کتاب «شب به‌خیر زامبی» [Good night, zombie] نوشته جیمز پریلر [James Preller] با تصویرگری یاکوپو برونو و ترجمه مائده مرتضوی از سوی نشر کتاب چ (زیرمجموعه گروه انتشاراتی چشمه) به کتاب‌فروشی‌ها راه یافت.

شب به‌خیر زامبی» [Good night, zombie] نوشته جیمز پریلر [James Preller]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، در توضیحی بر این اثر آمده که «شب‌به‌خیر زامبی»، قصه‌ی سه دانش‌آموز است که به اجبار یک شب را در مدرسه‌ی خود می‌گذرانند. چون یک نفر درهای مدرسه را به روی آن‌ها قفل کرده است! و آن‌ها باید آن شب شاهد چیزهایی باشند؛ چیزهایی ترسناک!

ماجراهای این سه دانش‌آموز در آن شب سرد و تاریک بیش‌تر از آن‌که ترسناک باشد، مهیج است. ماجرا از این قرار است که آن‌ها در آن شب تنها نیستند و در زیرزمین مدرسه کسی منتظر آن‌هاست؛ پیرمردی عجیب و غریب که از رازهای عجیبی خبر دارد!

کم‌کم چیزهایی در تاریکی پدیدار می‌شوند؛ موجوداتی شبیه انسان اما زشت و خطرناک! سه دانش‌آموز ماجراجوی قصه‌ی ما باید از آن‌ها دوری کنند؛ اما این کار چگونه ممکن است؟ زامبی‌ها همه‌جا هستند؛ توی حیاط مدرسه، پشت درها، روی پشت‌بام و... و سوال مهم‌تر این‌که اصلا آن‌ها با این مدرسه و دانش‌آموزهایش چه‌کار دارند؟

جیمز پریلر در این کتاب با هوشمندی مسائلی مانند احترام به بزرگ‌تر، همکاری برای دستیابی به اهداف بزرگ و احترام به محیط زیست را در پس قصه‌ای جذاب و پرکشش بیان می‌کند.

کتاب «شب به‌خیر زامبی» نوشته جیمز پریلر، با تصویرگری یاکوپو برونو و ترجمه مائده مرتضوی در 89 صفحه، قطع رقعی، جلد شومیز و به بهای 30 هزار تومان، از سوی نشر کتاب چ منتشر شد.

................ هر روز با کتاب ...............

ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...
عدالت در یک جامعه پسادیکتاتوری چگونه باید تأمین شود؟... آلمان پیش از این نیز مجبور شده بود با بقایای حکومت دیکتاتوری هیلتر و جرائم آنها مواجه شود... آیا باید دست به پاکسازی ادارات دولتی از افرادی زد که با حکوت کمونیستی همکاری داشته‌اند؟... احکام بر اساس قانونی تنظیم می‌شدند که کمترین مجازات را مقرر کرده بود... رسیدگی به هتک حیثیت افراد در رژیم گذشته... بسیاری از اساتید و استادیاران به عنوان خبرچین برای اشتازی کار می‌کردند ...