومان از سوی نشر چشمه منتشر شد.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...